Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο δημοσίευσε στη Duvar ο Φεχίμ Τάστεκιν, πολύ γνωστός αρθρογράφος στην Τουρκία γύρω από το κουρδικό ζήτημα. Το άρθρο τιτλοφορείται ως "Γιατί προσκλήθηκε ο Οτσαλάν στη σκηνή; Τι είδους παιχνίδια γίνονται;" και αναρτήθηκε μετά την επίθεση της 23ης Οκτωβρίου 2024 στην Άγκυρα, η οποία φέρεται να πραγματοποιήθηκε από το PKK και κόστισε τη ζωή σε 5 ανθρώπους, ενώ 22 τραυματίστηκαν. Ο αναλυτής παίρνει ως αφορμή την πρόταση Μπαχτσελί στον Οτζαλάν να απελευθερωθεί και να έρθει να μιλήσει στο κοινοβούλιο, με όρο να διαλύσει το PKK και αναρωτιέται αν ήταν αληθινό το άνοιγμα προς τον φυλακισμένο από το 1999 Κούρδο ηγέτη. Ο Τάστεκιν αναλύει την κατάσταση τόσο εντός Τουρκίας όσο και στο όρος Καντήλι απ'όπου λαμβάνονται αποφάσεις για το Κουρδικό ζήτημα από την κουρδική πλευρά. Γράφει όμως και κάτι αποκαλυπτικό, ότι η Άγκυρα πιθανότατα να έχει συνειδητοποιήσει πως με τη στρατιωτική ισχύ δεν πρόκειται να λύσει το Κουρδικό ζήτημα, οπότε ίσως γι'αυτό στρέφεται στην πολιτική δίοδο. Βέβαια και στο παρελθόν έχουν γίνει βήματα προσέγγισης, αλλά το βάθυ κράτος πάντα έβαζε εμπόδια στην επίλυση του θεματος.

Διαβάστε το άρθρο:

Διανύουμε σουρεαλιστικές στιγμές. Από τότε που ο πρόεδρος του MHP Ντεβλέτ Μπαχτσελί κάλεσε τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν από το Ίμραλι στη Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση, να κάνει την ομιλία που θα καταργήσει το PKK, αναρωτιόμαστε «τί συμβαίνει σε κρατικό επίπεδο;». Αυτή η έκκληση δεν ταυτίζεται με την κίνηση επηρεασμού των Κούρδων με την έκδοση επιστολής από το Ιμραλί πριν από τις εκλογές. Αναμφίβολα, μπορούν επίσης να χρησιμοποιήσουν το χαρτί του «τρόμου» ανάποδα για να κρατήσουν τον Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν στο παλάτι για άλλη μια θητεία και να σχεδιάσουν το σύνταγμα ανάλογα, προκειμένου να διατηρήσουν την κηδεμονία του MHP στο σύστημα. Το μέγεθος του ενδιαφέροντος καθορίζει επίσης το βάθος της τόλμης. Είναι βέβαιο ότι η επίθεση στην Τουρκική Αεροδιαστημική Βιομηχανία, στην Άγκυρα την επόμενη μέρα θα χρησιμεύσει για την ενίσχυση του εσωτερικού μετώπου, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο εμφανής δράστης. Αν το κράτος είναι σοβαρό για την πρωτοβουλία, δεν θα επιτρέψει να υπονομευτεί. Αν και το πρώτο μήνυμα από τo όρος Κανδύλι δεν περιείχε κατηγορηματική άρνηση, είναι σημαντικό ότι αυτή η επίθεση σημειώθηκε.

Ο Μπαχτσελί δεν μίλησε χωρίς λόγο. Στην αλλαγή πλεύσης της πολιτείας ξεχωρίζει ο Μπαχτσελί. Όπως έκανε το λάθος χθες εγκρίνοντας την κατάργηση της θανατικής ποινής για να ανοίξει ο δρόμος προς την ΕΕ, σήμερα ετοιμάζεται να κρεμάσει το σκοινί που πέταξε στην πλατεία για να κρεμάσει τον Οτζαλάν στο γραφείο του. Μόνο η φωνή κάποιου όπως ο Μπαχτσελί μπορεί να έχει αντίκτυπο στις μάζες που πρέπει να πειστούν ή στους παράγοντες του συστήματος που μπορούν να σαμποτάρουν τη διαδικασία. Ποιος καλύτερος από αυτόν να δώσει νέο ρεφρέν στην αντίθετη κατεύθυνση από το λιντσάρισμα; Το κίνητρο για την ενίσχυση του εσωτερικού μετώπου είναι πολύ εμφανές. Ωστόσο, το εξωτερικό μέτωπο γύρω από το κουρδικό ζήτημα δεν είναι ασήμαντο.

