Μάρτυρες ιστορικών γεγονότων με απρόβλεπτες συνέπειες

O Donald Trump Junior, ο μεγαλύτερος υιός του Τραμπ, πολύ πρόσφατα έγραψε στο Instagram μια φράση που μοιάζει απειλητικά με μια καταδίκη, μια απειλή «έξωσης» που πιο… απειλητική δεν θα μπορούσε να είναι: «ο μισθούτσικος του προέδρου τελειώνει σε 38 μέρες», υπονοώντας μάλλον το τέλος της προεδρίας του Ζελένσκι όταν ο Τραμπ πατήρ θα επανέλθει στον Λευκό Οίκο στις 20 του Γενάρη.

Δεν το είπε με το δικό του στόμα ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, το είπε όμως με άλλο στόμα, ένα alter ego με υπόληψη. Εξάλλου κατά τη διάρκεια της εκλογικής μάχης μη ξεχνάμε πως ο ίδιος ο Τραμπ, αλλά και ο υποψήφιος αντιπροέδρος J. D. Vance, δεν είχαν παραλείψει να υποβάλουν σε σφοδρή κριτική την διοίκηση Biden που είχε σπαταλήσει δισεκατομμύρια δολάρια για την Ουκρανία.

Μάλιστα, τον περασμένο Ιούνη, αν θυμόμαστε καλά, ο Τραμπ είχε περιγράψει τον Ζελένσκι ως «τον μεγαλύτερο πωλητή στην Ιστορία», αφού κάθε φορά που ερχόταν στις ΗΠΑ έφευγε με 60 δις δολάρια!

Βέβαια, για την αλήθεια, πρέπει να διευκρινίσουμε ότι ο Τραμπ υιός απλά αναπαρήγαγε (υιοθέτησε) στο λογαριασμό του στο διαδίκτυο το post της πρώην υποψήφιας αντιπροέδρου Sarah Palin στο βίντεο της όπου εμφάνιζε έναν Ζελένσκι ταλαιπωρημένο. Ωστόσο η σημασία του «μηνύματος» μένει ακέραια αν σε αυτό παραθέσουμε και όλα τα άλλα που ο υιός Τραμπ επανέλαβε σχετικά με τις προθέσεις του πατέρα του να «κλείσει» οριστικά την «υπόθεση Ουκρανία».

Υπάρχει ταυτόχρονα όμως και ένα λεγόμενο «σχέδιο Τραμπ» που λένε πως κυκλοφορεί και στο οποίο η Wall Street Journal αναφέρει πως ο μέλλον Αμερικανός πρόεδρος «εργάζεται». Ένα «Σχέδιο» που προβλέπει την παύση των εχθροπραξιών, την δημιουργία μιας φαρδιάς αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης σε όλη τη γραμμή μετώπου υπό τον έλεγχο μιας διεθνούς δύναμης δίχως όμως Αμερικανούς στρατιωτικούς και ένα «όχι» στην είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ για τουλάχιστον είκοσι χρόνια.

Σε αντάλλαγμα η Ουκρανία θα συνεχίσει να λαμβάνει μια στρατιωτική υποστήριξη από την Ουάσιγκτον.

Απ’ την άλλη ο Ζελένσκι συνεχίζει σε κάθε ευκαιρία να δηλώνει πως δεν θα δεχθεί καμία εδαφική θυσία, μια επιμονή αρκετά ριψοκίνδυνη μιας και δεν φαίνεται να έχει κάποιο ορατό μέλλον.

Μόνο ένας ασυνείδητος τρελός ή επικίνδυνος πολεμοκάπηλος θα μπορούσε να συνεχίσει έναν πόλεμο τον οποίο καθαρά πλέον χάνει και δεν μπορεί να κερδίσει στον αιώνα τον άπαντα.

