Σε μία χρονική περίοδο κατά την οποία παρατηρείται μία πρωτοφανής οργή και εκδικητικότητα ως κύρια στοιχεία των επιθέσεων του Ισραήλ στη Γάζα, μία βαθύτερη κατανόηση της προσωπικότητας του Νετανιάχου θα μπορούσε να θέσει τις βάσεις ώστε να υπάρξει μία προσέγγιση με βάση την ενσυναίσθηση, που θα καθιστούσε δυνατό το διάλογο μεταξύ των δύο πλευρών, και, ει δυνατόν, ακόμα και τη συμφιλίωση.

Δεν ειναι λίγες οι φωνές που κάνουν λόγο για προσχηματική αναφορά του Νετανιάχου στον πόλεμο με τη Χαμάς, τονίζοντας ότι το κίνητρο πίσω από αυτή την αναφορά είναι η γενοκτονία της Γάζας και των Παλαιστινίων, και τελικώς η προσάρτησή της ως επικράτειας του Ισραήλ, με τα έως τώρα αποτελέσματα των ενεργειών του Ισραηλινού στρατού να έχουν κρίσιμες επιπτώσεις, όχι μόνο τοπικά, στη Γάζα, αλλά και στην ευρύτερη μέση ανατολή, καθώς το πεδίο της σύγκρουσης έχει επεκταθεί.

Οι εξελίξεις και τα παρατηρούμενα δεδομένα στην ευρύτερη περιοχή μας οδηγούν σε τρία πολύ βασικά συμπεράσματα:

1) Οι διαρκείς επιθέσεις του ισραηλινού στρατού στη Γάζα, που συνεχίζονται επί μήνες, χαρακτηρίζονται παγκοσμίως ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Και δεν είναι υπερβολή, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες έχουν σκοτωθεί, με τα θύματα να είναι κυρίως γυναικόπαιδα. Επίσης, πάνω από 1,5 εκατομμύρια κάτοικοι της Γάζας έχουν εκτοπιστεί, χάνοντας τα σπίτια τους, ενώ πολλά νοσοκομεία και σχολεία έχουν καταστραφεί.

2) Ο ισραηλινός στρατός υποτίθεται ότι θα βρισκόταν στη Γάζα για να εξουδετερώσει τη Χαμάς, αλλά αποδείχτηκε γενικότερα ανεπαρκής για αυτό το σκοπό.

3) Η Mossad, που θεωρείται μία από της ισχυρότερες μυστικές υπηρεσίες του κόσμου, απέτυχε να βρει τους θύλακες της Χαμάς, της οποίας τις κινήσεις και τη δράση παρακολουθεί εδώ και μισό αιώνα.

Αυτό αποδεικνύει ότι τα λεγόμενα του Νετανιάχου περί Χαμάς απεδείχθησαν μία υπερμεγέθης πομφόλυγα που έσκασε στη Γάζα. Το ερώτημα που προκύπτει εκ του αποτελέσματος, είναι το πώς θα καταφέρει ο Νετανιάχου να βγει από το βάλτο στον οποίο έριξε τον εαυτό του εξαιτίας της άνευ ορίων οργής και πείνας για εκδίκηση. Ακόμα περισσότερο, δε, και πιο συγκεκριμένα, το πώς θα καταφέρει να βγάλει από πάνω του το χαρακτηρισμό του “εγκληματία πολέμου”.

Τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του Νετανιάχου

Η προσωπικότητα του Νετανιάχου είναι πολύπλοκη, με στοιχεία που διαμορφώνουν αντίστοιχα και τον τρόπο διακυβέρνησής του. Είναι ισχυρογνώμων και παρουσιάζει απόλυτη στάση σε θέματα συγκρούσεων. Υπάρχουν, ωστόσο, αναφορές ως προς τα όρια της αλαζονείας που τον διακρίνει με βάση τις διεκδικήσεις του. Έχει επίσης χαρακτηριστεί ως εξουσιομανής, κάτι που έχει συζητηθεί ευρέως στους πολιτικούς κύκλους. Αντιλαμβανόμενοι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του, ως ηγέτη ενός κράτους, μπορούμε να αντιληφθούμε καλύτερα τα κίνητρά του ως πρωθυπουργού του Ισραήλ.

Ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Yarmouk της Ιορδανίας και του Κέντρου Σπουδών και Διαβουλεύσεων Al Zaytouna στο Λίβανο, Walid Abd al-Hay, ψυχογραφεί και αναλύει την προσωπικότητα του Νετανιάχου και μας αναφέρει τα εξής:

“1) Είναι νάρκισσος: Η αυτο-θεώρησή του ως κεντρική φιγούρα του Ισραήλ συχνά επισκιάζει τις ιδεολογικές του αναζητήσεις οδηγώντας τον σε αποφάσεις που προτεραιοποιούν την προσωπική του επιτυχία έναντι του συλλογικού καλού.

