TΑυτή είναι η ιστορία ενός Πακιστανού Αμερικανού επιχειρηματία με πολύπλοκη και αμφιλεγόμενη ιστορία, ο οποίος κάποτε φιλοδοξούσε να ενταχθεί στην κυβέρνηση Μπάιντεν και αργότερα δημιούργησε σχέσεις με την κυβέρνηση του πρώην πρωθυπουργού Imran Khan. Το ταξίδι του έχει σημαδευτεί από πολλές αποτυχίες και ισχυρισμούς, καθιστώντας το μια ενδιαφέρουσα ιστορία επιμονής, εξαπάτησης και ίντριγκας.

Στην αρχή, αυτό το άτομο έτρεφε φιλοδοξίες να ενταχθεί στην κυβέρνηση Μπάιντεν, αλλά οι προσπάθειές του απέτυχαν. Παρά τους ισχυρισμούς του για στενούς δεσμούς με τον Πρόεδρο Μπάιντεν, χρειάστηκε να καταφύγει στο να ζητήσει από έναν βουλευτή ένα εισιτήριο για την τελετή ορκωμοσίας του Προέδρου, γεγονός που έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια να κρύψει χρησιμοποιώντας αμφίβολες πηγές.

Παρά τις επίμονες διακηρύξεις του σχετικά με την εξασφάλιση ενός σημαντικού ρόλου στην κυβέρνηση Μπάιντεν, έχουν περάσει τέσσερα χρόνια και απέχει πολύ από το να επιτύχει ακόμη και έναν δευτερεύοντα ρόλο στην τρέχουσα κυβέρνηση. Το ιστορικό του να καταφεύγει σε παραπλανητικές τακτικές, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης κατασκευασμένων ειδήσεων, καταδεικνύει την ικανότητα εξαπάτησης, αν και το ποινικό του μητρώο έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί σημαντικό εμπόδιο στην εξασφάλιση εργασίας, ακόμη και στο πιο βασικό επίπεδο, σε οποιαδήποτε αμερικανική πόλη.

Σύμφωνα με αποκλειστική αναφορά του « The American Reporter », αυτό το άτομο έχει προηγουμένως καταδικαστεί για κλοπή. Αμερικανικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι αυτός ο Πακιστανός Αμερικανός επιχειρηματίας, με καταδίκη για κλοπή στο Τέξας, κατάφερε να εξασφαλίσει μια θέση ως Ειδικός Βοηθός Επενδύσεων υπό τον υπηρεσιακό Πρωθυπουργό του Πακιστάν, παρά το ταραγμένο παρελθόν του. Τα προφίλ του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον περιγράφουν ως Πακιστανό Αμερικανό επιχειρηματία, επενδυτή, επιχειρηματία και φιλάνθρωπο, αλλά η καταδίκη του για κλοπή δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Τα νομικά αρχεία από το Τέξας αποκαλύπτουν ότι καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια με αναστολή, ξεκινώντας τον Ιανουάριο του 1992, για κλοπή σε βαθμό κακουργήματος που χρονολογείται από τον Σεπτέμβριο του 1990. Αξίζει να σημειωθεί ότι αν και καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια, εξέτισε μόνο τα μισά από αυτά, καθώς οι αρχές του Τέξας του είχαν ασκήσει δίωξη για κλοπή, με ελάχιστη ποινή σε βαθμό κακουργήματος να ξεκινά από ένα έτος.

Αυτό το άτομο, το οποίο έχει περάσει προηγουμένως σε αμερικανική φυλακή, είναι γνωστό ότι έχει αμφισβητήσιμη συμπεριφορά, συμπεριλαμβανομένης της απασχόλησης ενός δημοσιογράφου μερικής απασχόλησης, ο οποίος ισχυρίζεται ότι είναι προσωπικός του υπάλληλος, υπεύθυνος για τη διεξαγωγή εξετάσεων ούρων στο ιατρικό του εργαστήριο.