Η ανόητη δε θεωρία του περί «νίκης δια της ισχύος» που περιγράφει στο «Σχέδιο νίκης» δεν πρέπει να διαθέτει κάποιος το μυαλό του Άινσταϊν για να καταλάβει πως τίποτ’ άλλο δεν είναι παρά μια πορεία προς τον ολικό αφανισμό, κάτι ασφαλώς που κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα μπορούσε να συμμεριστεί και να επικροτήσει.

Οι «όροι» του «Σχεδίου» του Ζελένσκι είναι τέτοιου είδους που δεν έχουν καμία δυνατότητα να πείσουν τον Τραμπ. Ούτε και μπορούν να αντέξουν σε μια αντίθετη άποψη/απόφασή του.

Ήδη ο Bryan Lanza, σύμβουλος στην εκλογική καμπάνια του Τραμπ, πριν από κάποιες μέρες είχε απευθυνθεί στον Ζελένσκι ζητώντας του ευθαρσώς να «σκεφτεί την ειρήνη και όχι τη νίκη», με ό, τι αυτό συνεπάγεται.

Έρχεται τώρα και ο υιός Τραμπ να επαναλάβει εκείνο που η ρωσική εξωτερική intelligence(Svr) δήλωσε στην Tass: «Το υπουργείο εξωτερικών (State Department) των ΗΠΑ εργάζεται για να απομακρύνει τον «αλαζόνα» Volodymyr Zelenski», όντας πλέον για τους Αμερικανούς ο Ουκρανός πρόεδρος (στη πραγματικότητα «λίγο» παράνομος έχοντας λήξει η θητεία του πριν από 9 μήνες), ένα βαρίδιο η μοίρα του οποίου έχει ήδη αποφασιστεί, έχοντας εξαντλήσει με το παραπάνω τα «καθήκοντα» που του είχαν ανατεθεί και η περεταίρω παρουσία του μόνο επικίνδυνη για την παγκόσμια ειρήνη μπορεί να θεωρηθεί.

Πάντως η ανακοίνωση της Tass είναι απλά μια από τις «ειδήσεις του ξένου Τύπου» για τις οποίες μιλά το Κρεμλίνο. Απ‘ το ίδιο το αμερικανικό ΥΠΕΞ τίποτα δεν διέρρευσε. Βέβαια, πολλές φορές μαθαίνουμε περισσότερα από τους «άλλους» παρά από τους «δικούς», όπως συχνά διαπιστώνουμε στα ελληνοτουρκικά.

Ακριβώς μια απ’ αυτές τις ειδήσεις είναι και εκείνη που αναφέρει η Washington Post σχετικά με μια συνομιλία δήθεν μεταξύ Τραμπ και Πούτιν, για την οποία ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Dmitry Peskov δήλωσε πως πρόκειται για «ένα γνήσιο τέχνασμα, μια πλαστή πληροφορία»: μια τηλεφωνική συνομιλία στην οποία ο Τραμπ είχε δήθεν ζητήσει από τον Πούτιν να «αποφύγει μιαν άλλη κλιμάκωση στην Ουκρανία, εκφράζοντας το ενδιαφέρον του να συνεχιστούν οι συνομιλίες ώστε να τερματιστεί ο πόλεμος το γρηγορότερο.

Κατά την αμερικανική εφημερίδα, στη συζήτηση ήταν παρόν και ο Elon Musk, και επίσης ο Τραμπ είπε δήθεν στον Πούτιν πως υποστηρίζει τη λύση με τη Ρωσία να κρατάει ένα μέρος των προσαρτημένων εδαφών.

Όχι μόνο. Αλλά τα αμερικανικά media, λέει, υποστηρίζουν πως οι Ουκρανοί είναι εν γνώσει της συνομιλίας και δεν αντιτίθενται στα όσα είπε ο Τραμπ.

Απ’ την άλλη πλευρά, ο Dmitry Peskov ναι μεν αναγνώρισε ότι ο Τραμπ έδωσε «θετικά σήματα» αναφορικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά δεν υπάρχει καμία σιγουριά πως θα ακολουθήσει τις ίδιες δηλώσεις και μετά από την εκλογική καμπάνια του.

