Το προσέξατε; Ο,τι έχτισε ο πατέρας το γκρεμίζει ο γιος. Ο, τι έδωσε ο Ανδρέας το παίρνει πίσω ο Γιώργος. Σενάριο πατροκτονίας από αρχαία τραγωδία. Η Ελλάδα μια απέραντη οικογενειοκρατία. Ομως το ζήτημα είναι πολιτικό. Ομως η απόσταση που χωρίζει πατέρα από γιο προκύπτει από το χάος δύο διαφορετικών εποχών. Δηλαδή η πολιτική του Ανδρέα δεν προέκυψε από το προσωπικό του κέφι. Ετσι φαίνεται, έτσι δεν είναι.

Αν ζούσε σήμερα, τα μέτρα του γιου του θα επικροτούσε. Γιατί εκτός από το μνημειώδες «Τσοβόλα, δώσ΄ τα όλα», ήταν αυτός που άναψε το «πράσινο φως» για τη σκληρή λιτότητα του Κώστα Σημίτη. Επομένως είναι απλοϊκή η αντίληψη που λέει ότι ο χαρακτήρας του κάθε ηγέτη ίπταται άνωθεν των συγκεκριμένων συνθηκών. Και η Παπαρήγα ως πρωθυπουργός και διαχειριστής του συγκεκριμένου καπιταλιστικού συστήματος τα ίδια, ίσως χειρότερα και πιο σκληρά μέτρα θα έπαιρνε. Που σημαίνει πρώτα το καθεστώς και πολύ ύστερα η προσωπικότητα του πολιτικού. Πρώτα οι συνθήκες και οι συγκυρίες και πολύ λιγότερο οι προσωπικές μας επιθυμίες.

Τότε, στη δεκαετία του ΄80, η μηχανή λειτουργούσε αριστερόστροφα. Τώρα δεξιόστροφα. Ακόμη και η Νέα Δημοκρατία, προκειμένου να προσελκύσει ευρύτερο ακροατήριο, αναγκάστηκε να κάνει υποχωρήσεις προς τον κεντρώο ψηφοφόρο. Σκεφτείτε κάτι ακόμη πιο εξωφρενικό. Ο Κώστας Καραμανλής, εθνάρχης και στυλοβάτης του μετεμφυλιακού κατεστημένου, με την επιστροφή του από το Παρίσι ήταν εντελώς διαφορετικός. Εγκατέλειψε το ρόπαλο του ακροδεξιού παρακράτους και με τις πρώτες εθνικοποιήσεις της Εμπορικής και μερικών βιομηχανιών άνοιξε τον δρόμο στον πασοκικό σοσιαλισμό. Με απλά λόγια, οι αφομοιωτικές ικανότητες και η ευέλικτη προσαρμοστικότητα είναι οι βασικές αρετές του συστήματος.

Χθες ακροδεξιός, σήμερα σοσιαλιστής, αύριο νεοφιλελεύθερος θατσεριστής. Παραλλαγές της ίδιας πολιτικής. Γιατί κάθε φορά πρέπει ν΄ αλλάξουν όλα ώστε να μη γίνει Αλλαγή. Κάθε φορά ο Μανολιός να φοράει τα ρούχα του αλλιώς!

Πηγή: tovima.gr

 

Κοινωνία LIFE Ελλάδα