***

Είναι αδύνατο για τον Μπαχτσελί να κάνει μια τέτοια δήλωση ανεξάρτητα από την αξιολόγηση μεταξύ διαφορετικών μονάδων του κράτους. Πώς θα συνεχιστεί, θα εξελιχθεί σε διεύρυνση, θα γίνουν πολιτικά και νομικά βήματα για να έχει νόημα; Δεν υπάρχει τίποτα άλλο καθησυχαστικό από τη διατάραξη των νερών. Προς το παρόν, μπορούμε να συζητήσουμε τους λόγους αυτής της αλλαγής. Αν υπάρξει αλλαγή νήματος σε κρατικό επίπεδο, ποιοι είναι οι παράγοντες που την ωθούν; Κατά τη γνώμη μου, οι περιφερειακές εξελίξεις δεν είναι λιγότερο σημαντικές από τις εσωτερικές πολιτικές εκτιμήσεις.

Τρεις στρατιωτικές επιχειρήσεις έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι στιγμής για να διαλύσουν την αυτόνομη διοίκηση που αποκαλούν «διάδρομο της τρομοκρατίας» στη βόρεια Συρία. Τότε ο στόχος μεγεθύνθηκε. Αποφασίστηκε να δημιουργηθεί μια «ασφαλής ζώνη» βάθους 30 χιλιομέτρων κατά μήκος των συνόρων από τη Συρία έως το Ιράκ. Σύμφωνα με τη Λαϊκή Συμμαχία, επρόκειτο για ένα ζήτημα επιβίωσης που απαιτούσε από το κράτος, την κυβέρνηση, την αντιπολίτευση και την κοινωνία να είναι μονόδρομος. Οι «οργισμένες» δικαιολογίες των πολιτικών και κοινωνικών εξαρτήσεων εξακολουθούν να υπάρχουν. Τελικά, έγινε σαφές ότι όσο οι ΗΠΑ βρίσκονταν ανατολικά του Ευφράτη, δεν θα ήταν δυνατό να βγουν από μια κουραστική ολίσθηση. Ειπώθηκε: «Τουλάχιστον ας εξομαλύνουμε τις σχέσεις με τη Συρία, ας απαλλαγούμε από την προσφυγική πίεση και ας διαλύσουμε την de facto αυτόνομη δομή μαζί με τη Δαμασκό». Έχει φανεί ότι η ομαλοποίηση με τη Δαμασκό δεν θα ανταποκριθεί χωρίς την απόσυρση των Τούρκων στρατιωτών που θωρακίζουν τις ομάδες της αντιπολίτευσης.

Τα διλήμματα του Ερντογάν μπαίνουν στον δρόμο του στην προσπάθειά του για ομαλοποίηση. Καταρχάς, δεν μπορεί να ξεπεράσει τα σύνορα που έχουν χαράξει οι ΗΠΑ. Πρώτον, η Ουάσιγκτον δεν θέλει η Τουρκία να αποσυρθεί από το παιχνίδι στη Συρία. Με άλλα λόγια, λέει, κρατήστε τους στρατιώτες σας δυτικά του Ευφράτη. Να δημιουργηθεί ένα φράγμα μπροστά στον συριακό στρατό στην ύπαιθρο της Ιντλίμπ, της Λατάκια (σ.σ. Λαοδικεία) και του Χαλεπίου. Μην αφήσετε Ρωσία-Ιράν-Συρία να κερδίσουν. Μην σφίξετε τα χέρια με τη Δαμασκό μέχρι να τελειώσω τη δουλειά μου στη Συρία. Σταματήστε να στοχεύετε τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις!

Δεύτερον, η Άγκυρα όχι μόνο εξυπηρετεί τα αμερικανο-ισραηλινά συμφέροντα με τις ένοπλες ομάδες που υποστηρίζει, αλλά αντιμετωπίζει και την Ουάσιγκτον για τους SDF.