2) Προφασιστικός και εξαιρετικά επιθετικός: Η πολιτική του καριέρα χαρακτηρίζεται από προληπτικές δράσεις εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων, έχει την τάση να εγκαταλείπει τους συμμάχους του, ενώ συχνά εξουσιοδοτεί τους υφισταμένους του να προβαίνουν σε αμφιλεγόμενες δράσεις, κάτι που αντανακλά την ανταποδοτική του προσέγγιση στις ανθρώπινες σχέσεις.

3) Καχύποπτος και ωφελιμιστής: Εξαιτίας της βαθιάς του καχυποψίας εκλαμβάνει τους γύρω του ως δυνητικούς αντιπάλους, κάτι που επηρεάζει τόσο τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρά, όσο και τις πολιτικές του αποφάσεις. Αυτό το χαρακτηριστικό ευθυγραμμίζεται με τις ωφελιμιστικές του εργασιακές συνήθειες, όπως επίσης καταδεικνύει και την προτίμησή του να εργάζεται κατά μόνας ή με έναν πολύ κλειστό κύκλο ανθρώπων που συναινούν στην πολιτική που ακολουθεί”.

Σχεδόν στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκονται και οι τοποθετήσεις του Ισραηλινού Διδάκτορα Πολιτικής Ψυχολογίας και καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, Σαούλ Κίμχι:

“Ο Νετανιάχου επιλέγει ανθρώπους να συμμετάσχουν στον πόλεμό του βάσει της γνώμης τους για τον ίδιο, και όχι για το εάν είναι κατάλληλοι για αυτό”, μας αναφέρει.

Ο Κίμχι μελετά τον τρόπο σκέψης του Νετανιάχου εδώ και 25 χρόνια, από το 1999. Κατέληξε ότι παρατηρείται ένα μοτίβο συμπεριφορών που καθιστά το Νετανιάχου νάρκισσο (τα ευρήματα συμφωνούν με του Abd al-Hay), ακόμα και παρανοϊκό και αδιάφορο σε καταστάσεις πίεσης.

Και συμπληρώνει ο Κίμχι:

“Καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουν, οι συμπεριφορές τους τείνουν να γίνονται πιο ακραίες. Έτσι εντάθηκε και ο ναρκισσισμός και η παράνοια του Νετανιάχου. Δεν εμπιστεύεται κανέναν, ίσως με μόνη εξαίρεση την οικογένειά του, και μοναδική του προτεραιότητα είναι το προσωπικό του μέλλον πάνω από οτιδήποτε άλλο”, προσέθεσε ο Κίμχι.

“Τα μόνα θετικά στοιχεία που πρέπει να αναγνωρίσουμε στο Νετανιάχου είναι η πολύ ισχυρή μνήμη του και η αναλυτική του ικανότητα, χαρακτηριστικά που τον βοήθησαν να διατηρήσει μία πολιτική καριέρα επί 30 έτη και να καταστεί ο μακροβιότερος ισραηλινός πρωθυπουργός”, αναφέρει σε μελέτη του, το 2021, ο Ιορδανός καθηγητής Πολιτικών Επιστημών Abd al-Hay.

Νομικές και ηθικές αντιφάσεις

Η ηγεσία του Νετανιάχου έχει αλωθεί από πλήθος ηθικών και νομικών αντιφάσεων. Οι πράξεις του έχουν καταδικαστεί διεθνώς, ξεκινώντας από τη διαφθορά και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και φτάνοντας έως τους βομβαρδισμούς στη Γάζα, ενέργεια που καταδικάστηκε και από τον ΟΗΕ και χαρακτηρίστικε ως έγκλημα πολέμου. Οι επιθετικές ενέργειες του Νετανιάχου, άλλωστε, πυροδοτούν εντάσεις στην περιοχή και κάθε άλλο παρά την ειρήνη αναδεικνύουν.

Καθώς ο κόσμος γίνεται μάρτυρας μίας σύγκρουσης που εκτυλίσσεται μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης είναι κρίσιμο να αντιληφθούμε ποιοι είναι οι “παίκτες-κλειδιά” που λαμβανουν μέρος σε αυτή τη σύγκρουση. Κατανοώντας το χαρακτήρα του Νετανιάχου μπορούμε να καταλάβουμε τη διαδικασία μέσω της οποίας προβαίνει στη λήψη αποφάσεων και έτσι να γίνουν καλύτερα αντιληπτά τα κίνητρα πίσω από τις δράσεις του.

Εμβαθύνοντας στην προσωπικότητά του μπορούμε να αναλύσουμε τις πολυπλοκότητες αυτής της μακράς σύγκρουσης και ελπίζουμε να βρεθεί μία ειρηνική λύση που θα ωφελήσει όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.

ΠΗΓΗ: Geopolitico.gr

Λίβανος Μπέντζαμιν Νετανιάχου Ιράν Συρία Ισραήλ