Εν πάση περιπτώσει, η έως τώρα ρωσο-αμερικανική «προεδρική επαφή» δίνει την εντύπωση πως είναι μια θεωρητική εκκρεμότητα.

Όσο για εκείνα που λέγονται στα ΜΜΕ, δεν μπορούμε να μη σκεφτούμε πως κατά τη διάρκεια του χρονικού διαστήματος από την εκλογική νίκη έως την εγκατάσταση του Τραμπ στο Οβάλ Γραφείο δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρξει μια πλημμυρίδα «υποθέσεων», «συμπερασμάτων», «ειδήσεων», «πληροφοριών» και «αποκαλύψεων» από ιδιωτικές ή δημόσιες «πηγές»: όλοι γίνονται «ειδήμονες», όλοι «προνοούν» με την ελπίδα πως λέγε-λέγε κάτι στο τέλος μπορεί να μείνει και να τους «δικαιώσει»!

Απ’ ό, τι μπορούμε να υποθέσουμε, όμως, βασισμένοι στις έως τώρα εκφρασμένες πεποιθήσεις του νέου Αμερικανού προέδρου, η επανεκλογή του μάλλον θα σημάνει προπαντός και το τέλος όλων των μυθευμάτων με τα οποία, ειδικά οι Ευρωπαίοι Κοινοτικοί άρχοντες, μας έχουν «φλομώσει» όλα αυτά τα τρία χρόνια πολέμου αναφορικά με την «αναγκαστική» νίκη της Ουκρανίας επί της Ρωσίας, την τρομακτική απομόνωση της τελευταίας κάτω από τις βαριές κυρώσεις που της επιβλήθηκαν, την «κατάργηση» του Πούτιν και την αντικατάσταση του καθεστώτος του με άλλο φιλοδυτικό, την κονιορτοποίηση και αποσύνθεση της Ρωσίας στα εξ ων συνετέθη λόγω εσωτερικών ανήκεστων τριβών και λαϊκών αντιστάσεων, και άλλα τοιαύτα.

Ακόμη και τώρα, με τους Ουκρανούς να αντέχουν όσο μπορούν μόνο με την δύναμη της απελπισίας ξέροντας πως είναι αδύνατον να αντέξουν, οι Κοινοτικοί ταγοί έχουν το θράσος (βλ. Borrell, Meloni) να συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν τις ανοησίες της ρωσικής κατάρρευσης, ξεδιάντροποι πολιτικοί που εγκλημάτησαν μπλέκοντας την ΕΕ σε μια καταστροφική για τους λαούς της περιπέτεια χωρίς κανένα όφελος και μόνο με απώλειες!

Κάποιος εισαγγελέας θα πρέπει να επέμβει για το έγκλημά τους.

Τελικά η Ουκρανία έχασε τον πόλεμο, η Ρωσία δεν ηττήθηκε, η λεγόμενη «Δύση» έχασε τον πόλεμο και κατέστρεψε την ήδη πολλαπλώς χτυπημένη οικονομία της, η ρωσική οικονομία δεν διαλύθηκε, ο ρωσικός στρατός δεν υποχώρησε, ο Πούτιν είναι κραταιός στην εξουσία και η Ρωσία δεν εξανεμίστηκε.

Ασφαλώς και η Ρωσία βρίσκεται σε δυσκολίες, αλλά νομίζουμε πως σε μεγαλύτερες δυσκολίες βρίσκεται όλη η κοινοτική Ευρώπη, με τη φτώχεια να αυξάνει, το κόστος ζωής να γίνεται για τους περισσότερους αβάσταχτο, με το ενεργειακό να είναι μια μόνιμη βόμβα έτοιμη να εκραγεί τσακίζοντας έθνη και κράτη.

Και οι μόνοι που κερδίζουν οι ΗΠΑ! Και εντωμεταξύ η Φινλανδία, μετά τη «φασαρία» για να «μπει στο ΝΑΤΟ», τώρα ανοίγει τα σύνορά της με τη Ρωσία ξέροντας πως οι συνοριακές συναλλαγές της φέρνουν ουκ ολίγα λεφτουδάκια απ’ τα οποία έχει μεγάλη ανάγκη!