Εδώ υπάρχει ένα δίλημμα. Η προσπάθεια εξομάλυνσης με τη Δαμασκό ήταν μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ρήγμα σε αυτή την αντίφαση.
Η Άγκυρα αισθάνεται επίσης την ανάγκη να είναι έτοιμη για σενάρια έκτακτης ανάγκης σε περίπτωση που οι ΗΠΑ αποχωρήσουν κάποια μέρα. Εάν φύγουν οι ΗΠΑ, ποια θα είναι η απάντηση στην κουρδική πραγματικότητα επί του πεδίου;

Με αποδοχή ή καταστολή;

Όποια και αν είναι η απάντηση, πρέπει να είναι σίγουροι για τους Κούρδους μέσα στο σπίτι (σ.σ. εννοεί εντός Τουρκίας). Και θέλει να συναντήσει και τα δύο σενάρια με ειρήνη με τη Δαμασκό. Παρεμπιπτόντως, το θέμα της αποχώρησης αυξήθηκε παράλληλα με τη στρατηγική συμφωνία ασφαλείας μεταξύ Ιράκ και ΗΠΑ. Σύμφωνα με το Reuters, βάσει της συμφωνίας, ορισμένες από τις αμερικανικές δυνάμεις θα εγκαταλείψουν το Ιράκ μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2025 και οι υπόλοιπες μέχρι το τέλος του 2026. Η βάση, η οποία αναμένεται να εκκενωθεί πλήρως μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2025, είναι το Ayn al-Assad στα δυτικά της επαρχίας Anbar, η οποία είναι επίσης σημαντική για τις επιχειρήσεις στη Συρία. Αν και οι Αμερικανοί λένε ότι θα επικεντρωθούν στη βάση στο Ερμπίλ και θα παραμείνουν στη Συρία. Αλλά η μείωση της στρατιωτικής παρουσίας στο Ιράκ θα μπορούσε να καταστήσει δυσκολότερη τη διατήρηση των στρατευμάτων στη Συρία. Επίσης, εάν ο Ντόναλντ Τραμπ επιστρέψει στις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου, ενδέχεται να πάρει ξανά απρόβλεπτες αποφάσεις. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τους πολέμους που διεξάγει το Ισραήλ και τα σχέδιά του να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς με το Ιράν, η αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Μέση Ανατολή είναι εντελώς υποθετική. Παρόλο που η στρατηγική του να περιβάλλει τη Ρωσία και την Κίνα στον πόλεμο για την ηγεμονία έχει αλλάξει το επίκεντρο της προσοχής, η Μέση Ανατολή εξακολουθεί να αποτελεί σημείο τομής μεταξύ των εχθρικών δυνάμεων.
Εάν η Τουρκία έχει μια νέα διαδρομή για την οποία αξίζει να μιλήσουμε, το σημείο που πρέπει να δούμε εδώ είναι οι νέες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή που κάνουν τα πράγματα να τρέχουν. Όπως φαίνεται, το ενδεχόμενο η φωτιά στη Γάζα να επεκταθεί σε Λίβανο και Συρία ανησυχεί την Άγκυρα.

Πρώτα απ ‘όλα, η αποφασιστικότητα του Ισραήλ να κλιμακώσει τη σύγκρουση ενθάρρυνε εκ νέου την επιθυμία του Ερντογάν για εξομάλυνση με τη Δαμασκό. Ωστόσο, το τραπέζι των τεσσάρων κομμάτων στη Μόσχα άρχισε να μαζεύει σκόνη μετά τις προεδρικές εκλογές τον Μάιο του 2023. Ωστόσο, η Δαμασκός δεν μπορούσε να ξεκλειδωθεί με μια προσέγγιση που περιελάμβανε τη διασπορά της αυτόνομης περιοχής μαζί με τη Συρία. Διότι δεν συμφωνεί με τους όρους αποχώρησης Τούρκων στρατιωτών και διακοπής υποστήριξης σε ένοπλες ομάδες. Γιατί δεν πλησιάζει; Δεν πλησιάζει τις ΗΠΑ γιατί δεν μπορεί να τις ξεπεράσει. Οι αμερικανικές κόκκινες γραμμές συνεχίζονται με μια πρόταση: Η Τουρκία να λύσει το κουρδικό πρόβλημα μέσα της και να κάνει συμμαχία με τους Κούρδους στη Συρία! Τελικά είμαστε στο ίδιο στρατόπεδο!