Όταν κάποιος εξετάζει την προσωπικότητά του και τα χαρακτηριστικά του, γίνεται φανερό ότι διαθέτει χαρακτηριστικά που θα μπορούσε να συσχετίσει με μια πολιτική προσωπικότητα στο Πακιστάν: δόλος, απάτη, ποινικό μητρώο, νεποτισμός και σημαντικοί οικονομικοί πόροι. Ωστόσο, παρά τις αδυσώπητες προσπάθειές του, δεν κατάφερε να εξασφαλίσει μια θέση στην κυβέρνηση του Ιμράν Χαν ή στην κυβέρνηση του Σεχμπάζ Σαρίφ, παρά το γεγονός ότι κατάφερε να εξαπατήσει σε κάποιο βαθμό τον Ιμράν Χαν.

Στη συνέχεια, προσπάθησε να γίνει μέλος της υπηρεσιακής κυβέρνησης στο Παντζάμπ, αλλά αντιμετώπισε μια ακόμη αποτυχία. Αυτός ο «πλούσιος Πακιστανός επιχειρηματίας στην Αμερική» δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει μια κυβερνητική θέση παρά τις ανυποχώρητες προσπάθειές του μέχρι που διασταυρώθηκε με έναν στρατιώτη που έδωσε μια φαινομενικά απλή συνταγή επιτυχίας.

Αυτός ο στρατιώτης τόνισε ότι η πραγματική δύναμη στο Πακιστάν δεν στηρίζεται στους πολιτικούς και τους συμβούλους αλλά σε άλλα πρόσωπα με επιρροή. Υπογράμμισε το εγκληματικό υπόβαθρο του ατόμου ως πιθανό πλεονέκτημα για την εξασφάλιση μιας κυβερνητικής θέσης και τόνισε τη σημασία της οικοδόμησης σχέσεων με εκείνους που διαμορφώνουν πραγματικά την κυβέρνηση του Πακιστάν.

Στη συνέχεια, αυτός ο επιχειρηματίας άρχισε να συναναστρέφεται με βασικά πρόσωπα που ασκούν σημαντική επιρροή στο πολιτικό τοπίο του Πακιστάν. Συζήτησε ανοιχτά πώς υποστήριξε οικονομικά τους Πακιστανούς αξιωματικούς και τις οικογένειές τους, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τα αεροπορικά εισιτήρια και τα ψώνια τους.

Ωστόσο, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι έχει αντιμετωπίσει καταγγελίες για συμμετοχή σε σημαντικές εγκληματικές δραστηριότητες στο Πακιστάν και έχει αποτελέσει αντικείμενο έρευνας για φόνο από την αστυνομία. Αν και το θέμα διευθετήθηκε πρόσφατα με αποζημίωση στα θύματα, η έρευνα για αυτούς τους ισχυρισμούς παραμένει σε εξέλιξη.

Με την ίδρυση της ομοσπονδιακής υπηρεσιακής κυβέρνησης, παρέμεινε στο Πακιστάν και καλλιέργησε σχέσεις με μεσολαβητές της εξουσίας. Για πρώτη φορά, πέτυχε να κατευθύνει τον πλούτο σε προσωπικότητες με επιρροή, εξασφαλίζοντας τελικά τον ρόλο του Ειδικού Συμβούλου στο Ομοσπονδιακό Υπουργικό Συμβούλιο. Η κύρια ευθύνη του είναι να προσελκύσει κεφάλαια στο Πακιστάν, αλλά παρόλο που ισχυρίζεται ότι είναι ο πλουσιότερος Πακιστανός στην Αμερική, δεν έχει επενδύσει ακόμη ούτε ένα σεντ στο Πακιστάν.

Η βιωσιμότητα της θέσης του παραμένει αβέβαιη, καθώς κυκλοφορούν αναφορές ότι βασικά πρόσωπα και βασιλιάδες που διευκόλυναν τον διορισμό του απαιτούν περισσότερα, δεδομένου του υψηλού πληθωρισμού στο Πακιστάν. Το μέλλον αυτού του ατόμου και ο ρόλος του στο πολιτικό τοπίο του Πακιστάν παραμένει αντικείμενο ίντριγκας και εικασιών.

ΠΗΓΗ: globalstratview.com

Geopoldos Opinion: To όνομα του επιχειρηματία;  Muhammad Tahir Javed. Κρατήστε το. Ίσως το βρούμε μπροστά μας...

Πακιστάν ΗΠΑ