Γράφει ο Nir Avishai Cohen

Αυτός ο πόλεμος θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, όμως κανείς δεν έκανε αρκετά για να τον αποτρέψει.

Βρισκόμουν στο Όστιν του Τέξας για δουλειές, στις 7 Οκτωβρίου, όταν έλαβα μια κλήση από τον διοικητή μου στις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF) να επιστρέψω στο Ισραήλ και να μεταβώ στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Δεν δίστασα. Ήξερα ότι οι πολίτες της πατρίδας μου διατρέχουν πραγματικό κίνδυνο. Το καθήκον μου είναι πρωτίστως να συμμετέχω στη μάχη ενάντια σε αυτούς που οδήγησαν σε σφαγή τον λαό μου. Επιβιβάστηκα στην πρώτη πτήση που βρήκα από το Όστιν για την πατρίδα, προκειμένου να ενταχθώ στις δυνάμεις εφεδρείας των IDF όπου υπηρετώ ως διοικητής επιχειρήσεων σε μία από τις ταξιαρχίες.

Κατά τη διάρκεια της πολύωρης πτήσης προς το Ισραήλ, το μυαλό μου δεν μπορούσε να ηρεμήσει. Προσπαθούσα να καταγράψω τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου για όλα αυτά που συμβαίνουν -και όσα πρόκειται να συμβούν- στην αγαπημένη μου χώρα.

Σιγά-σιγά αναδείχθηκαν οι διαστάσεις της φρίκης που άφησε πίσω της η πιο βίαιη επίθεση που έχει βιώσει ο ισραηλινός λαός από συστάσεως του κράτους του. Εκατοντάδες τρομοκράτες της Χαμάς έσφαξαν περισσότερους από 1.200 ανθρώπους, γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους. Περίπου 150 άμαχοι και στρατιώτες έχουν πιαστεί αιχμάλωτοι. Τίποτε στον κόσμο δεν δικαιολογεί τη δολοφονία εκατοντάδων αθώων ανθρώπων.

Αλλά θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ένα πράγμα, πριν εμπλακώ στη μάχη: Δεν υπάρχει αυτό που λέμε "αναπόφευκτο”. Αυτός ο πόλεμος θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, αλλά κανείς δεν έκανε αρκετά ώστε να τον αποτρέψει. Το Ισραήλ δεν προσπάθησε αρκετά για να υπάρξει ειρήνη• απλώς καταλάβαμε τα παλαιστινιακά εδάφη στη Δυτική Όχθη, επεκτείναμε τους παράνομους οικισμούς και επιβάλαμε μια μακρόχρονη πολιορκία στη Λωρίδα της Γάζας.

Επί 56 χρόνια το Ισραήλ έχει επιβάλει στους Παλαιστινίους ένα καταπιεστικό στρατιωτικό καθεστώς. Στο βιβλίο μου "Love Israel, Support Palestine”, γράφω μεταξύ άλλων: "Η ισραηλινή κοινωνία πρέπει να αναζητήσει απαντήσεις σε πολύ σημαντικά ερωτήματα σχετικά με το πού και γιατί έχυσαν το αίμα τους οι γιοι και θυγατέρες της. Μια Μεσσιανική θρησκευτική μειονότητα μάς έχει σύρει σε έναν βούρκο, κι εμείς την ακολουθούμε ωσάν να είναι ο Αυλητής του Χαμελίν”. Όταν έγραφα αυτές τις λέξεις πέρυσι, δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο βαθιά έχουμε χωθεί στον βούρκο, και πόσο αίμα ακόμη θα μπορούσε να χυθεί, τόσο γρήγορα.

Σήμερα, πάω να υπερασπιστώ την πατρίδα μου ενάντια στους εχθρούς που θέλουν να σφαγιάσουν τον λαό μου. Ο εχθρός μας είναι οι φονικές τρομοκρατικές οργανώσεις που ελέγχουν οι ισλαμιστές εξτρεμιστές.