***

Υπάρχει και η πλευρά του αδιεξόδου του Ιράκ. Εδώ, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις από το 2019 συνδέονται με έναν ξεκάθαρο στόχο: την πλήρη καταστροφή του PKK μέσω στρατιωτικής τεχνικής υπεροχής. Αλλά στο Operation Claw-Lock, η κλειδαριά δεν μπορούσε να κλείσει όπως είχε υποσχεθεί. Επιπλέον, αυτές οι επιχειρήσεις περιέπλεξαν περαιτέρω τις σχέσεις με τη Βαγδάτη. Η προσπάθεια να συμπεριληφθεί η ιρακινή διοίκηση στις επιχειρήσεις δεν απέδωσε αποτελέσματα παρά μια ενθαρρυντική συμφωνία όπως το Αναπτυξιακό Οδικό Έργο. Ο ενθουσιασμός που προκάλεσε η εισβολή του Ερντογάν στη Βαγδάτη, που ήρθε μετά από 12 χρόνια, είναι κενός. Ενώ η Άγκυρα περίμενε ότι το PKK θα ανακηρυχθεί “τρομοκρατική οργάνωση”, η Βαγδάτη αρκέστηκε στο να το συμπεριλάβει στο πεδίο μιας “απαγορευμένης οργάνωσης”. Αυτό το μέτρο δεν επηρεάζει την κατάσταση στο έδαφος πέρα ​​από το κλείδωμα των θυρών ορισμένων ιδρυμάτων.

Οι απειλητικές πολιτικές έκαναν επίσης μη διαχειρίσιμες τις σχέσεις με το Κουρδιστάν. Η αρμονία που επιτεύχθηκε με το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (KDP) ενάντια στο PKK και το SDF αναμένεται επίσης από την Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν (PUK). Όταν ο Πρόεδρος του PUK Μπάφελ Ταλαμπανί κωφεύει, ήταν ξεκάθαρα στόχος. Επιπλέον, ελήφθησαν μέτρα για να αποτραπεί η μεταβίβαση του Κυβερνείου του Κιρκούκ στο PUK. Σχηματίστηκε συνασπισμός με το KDP, το Ιρακινό Τουρκμενικό Μέτωπο και τα αραβικά κόμματα. Όλα έπεσαν μάταια. Με την παρέμβαση της Βαγδάτης, ο κόμπος του κυβερνήτη λύθηκε υπέρ του PUK. Το Ιράν βρίσκεται στα παρασκήνια. Επιπλέον, κατόπιν αιτήματος του PUK και με τη συγκατάθεση της Βαγδάτης, ο εκλογικός νόμος που έδινε πλεονέκτημα στο KDP άλλαξε από το ομοσπονδιακό δικαστήριο. Το KDP επέμεινε ότι δεν θα επιτρέψει τις εκλογές, αλλά με την παρέμβαση του Ιράν οι κάλπες στήθηκαν στις 10 Οκτωβρίου. Το PUK αύξησε τον αριθμό των εδρών από 20 σε 23. Όπως φαίνεται, η πολιτική επίλυσης του κουρδικού ζητήματος μέσω στρατιωτικής βίας έχει έρθει σε αδιέξοδο σε πολλά σημεία.

***

Όταν σε αυτήν την εικόνα προστέθηκαν τα σχέδια των ΗΠΑ να αλλάξουν την ισορροπία δυνάμεων στη Μέση Ανατολή με τη βοήθεια του Ισραήλ, επικράτησε κατάσταση πανικού. Οι Κούρδοι, που σκέφτονται με όρους Ροζάβα, τοποθετούνται ως πιθανοί σύμμαχοι στη νέα τάξη πραγμάτων στον άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ-Κόλπος. Από αυτή την άποψη, εκτιμάται ότι θα προκύψει μεγάλη ευκαιρία εάν καταρρεύσει ο αντίθετος άξονας που εκτείνεται στη Συρία, το Ιράκ και το Ιράν. Αν και ο φόβος ότι «το Ισραήλ μπορεί να επιτεθεί στην Τουρκία» αποτελεί εκτροπή με στόχο τον εσωτερικό σχεδιασμό, οι εξελίξεις ωθούν την Άγκυρα να πάρει νέα θέση.

Το μυαλό της πολιτείας φαίνεται ότι μπήκε με την εκτίμηση «Να ασφαλίσουμε το εσωτερικό του σπιτιού για να μην μας πιάσει η φουρτούνα». Πιστεύουν ότι αν η Τουρκία απαλλαγεί από την ένταση με τους Κούρδους, η καταιγίδα που θα ξεσπάσει θα αφεθεί στη Συρία και το Ιράν; Ωστόσο, όταν η Συρία εμπλακεί ξανά, η πραγματική καταιγίδα που θα εκτινάξει την Τουρκία μπορεί να προέλθει από τις περιοχές υπό τον έλεγχο του τουρκικού στρατού. Αλλά εκεί, ο Ερντογάν μπορεί να βασίζεται στην αρμονία που δεν έχει ακόμη σπάσει με τις ΗΠΑ.