Αληθεύει βέβαια πως με τον πόλεμο στην Ουκρανία οι Αμερικανοί κατόρθωσαν να καταστήσουν τους Ευρωπαίους τους χειρότερους εχθρούς της Ρωσίας, απομονώνοντάς τους από οτιδήποτε σχετίζεται με αυτήν.

Οπότε τώρα το θέμα είναι το τί θα μπορέσει να κάνει η ΕΕ όταν ο Τραμπ «θα τα βρει» με τον Πούτιν ερήμην της, θα πάψει να τροφοδοτεί τον πόλεμο των Ουκρανών και θα συμφωνήσει σε μια αμερικανο-ρωσική ειρήνη πάνω στα ουκρανικά ερείπια, αλλά και στη κοινοτική απόλυτη χρεοκοπία.

Η ΕΕ θα συνεχίσει την εχθρότητα προς τη Ρωσία; Θα συνεχίσει να βρίζει τη Ρωσία; Θα συνεχίσει να την κρατά μακριά από τις κοινοτικές χώρες; Θα συνεχίσει να ψάχνει ακόμα τρόπους να την χτυπήσει; Θα συνεχίσει να γυρεύει και να μη βρίσκει αρκετές συμφέρουσες ενεργειακούς πόρους ή θα επιστρέψει στα ρωσικά, ασυγκρίτως πιο άφθονα και φθηνά φυσικά αέρια και πετρέλαια ή οι Αμερικανοί πάλι θα της το απαγορεύσουν;

Τα διλήμματα των Κοινοτικών είναι ατελείωτα και τραγικότατα, έτσι όπως τα κατάντησε η «αρχηγός» φον ντερ Λάιεν που πολύ κακώς έλαβε μια δεύτερη θητεία. Μπήκαν μέσα σε μια σφηκοφωλιά – τους έχωσαν μέσα οι Αμερικανοί και αυτοί έπεσαν σαν από καιρό ηλίθιοι που είναι – και πρέπει να ψάξουν τον τρόπο για να βγουν πριν οι σφήκες τους κάνουν κόσκινο!

Τις προάλλες ο πρώην οργανωτής της νίκης του Τραμπ το 2016 Steve Bannon σε μια συνέντευξή του στο Corriere della Sera έθιξε το θέμα της Ουκρανίας και, με την ευκαιρία, εκείνο της Ιταλίδας πρωθυπουργού Giorgia Meloni, εξαιρετικά «εκτεθειμένη» με την «αμέριστη υποστήριξη» της στον Ζελένσκι και τις αγκαλίτσες μαζί του.

«Θέλουμε να κόψουμε στη Βουλή το 100% των κονδυλίων στην Ουκρανία», είπε. Και «Όσο για την Ευρώπη, αν νομίζει πως πρέπει να υποστηρίζει το Κίεβο, θα πρέπει να είναι και έτοιμη να βάλει λεφτά, πολλά λεφτά, μεγάλα κονδύλια όπως μεγάλα είναι τα λόγια της».

Όπως ξέρουμε, ο Bannon είναι ο «ενημερωτής» του κινήματος MAGA (Make America Great Again), μια πολύ ισχυρή οργάνωση αρκετά πιο δεξιά από τον Τραμπ.

Κατά τον Bannon βασική προτεραιότητα των ΗΠΑ είναι το δημόσιο χρέος. η «κυριότερη απειλή στην εθνική ασφάλεια», κάτι που σημαίνει, με λίγα λόγια: κομμένα τα λεφτά στην Ουκρανία, αλλά και σε Ευρώπη, και ειδικά σε έξοδα συντήρησης αμερικανικού στρατού στην ΕΕ, δήθεν για προστασία των «αδύναμων», «καημένων» κοινοτικών κρατών.

Οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να σκεφτούν πώς θα «ασφαλιστούν» από μόνοι τους και με τα δικά τους λεφτά! Όσο για το ΝΑΤΟ, «είναι προφανές πως ο Τραμπ θέλει την ειρήνη στην Ουκρανία, θέλει να βάλει ένα τέρμα σε αυτή την ιδεοληψία, την έμμονη ιδέα ώθησης του ΝΑΤΟ σχεδόν μέσα στο ρωσικό έδαφος», λέει ακόμη ο Bannon.

Όσο για την Meloni, ο ίδιος δεν παραλείπει να της καταλογίζει πως υπήρξε μεταξύ των μεγαλυτέρων υποστηρικτών της συνέχισης του πολέμου στην Ουκρανία: «Και εάν πιστεύει όντως σε ότι έχει πει τα τελευταία χρόνια, τότε θα πρέπει να είναι και έτοιμη, μαζί με τους άλλους στην Ευρώπη, να βάλει και τα χρήματα, συμπληρώνει ο Αμερικανός.

Εάν η Giorgia Meloni θέλει να παίξει κάποιο βασικό ρόλο στη διαμόρφωση της μελλοντικής κοινοτικής πολιτικής, ειδικά στον τομέα της λαθρομετανάστευσης, με τις πλάτες καλυμμένες από τον Τραμπ και Elon Musk, όπως μετέδωσαν ιταλικές ειδησεογραφικές πηγές, θα πρέπει σίγουρα να μπει στην «τραμπο-πουτινική» λογική των πραγμάτων και να πάψει δια παντός να «ερωτοτροπεί» με την χαμένη πια «ουκρανική υπόθεση» και τις αγκαλίτσες με τον Ζελένσκι. Δηλαδή μια στροφή 360 μοιρών.

Και κάτι άλλο επίσης που λέει ο Bannon και πολλά σημαίνει: «Εμείς δεν έχουμε ανάγκη κανενός τη βοήθεια στην Ευρώπη». Ο νοών νοείτω!

Μολαταύτα, βγαίνει ακόμη η πρώην Εσθονή πρωθυπουργός Kaja Kallas, κατά την ακρόασή της στο Ευρωκοινοβούλιο ως υποψήφια για την θέση με τον βαρύγδουπο τίτλο του «Εκπροσώπου της ΕΕ για Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας», με λίγα λόγια ένα είδος ΥΠΕΞ της ΕΕ, και μας ξεφουρνίζει ανερυθρίαστα πως «η νίκη της Ουκρανίας είναι μια προτεραιότητα» και πως το Κίεβο πρέπει «να υποστηριχθεί όσο χρειάζεται», βέβαια μη ξεχνώντας πονηρά να «κρατήσει μια πισινή» με το αόριστο «όσο χρειάζεται», που «εάν χρειαστεί»(!) μπορεί να είναι και «έως αύριο»!

Το ίδιο μας λέει και ο Γάλλος «μαθητευόμενος μάγος» Macron που ανυπομονεί να τα «κάνει θάλασσα» με έναν ανεξέλεγκτο πόλεμο.

Τώρα, είναι αλήθεια πως οι Βαλτικοί, και προπαντός οι Εσθονοί, έχουν ένα γονιδιακό, θα λέγαμε, «άχτι» με του Ρώσους, αν και κανονικά αυτό θα έπρεπε να ισχύει μόνο για τους προηγούμενους Σοβιετικούς/Σταλινικούς, πριν από 30 και χρόνια, διότι από τον Γκορμπάτσοβ και μετά οι Ρώσοι τίποτα δεν έκαναν που να έβλαψε τις βαλτικές χώρες.

Ωστόσο φαίνεται πως ο πολεμοκάπηλος φανατισμός συνεχίζει να ξεχειλίζει στην κυρία Kallas όταν μας «αραδιάζει» πως «δεν μπορούμε να δεχθούμε η Ρωσία, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα να παράγουν περισσότερους εξοπλισμούς και πυρομαχικά απ’ ολόκληρη την ευρω-ατλαντική κοινότητα», επιδεικνύοντας μια επικινδυνέστατη πολεμική τάση που κατά πολύ υπερβαίνει την ήδη υψηλή ανάλογη του ακόμη για λίγο Ισπανού προκατόχου της Borrell.

