Η πολιτική επιστήμη χωρίζει την τρομοκρατία σε τρεις κατηγορίες:

1) Την τρομοκρατία ομάδων ή μεμονωμένων προσώπων (για λόγους ιδεολογικούς, θρησκευτικούς, κτλ.),

2) την τρομοκρατία που υποστηρίζεται από κρατικούς φορείς για δικό τους όφελος, και

3) την τρομοκρατία ενός κράτους εναντίον των πολιτών του.

Αυτή η τελευταία κατηγορία, η οποία ονομάζεται κρατική τρομοκρατία, έχει αποκτήσει τα τελευταία χρόνια μια νέα διασυνοριακή διάσταση. Υπό την έννοια αυτή, τα κράτη πλέον επιδίδονται σε επιθέσεις, καταστολή και δίωξη των πολιτών τους ακόμα και εκτός συνόρων, ακόμα και εναντίον ανθρώπων που έχουν λάβει την προστασία μιας τρίτης χώρας, με το καθεστώς του πολιτικού πρόσφυγα.

Τα τελευταία χρόνια, και ιδίως μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, η Τουρκία έχει αναδειχθεί σε «πρωταθλήτρια» χώρα στην κρατική τρομοκρατία, εντός και εκτός συνόρων.

Για του λόγου το αληθές, στην τελευταία ετήσια έκθεσή του για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ συμπεριέλαβε την Τουρκία μεταξύ των χωρών που υιοθετούν πρακτικές διασυνοριακής καταστολής για να πατάξουν εκείνους που αντιτίθενται και επικρίνουν τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τις πολιτικές του, καθώς ζουν στο εξωτερικό.

Ομοίως, η μη κυβερνητική οργάνωση Stockholm Center for Freedom, ανέφερε στην σχετική ετήσια έκθεσή της ότι εντόπισε τρομοκρατικές μεθόδους της Τουρκίας, όπως απαγωγές, εξαφανίσεις, απειλές, παρενοχλήσεις, εξωδικαστικές μεθόδους, και κατάχρηση κρατικών μηχανισμών αλλά και διεθνών εργαλείων επιβολής του νόμου εναντίον Τούρκων πολιτών στο εξωτερικό. Η έκθεση φτάνει μάλιστα στο σημείο να αναφέρει ότι «η τουρκική κυβέρνηση άσκησε πίεση σε άλλες χώρες να αναλάβουν δράση κατά ορισμένων ατόμων, μερικές φορές χωρίς τη δέουσα νομική διαδικασία».

 

 

Επιπλέον, πριν από λίγες μέρες, τέσσερα μέλη της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας των ΗΠΑ εισήγαγαν νομοσχέδιο εναντίον των χωρών που υιοθετούν πρακτικές διασυνοριακής τρομοκρατίας. Σε περίπτωση που ψηφιστεί, το νομοσχέδιο απαιτεί από τον υπουργό Εξωτερικών, μαζί με τους επικεφαλής των λοιπών σχετικών ομοσπονδιακών υπηρεσιών, να αναφέρουν στο Κογκρέσο τη στρατηγική των ΗΠΑ για την αντιμετώπιση της διασυνοριακής καταστολής και κρατικής τρομοκρατίας, καθώς και να ενημερώνουν την διεθνή κοινή γνώμη γι’ αυτό το μείζον πρόβλημα.

Στο κάδρο της στοχοποίησης της Τουρκίας μπήκε και ο ΟΗΕ ο οποίος κατηγόρησε την τουρκική κυβέρνηση ότι εμπλέκεται σε συστηματική πρακτική διασυνοριακών απαγωγών και βίαιων επιστροφών στην Τουρκία. Συγκεκριμένα, η Ομάδα Εργασίας του ΟΗΕ για την Αυθαίρετη Κράτηση (WGAD), αναφέρθηκε σε αυθαίρετη σύλληψη, παράνομη απέλαση και αναγκαστική μεταφορά τουλάχιστον 100 Τούρκων υπηκόων από διάφορες τρίτες χώρες στην Τουρκία.