Ο κύριος στόχος στη «νέα τάξη», την οποία το Ισραήλ ενεργεί ως έναυσμα, είναι το Ιράν. Το PKK παίρνει θέση σύμφωνα με τις εξελίξεις όχι μόνο στη Συρία αλλά και στο Ιράν. Από τις διαδηλώσεις Mahsa Emini, η PJAK έχει ενεργοποιηθεί στο Κανδήλι. Ωστόσο, η PJAK βρίσκεται στην εξορία, κατά μία έννοια, από τη συμφωνία με το Ιράν το 2011. Το PKK τράβηξε τα ιρανικά στελέχη που έστειλε στη Συρία στο Κανδύλη. Επιπλέον, μετά από 4 χρόνια, η PJAK πραγματοποίησε το έβδομο συνέδριό της τον περασμένο Απρίλιο. Ορίστηκε νέα διοίκηση. Όταν κουρδικές πηγές λένε ότι «το Κανδήλι ετοιμάζεται για κάτι μεγάλο», επισημαίνουν ότι το επίκεντρο μπορεί να είναι το Ιράν.

Ενώ το Ιράν βομβάρδισε τα στρατόπεδα των ιρανικών κουρδικών κομμάτων στην περιοχή του Ιρακινού Κουρδιστάν πέρυσι, δεν άγγιξε την PJAK. Ωστόσο, η PJAK έχει τη δυνατότητα να είναι αποτελεσματική σε μια πιθανή εξέγερση στο Ιράν. Το Ιράν μπορεί να πιστεύει ότι το διπλό παιχνίδι δεν είναι ακόμη λειτουργικό. Το Ιράν ενεργεί επιλεκτικά τόσο λόγω της ευαίσθητης κατάστασης μέσα του όσο και λόγω της εξίσωσης στο Ιράκ και τη Συρία. Το διπλό παιχνίδι είναι διπλής όψης. Το PKK επωφελείται επίσης από αυτό. Όταν όμως φτάνει ό,τι μεγάλο γεγονός προβλεφθεί, σημαίνει το τέλος του διπλού παιχνιδιού.

***

Πώς θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Οτσαλάν όταν το PKK υποβόσκει στο Ιράν και έχει θέσει τη διατήρηση της αυτονομίας στη Συρία στρατηγική προτεραιότητα; Οι πρώτες αντιδράσεις είναι ότι η πρόσκληση στον Οτζαλάν είναι θετική, ότι δεν μπορεί να βρεθεί άλλη λύση, ότι αυτή η ρεαλιστική προσέγγιση θα ανταποκριθεί από την κουρδική πλευρά, αλλά ότι οι ελιγμοί και οι ειδικές πολεμικές τακτικές που στοχεύουν στην απαλλαγή από το πολιτικό αδιέξοδο δεν θα αναγνωριστούν . Υπό τις παρούσες συνθήκες, η προσδοκία του PKK να αυτοδιαλυθεί δεν είναι ρεαλιστική. Ο Οτζαλάν πετάει τη μπάλα στον Κανδήλι λέγοντας «Αφήστε τους φίλους του να αξιολογήσουν» τα θέματα που ξέρει ότι δεν θα εισακουστούν. Το Κανδήλι μπορεί επίσης να δημιουργήσει χώρο για να δραπετεύσει λέγοντας: «Η ηγεσία είναι αιχμάλωτη και υπό πίεση». Ο εσκεμμένα διφορούμενος τόνος εμποδίζει μια λύση μεταξύ Κανδηλίου και Ιμραλί. Ωστόσο, όπως είπε ο Μπαχτσελί, εάν το κάλεσμα του Οτζαλάν στο βήμα της Βουλής έρθει, σημαίνει ότι η απόφαση έχει ωριμάσει μεταξύ Κανδηλίου και Ιμραλί. Διαφορετικά, ούτε το κράτος ούτε ο Οτζαλάν θα εμπλέκονταν σε αυτό το θέμα. Ένας Οτζαλάν που έχει χάσει την επιρροή του στην οργάνωση και είναι εκτεθειμένος δεν ωφελεί το κράτος!