Ο εχθρός δεν είναι οι Παλαιστίνιοι. Τα εκατομμύρια των Παλαιστινίων που ζουν εδώ, δίπλα μας, μεταξύ της Μεσογείου και της Ιορδανίας, δεν είναι εχθροί μας. Όπως η πλειονότητα των Ισραηλινών θέλει μια ήρεμη, ειρηνική και αξιοπρεπή ζωή, το ίδιο θέλουν και οι Παλαιστίνιοι. Τόσο οι Ισραηλινοί όσο και οι Παλαιστίνιοι βρίσκονται υπό τον ζυγό θρησκευτικών μειονοτήτων επί δεκαετίες. Οι δυσεπίλυτες επιδιώξεις αυτών των μικρών ομάδων μάς έχουν σύρει, κι εμάς κι αυτούς, σε έναν κύκλο βίας. Δεν έχει σημασία ποιος είναι πιο σκληρός ή πιο αδίστακτος. Η ιδεολογία αμφότερων τροφοδοτεί αυτόν τον πόλεμο, οδηγώντας στον θάνατο πλήθος αθώων αμάχων.

Ως έφεδρος ταγματάρχης, είναι σημαντικό για μένα να καταστήσω σαφές ότι σε αυτόν τον ήδη αμετάκλητο νέο πόλεμο, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε η σφαγή αθώων Ισραηλινών να καταλήξει σε σφαγή αθώων Παλαιστινίων. Το Ισραήλ πρέπει να θυμάται ότι υπάρχουν περισσότεροι από δύο εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν στη Λωρίδα της Γάζας. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών είναι αθώοι. Το Ισραήλ πρέπει να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του ώστε να αποφύγει τη δολοφονία αθώων ανθρώπων, και να εστιάσει στην εξάλειψη της ένοπλης πτέρυγας της Χαμάς.

Αυτός ο πόλεμος, όπως κι άλλοι πριν από αυτόν, αργά ή γρήγορα θα τελειώσει. Δεν ξέρω αν θα επιστρέψω ζωντανός, αλλά ξέρω ότι αμέσως μετά το τέλος του πολέμου, τόσο οι Ισραηλινοί όσο και οι Παλαιστίνιοι θα πρέπει να "λογαριαστούν” με τους ηγέτες τους που τούς οδήγησαν σε αυτό το σημείο. Πρέπει να αφυπνιστούμε και να μην αφήσουμε τους εξτρεμιστές να κυριαρχήσουν. Οι Παλαιστίνιοι και οι Ισραηλινοί πρέπει να αποκηρύξουν τους εξτρεμιστές που παρακινούνται από τον θρησκευτικό φανατισμό τους. Οι Ισραηλινοί πρέπει να εκδιώξουν τον Υπουργό Εθνικής Ασφαλείας Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ, τον υπουργό Οικονομικών Μπεζαλέλ Σμότριτς και τον κύκλο των ακροδεξιών που τους πλαισιώνουν από την εξουσία, και οι Παλαιστίνιοι θα πρέπει να εκδιώξουν τους ηγέτες της Χαμάς.

Προσπαθώ να διατηρώ κάποια ψήγματα ελπίδας. Ο πόλεμος του Γιομ Κιπούρ, ο πλέον δύσκολος πόλεμος που είχε βιώσει το Ισραήλ μέχρι αυτήν την εβδομάδα, ξέσπασε απρόσμενα το 1973. Μετά τη σύναψη συνθήκης ειρήνης που υπεγράφη τελικά μεταξύ του Ισραήλ και της Αιγύπτου το 1979, τα σύνορα με την Αίγυπτο -πάλαι ποτέ τόπος θανάτου- κατέστησαν σύνορα ειρήνης.

Οι Ισραηλινοί πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπάρχει σημαντικότερη δικλείδα ασφαλείας από την ειρήνη. Ακόμα και ο ισχυρότερος στρατός δεν μπορεί να προστατεύσει μια χώρα όπως η ειρήνη. Ο σημερινός πόλεμος το αποδεικνύει για πολλοστή φορά. Το Ισραήλ έχει ακολουθήσει το μονοπάτι του πολέμου για πάρα πολύ καιρό.

Στο τέλος, αφού ταφούν οι νεκροί, Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι, αφού ξεπλύνουμε τα ποτάμια του αίματος, οι λαοί που μοιράζονται αυτήν τη γη, που αποτελεί το σπίτι τους, πρέπει να καταλάβουν ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το μονοπάτι της ειρήνης. Αυτή θα είναι η πραγματική νίκη.

*Ο Nir Avishai Cohen, ταγματάρχης στις εφεδρικές δυνάμεις των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων, είναι συγγραφέας του βιβλίου "Love Israel, Support Palestine".

ΠΗΓΗ:  New York Times

Χαμάς Παλαιστίνη Τρομοκρατία Ισραήλ LIFE