Τα ανωτέρω εγκλήματα τα παραδέχτηκε το ίδιο το τουρκικό κράτος, με την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών της Τουρκίας, να επιβεβαιώνει στην ετήσια έκθεσή της ότι διεξήγαγε αναγκαστικές επιστροφές περισσότερων από 100 ατόμων, κυρίως Κούρδων και Γκιουλενιστών. Μάλιστα δίχως την παραμικρή αιδώ, ο Διευθυντή της ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν, ομολόγησε με υπερηφάνεια την διασυνοριακή πολιτική καταστολής και τρομοκρατίας της υπηρεσίας του, καθώς και τις πολυάριθμες απαγωγές που διεξάγει σε διάφορες χώρες, «ως αποτέλεσμα της αυξημένης επιχειρησιακής ικανότητας [της ΜΙΤ] στο εξωτερικό».

Πρόκειται για την ίδια ΜΙΤ η οποία διατηρεί δίκτυα τρομοκρατίας και δολοφονίας στο εξωτερικό, και μάλιστα στις πρωτεύουσες των δυτικών κρατών. Τα εν λόγω δίκτυα απειλούν και επιτίθενται σε πολίτες, πρόσφυγες, μέχρι και σε πολιτικούς οι οποίοι τολμούν να επικρίνουν το τουρκικό φασιστικό μόρφωμα. Η δε δράση τους, επεκτείνεται μέχρι και σε τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γερμανία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, την Γαλλία, και αλλού. Το τελευταίο τρομοκρατικό χτύπημα του τουρκικού κράτους έλαβε χώρα στην Γαλλία τον Δεκέμβριο που μας πέρασε σε Κουρδικό Πολιτιστικό Κέντρο, φέρνοντας μνήμες μιας παρόμοιας επίθεσης το 2013, που στοίχισε πάλι την ζωή τριών γυναικών, μεταξύ των οποίων ήταν και η Σακινέ Τσανσίζ, συνιδρύτρια του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν.

Καθώς πλέον τρίτες χώρες όπως οι ΗΠΑ, ΜΚΟ όπως η Διεθνής Αμνηστία, και διεθνείς οργανισμοί όπως ο ΟΗΕ ομολογούν την εγκληματική φύση της γειτονικής χώρας, παρέχεται μια εξαιρετική ευκαιρία για την Ελλάδα έτσι ώστε να πιεστεί το καθεστώς της Άγκυρας να λογοδοτήσει για τα εγκλήματά του. Άλλωστε η Τουρκία δεν είναι «πρωταθλήτρια» χώρα μόνο στην κρατική και διασυνοριακή τρομοκρατία, αλλά και στην υποστηριζόμενη διεθνή τρομοκρατία, καθώς βρίσκεται πίσω από τζιχαντιστικές οργανώσεις όπως το ISIS και η Αλ Κάιντα. Οι εν λόγω δεσμοί είναι παγκοσμίως γνωστοί, αλλά κανείς δεν έχει τολμήσει, προς το παρόν, να μιλήσει γι’ αυτούς δημόσια.

Είναι επομένως υψίστης σημασίας, η Ελλάδα να πρωτοστατήσει, καταδικάζοντας την Τουρκία και για την κρατική τρομοκρατία με την οποία συμφωνεί πλέον ανοιχτά η ανθρωπότητα, αλλά και για την υποστήριξη που παρέχει σε διάφορες τρομοκρατικές οργανώσεις. Αντί να θωπεύουμε το φασιστικό καθεστώς της Άγκυρας, με απαράδεκτες δηλώσεις περί υποτιθέμενης στοχοποίησης της ίδιας της Τουρκίας από την τρομοκρατία, κάτι που αποτελεί άλλωστε τουρκική προπαγάνδα, να πράξουμε το καθήκον μας και να ζητήσουμε την τιμωρία των πραγματικών κρατικών ενόχων της γείτονος.

Και αυτό οφείλουμε να το πράξουμε όχι μόνο λόγω των διαχρονικών τουρκικών απειλών εναντίον μας, αλλά και λόγω της δημοκρατικής κληρονομιάς της Ελλάδας, και του ιστορικού μας χρέους να υπερασπιζόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ειρήνη.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα κυριακάτικη δημοκρατία

Τουρκία