Μία πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα δημοσιεύει η γαλλική εφημερίδα Le Point με τίτλο «Οι ναρκοϊσλαμιστές και οι χρήσιμοι ηλίθιοί τους». Όπως αναφέρεται στο κείμενο που υπογράφει ο Ετιέν Ζερνέλ, το Κόμμα του Αλλάχ (Χεζμπολάχ) είναι πάνω απ’ όλα το πάρτι των δολαρίων που προέρχονται από το εμπόριο ναρκωτικών. Το δημοσίευμα ρίχνει φως στις μυστικές δραστηριότητές της οργάνωσης στην Κολομβία, την Παραγουάη και τη Βενεζουέλα. Ο αρθρογράφος παρομοιάζει τη Χεζμπολάχ με τον Πάμπλο Εσκομπάρ φουσκωμένο με ακραίο ισλαμιστικό φανατισμό.

Ποια είναι η Χεζμπολάχ

Τί είναι όμως η Χεζμπολάχ; Η Χεζμπολάχ αποτελεί πολιτική και στρατιωτική οργάνωση με έδρα το Λίβανο. Κυριολεκτικά, στην αραβική γλώσσα η λέξη “Χεζμπολάχ” σημαίνει “Κόμμα του Θεού” και αφορά το σιιτικό ισλαμισμό. Ιδρύθηκε επίσημα το 1985 από τον Αμπάς αλ Μουσάβι. Η πραγματική της γέννηση, όμως, συνέβη το 1982, σε περιβάλλον με σοβαρά πολιτικά κενά, τα οποία συμπλήρωσε. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της οργάνωσης είναι ότι δρα κανονικά ως πολιτικό κόμμα και διαχωρίζεται από το ένοπλο τμήμα της, το οποίο εκλαμβάνεται στον αραβικό χώρο ως επαναστατικό κίνημα, ενώ πολλές χώρες μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ, η Ολλανδία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Αυστραλία, ο Καναδάς και το Ισραήλ την κατατάσσουν στις τρομοκρατικές οργανώσεις. Σήμερα διοικείται από τον Χασάν Νασράλα.

Στην πονεμένη του Λιβάνου ιστορία από συρράξεις, εμφύλιους, πολιτική διαφθορά και κοινωνικές και οικονομικές κρίσεις περιλαμβάνονται και οι δράσεις της Χεζμπολάχ τόσο σε πολιτικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο κοινωνικής καταπίεσης και εξτρεμισμού. Αποτελεί ένα ολιστικό δίκτυο με κοινωνικές, πολιτικές και στρατιωτικές διαστάσεις, οι οποίες μετέχουν –σύμφωνα με την ηγεσία της– στο σκοπό της αντίστασης και της επανάστασης (muqawama).

Η προσαρμοστικότητα και η ευελιξία της έχει καθοριστικό ρόλο στην επιβίωση της μέχρι σήμερα. Έχει παίξει ή παίζει το ρόλο πολιτικού κόμματος, κοινωνικής υπηρεσίας και χωροφυλακής ισχυρότερης από τις επίσημες λιβανέζικες δυνάμεις. Αποτελεί λοιπόν μια πολυδιάστατη και υβριδική οργάνωση με τρεις βασικούς ρόλους: ένοπλη αντίσταση, υπηρεσία κοινωνικών παροχών, πολιτικό κόμμα.

Γενικότερος σκοπός της οργάνωσης είναι η απαλλαγή από κάθε μορφής ιμπεριαλιστική καταπίεση, η αντίθεση με το Ισραήλ και τον αμερικανικό παρεμβατισμό. Προπαγανδίζει την γενικευμένη αντίσταση σε καταπιεστικές δυνάμεις σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, ως μέρος της γενικότερης αντίδρασης στον ιμπεριαλισμό στη Μέση Ανατολή. Η Χεζμπολάχ εξελίχθηκε γρήγορα από αντιστασιακή οργάνωση σε αυτό που πολλοί ακαδημαϊκοί ονομάζουν “κράτος εν κράτει”, καθώς ενεπλάκη ενεργά στην πολιτική ήδη από το 1992 όταν οκτώ μέλη της εξελέγησαν στη Βουλή του Λιβάνου, με αποτέλεσμα σταδιακά να εδραιωθεί στην πολιτική σκηνή.