***

Φυσικά, υπάρχουν πολλά ερωτήματα που πρέπει να τεθούν. Για παράδειγμα, το καθοριστικό ζήτημα στις συνομιλίες στο Ίμραλι μεταξύ 2013 και 2015 ήταν η Ροζάβα. Η διάλυση της de facto αυτόνομης δομής ήταν ο στόχος για το κράτος. Για τον Οτζαλάν, η διατήρηση της Ροζάβα ήταν απαραίτητη. Η επιστροφή στη σύγκρουση αναπτύχθηκε μέσα από αυτό το είδος αναμέτρησης. Μέχρι τότε, η Άγκυρα ήθελε οι Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG) να δράσουν μαζί με τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό κατά της κυβέρνησης Άσαντ. Ειπώθηκε: «Ας ανατρέψουμε πρώτα το καθεστώς και μετά η νέα Συρία θα αποφασίσει για το αίτημα για αυτονομία». Με άλλα λόγια, αν το YPG είχε κάνει ό,τι του ζητήθηκε, θα είχε μετατραπεί σε οργάνωση υποστηριζόμενη από την Τουρκία. Υποτίθεται ότι αν υπήρχε μια προσέγγιση που επέτρεπε στον απομονωμένο Οτζαλάν να βγει στη σκηνή, ποιος βρίσκεται τώρα στη Συρία; Έχει φτάσει ο Οτζαλάν σε σημείο αφοπλισμού χωρίς καμία αλλαγή στις κόκκινες γραμμές του 2013; Τι λέει η νέα θέση του κράτους (αν υπάρχει) για την αυτόνομη δομή; Ισχύει ακόμα το σχέδιο κατάρρευσης; Ή έχει φτάσει στο στάδιο της σιωπηρής αποδοχής; Ή μήπως έχει δημιουργηθεί μια εξίσωση ως εξής: Εάν η οργάνωση καταθέσει τα όπλα, η Άγκυρα θα δει την αυτόνομη δομή ως εσωτερικό ζήτημα της Συρίας. Ή μήπως κάνουν τα στραβά μάτια σε μια λύση που ενσωματώνει τις SDF στον συριακό στρατό; Ή λέγεται ότι οι ΗΠΑ είναι ήδη στη Συρία, τι μπορεί να γίνει έχει γίνει, τώρα που ο Άσαντ να ανησυχεί για τα υπόλοιπα; Ή μήπως υποθέτουμε ότι οι ΗΠΑ θα φύγουν μια μέρα ούτως ή άλλως και μετά η Συρία θα τις φροντίσει με τη βοήθειά μας; Τους λένε ότι το PKK πρέπει να μείνει μακριά από την Τουρκία και να κάνει ό,τι κάνει αλλού; Η θέση αυτή σημαίνει ότι η Τουρκία θα αποσυρθεί από τις συγκρούσεις στις οποίες εμπλέκεται πέρα ​​από τα σύνορά της; Ή όλα αυτά αφορούν την προσαρμογή στην πρόταση νέας παραγγελίας των ΗΠΑ; Φυσικά, οι ΗΠΑ μπορεί να αναθέσουν ρόλο φύλακα στη νέα τάξη πραγμάτων σε μια Τουρκία που έχει απαλλαγεί ολόψυχα από το κουρδικό πρόβλημα. Ο καλύτερος υποψήφιος είναι το μέλος του ΝΑΤΟ, Türkiye. Μια νέα θέση που θα προκαλούσε πονοκεφάλους στο Ιράν και τη Συρία σίγουρα θα ευχαριστούσε τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους. Η ομάδα του Ερντογάν δεν κρύβει τα αισθήματά της εκδίκησης εναντίον του Ιράν και της Συρίας.

Φυσικά, μπορεί να μην υπάρχει τίποτα που να δικαιολογεί αυτές τις ερωτήσεις. Πολλές ερωτήσεις μπορεί να φαίνονται αφελείς. Ας κάνουμε απλώς την απλούστερη ερώτηση: Είναι πραγματικά ένα άνοιγμα ή όχι; Αν είναι μια νέα διαδικασία, τι περιλαμβάνει;

ΠΗΓΗ: Geopolitico.gr

Κουρδικό ζήτημα Ντεβλέτ Μπαχτσελί Αμπντουλάχ Οτζαλάν Τουρκία LIFE