Και είναι ακριβώς μέσα σε αυτό το πνεύμα που η ίδια η υποψήφια συμπληρώνει το πολεμικό της μένος πάλι αυθαίρετα υποβαθμίζοντας τις ικανότητες/δυνατότητες της ΕΕ να αυτό-υποστηριχθεί με ένα δικό της αμυντικό σύστημα και καταφανώς θέλοντας να ακυρώσει τη πρωτοβουλία του Μακρόν, όταν δηλώνει πως «δεν πιστεύει ότι η ΕΕ έχει ανάγκη από μια δική της εναλλακτική στρατιωτική δύναμη», γιατί «είμαστε οι πιο ισχυροί σύμμαχοι των ΗΠΑ και πρέπει να μείνουμε μαζί», ασφαλώς υπονοώντας το ΝΑΤΟ ως η «μόνη» για την ΕΕ «αμυντική ομπρέλα».

Κάτι τέτοιο υπογράμμισε και ο Γεν. Γραμματέας ΝΑΤΟ Mark Rutte: «Πρέπει να κάνουμε περισσότερα για να βεβαιωθούμε ότι η Ουκρανία μπορεί να παραμείνει στη μάχη», ώστε ο Πούτιν να μη πετύχει τους σκοπούς του. Μια άλλη εκ του ασφαλούς παρότρυνση για συνέχιση του μακελειού!

Πάντως, την τελευταία στιγμή μάθαμε πως αναβλήθηκε μέχρι νεωτέρας η ψηφοφορία για την έγκριση από τον Ευρωκοινοβούλιο του διορισμού της Kaja Kallas. Μάλλον θα τρόμαξε τους Ευρωβουλευτές με τις ακρότητές της.

Δεν μπορούμε να μην ολοκληρώσουμε την παρούσα έκθεση με τη διαπίστωση πως είναι τώρα πάνω από τριάντα χρόνια που η ευρω-παγκόσμια élite δημιουργεί και κρύβεται πίσω από τα τραγικά λάθη και πτώσεις της, λογίζοντας τον εαυτό της υπεράνω πάσης κριτικής, ως ένα μοντέρνο αριστοτελικό ipse dixit νέο-μεσαιωνικής «κοπής».

Η συνέπεια; Σήμερα η ΕΕ έφτασε στο σημείο να απολέσει τα πάντα, το βλέπουμε και το νιώθουμε στο πετσί μας.

Ο Ιταλός ΠτΔ Sergio Mattarella πήγε επίσκεψη στη Κίνα, μάλλον για μια, ασφαλώς προσυμφωνημένη με την ηγεσία ΕΕ, ανάγκη βοήθειας στα ευρω-ατλαντικά αδιέξοδα ενός πολέμου που πάει κατά διαόλου, μέσα στο έωλο θεώρημα του λανθασμένου αξιώματος «Με το Κίεβο έως την τελική νίκη» της επικίνδυνης θεατρίνας von der Laien που δεν θέλει να καταλάβει ακόμη προς τα πού περπατάει καλοπιάνοντας τον Τραμπ με ανεδαφικές υποσχέσεις «συνεργασίας».

Κρίσιμες στιγμές οι σημερινές για και σε μια ευρωπαϊκή κοινότητα παραζαλισμένη από γεγονότα που την υπερβαίνουν δραματικά λόγω του ιδίου του μηδενικού πρόσημου των κυβερνητών της που δεν έχουν την ικανότητα να βάλουν μυαλό.

Απ’ ό, τι φαίνεται τους προσεχείς μήνες θα γίνουμε μάρτυρες ιστορικών γεγονότων με απρόβλεπτες συνέπειες.

Ας ελπίσουμε πως αυτές θα εμπεριέχουν και κάποια στοιχεία καλά.

ΠΗΓΗ: Geopoldos.gr