Σημαντικός παράγοντας της απήχησής της στην κοινωνία είναι η κοινωνική πολιτική της και ειδικά η ενίσχυση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, στα οποία παρέχει οικονομική και κοινωνική υποστήριξη, ενισχύοντας παράλληλα τις υποδομές. Όπως προαναφέρθηκε, η Χεζμπολάχ πέτυχε πολλά, τα οποία δεν μπόρεσαν να πετύχουν οι κυβερνήσεις του Λιβάνου, με αποτέλεσμα στα μάτια του λαού να είναι άξιος αντικαταστάτης τους.

Αξίζει να σημειωθεί πως η Χεζμπολάχ διέθετε τη στρατιωτική ισχύ για να καταλάβει την εξουσία δια της βίας, αλλά δεν το έπραξε. Ο υβριδικός της ρόλος (δρα εκτός του κράτους) και το γεγονός ότι απολαμβάνει ευρύτερης αναγνώρισης, της επιτρέπει να διατηρεί την ισχύ της χωρίς να προκαλεί έντονες αντιδράσεις. Για περισσότερο από τρεις δεκαετίες ηγέτης της Χεζμπολάχ είναι ο Νασράλα. Σε αυτόν αποδίδεται το πνεύμα αντίστασης που χαρακτηρίζει την ιδεολογία της Χεζμπολάχ αλλά και η απώθηση του Ισραήλ από το Νότιο Λίβανο το 2000.

Πάντως σύμφωνα με τον Λιβανέζο δημοσιογράφο Μπιλάλ Ελ-Αμίν, αν το Ισραήλ δεν είχε εισβάλει στον νότιο Λίβανο το 1982, δεν θα υπήρχε τώρα καμία "Χεζμπολάχ". Είναι ένα κίνημα που αναδύθηκε μέσα από την εισβολή και τη μακροχρόνια κατοχή που ακολούθησε. Οι Ισραηλινοί έκαναν το μεγάλο λάθος και επεκτάθηκαν πολύ πέρα από τον άμεσο στόχο τους, δηλαδή την εκδίωξη της ΟΑΠ από τον Λίβανο. Μόλις τρεις μήνες μετά την εισβολή είχαν καταφέρει να διασκορπίσουν την ΟΑΠ σε διάφορες χώρες, αλλά, αντί να αποχωρήσουν σε εκείνο το σημείο, αποφάσισαν να μείνουν για να εξαναγκάσουν τον Λίβανο να υπογράψει συνθήκη ειρήνης και για να επιβάλουν το δικό τους καθεστώς και την επικυριαρχία τους.

Το δημοσίευμα της Le Point

Η DEA, η αμερικανική υπηρεσία καταπολέμησης των ναρκωτικών, εντόπισε περισσότερα από 2.000 άτομα και εταιρείες που συνδέονται με τη Χεζμπολάχ στον φάκελο ξένων βαρόνων ναρκωτικών…

Ανατριχιάζουμε όταν σκεφτόμαστε την ισλαμομαρξιστική σούπα που μας σερβίρουν εδώ και χρόνια διάφορα ρεύματα της ριζοσπαστικής αριστεράς. Το κόμμα του Μελανσόν έχει ανάγει σε επάγγελμα την πολιτική και ιδεολογική επικάλυψη που θέλει τους ισλαμιστές τρομοκράτες στη πρώτη γραμμή του αντικαπιταλιστικού αγώνα.

Στην πραγματικότητα, οι πρωτοπόροι ισλαμιστές αγωνιστές για τα δίκαια των φτωχών μουσουλμάνων είναι μαέστροι του λαθρεμπόριου. Σίγουρα δεν λέμε κάτι νέο. Είναι γνωστές οι μπίζνες του Ισλαμικού Κράτους με πετρέλαιο και αυτές των Ταλιμπάν με την καλλιέργεια της παπαρούνας και την κρυσταλλική μεθαμφεταμίνη. Στο Ιράν, οι Φρουροί της Επανάστασης λέγεται ότι ελέγχουν το ένα τρίτο της οικονομίας. Και ο ανώτατος ηγέτης τους, ο Αλί Χαμενεΐ, είναι πολυδισεκατομμυριούχος. Όσο για τους ηγέτες της Χαμάς, η άνετη ζωή τους στη Ντόχα σαφώς δεν έχει καμία σχέση με την ζωή των κατοίκων της Γάζας… Η Τζιχάντ δεν εξαθλιώνει τους πάντες.

Αντιαμερικανισμός

Η περίπτωση της Χεζμπολάχ είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, γιατί το Κόμμα του Αλλάχ έχει δημιουργήσει μια συμμαχία στη Νότια Αμερική που συνδυάζει το τερπνόν (επιχειρείν) μετα του ωφελίμου (πολιτική αδελφότητα), με φόντο τον αντιαμερικανισμό. Η Χεζμπολάχ είναι λοιπόν σαν στο σπίτι της στη Βενεζουέλα, τον παράδεισο του μπολιβαριανού σοσιαλισμού, αυτόν που ο Ζαν-Λικ Μελανσόν περιέγραψε το 2013 ως «πηγή έμπνευσης». Ο πρώην πρόεδρος Ούγκο Τσάβες επιτίθονταν τακτικά στο Εβραϊκό Κράτος : «Ανάθεμα στο Κράτος του Ισραήλ ! » φώναζε στην τηλεόραση την εποχή του προηγούμενου πολέμου στη Γάζα, το 2010. Ο διάδοχός του, Νικολάς Μαδούρο, είχε πάντα στενές σχέσεις φιλίας με τον Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, τον πρώην Ιρανό πρόεδρο, ο οποίος αρνήθηκε την ύπαρξη του Ολοκαυτώματος και υποσχέθηκε να «σβήσει το Ισραήλ από τις σελίδες της Ιστορίας». Ο Μαδούρο φυσικά δεν επέκρινε την πρόσφατη ιρανική επίθεση και δεν χάνει ευκαιρία να κατηγορήσει το Ισραήλ για γενοκτονία μετά το πογκρόμ της 7ης Οκτωβρίου 2023, το οποίο δεν καταδίκασε.

Στη Βενεζουέλα, ο μπολιβαριανός σοσιαλισμός πέτυχε να προλεταριοποιήσει μια ολόκληρη χώρα (παρόλο που έχει τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο!) δημιουργώντας γύρω από την εξουσία ένα στενό κύκλο ολιγαρχών που νέμονται τον πλούτο της χώρας. Είναι χαρατκηριστικό ότι ο Μελανσόν βλέπει παντού ολιγάρχες εκτός από την Λατινική Αμερική και τους ισλαμιστές δισεκατομμυριούχους.

Τελικά οι ισλαμιστές μαζί με τους μαρξιστές φίλους τους δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να εφαρμόζουν τους κανόνες εκμετάλλευσης όπως τους όρισε ο Frédéric Bastiat (1801-1850) . Ο Bastiat κατονόμασε τέσσερις κύριες μορφές υποδούλωσης : πόλεμο, σκλαβιά, μονοπώλιο και… θεοκρατία. Όσον αφορά τον παράδεισο, οι υποσχέσεις των ισλαμιστών δεσμεύουν μόνο αυτούς που τις δέχονται.

Με πληροφορίες από Le Point, Infognomonpolitics, SLpress, Electronic Intifada, Athens Indymedia

Χεζμπολάχ Λίβανος Ιράν Ισραήλ LIFE