Η διοίκηση της Παλέρμο, ζητώντας συγγνώμη από τους φιλάθλους της ανέφερε ότι από τη νέα περίοδο το επίσημο ροζ θα χρωματιστεί και με το γαλάζιο- κόκκινο της («αιώνιας»), Κατάνια. Το ’88, η τότε σοβιετική εφημερίδα «Izvestia» είχε γράψει σε αποκλειστικότητα ότι ο Μαραντόνα φεύγει από τη Νάπολι γιατί δεν μπόρεσε ν’ αρνηθεί προσφορά μαμούθ της Σπάρτακ Μόσχας. «Τσίμπησαν» πολλοί, ανάμεσά τους και ολόκληρο «Associated Press».

 Όπως είχε τσιμπήσει και το επίσης έγκυρο «France Press», το γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, όταν το ’95 το ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωνε με υπερηφάνεια και δέος πως κατά τη διάρκεια ανασκαφών για την κατασκευή του μετρό, όχι μόνο βρέθηκε ο τάφος του Σωκράτη, αλλά κι ο χιτώνας του. Και για να το κάνει ακόμη περισσότερο πιστευτό, ότι είχαν εντοπιστεί ίχνη από το κώνειο που είχε πιεί… 

 Τέτοια μέρα, τέτοια λόγια. Δεν ξέρεις πια τι να πιστέψεις, ακόμη κι αν είναι αλήθεια. Ο καθένας γράφει ό,τι είδηση θέλει. Ό,τι ψέμα θέλει. Το μακρύ του, το κοντό του κι η πλάκα είναι πως αρκετοί «τσιμπάνε», με την ευκολία ενός ψαριού στο αγκίστρι. Γι’ αυτό και τους ονομάζουμε «ψάρια». Η’ γελωτοποιοί του Απρίλη, όπως αποκαλείται η «Πρωταπριλιά» στην υπόλοιπη Ευρώπη. Τι είναι όμως η «Πρωταπριλιά»; Και γιατί τη συγκεκριμένη μέρα του χρόνου γίνονται, γενικώς πλάκες;

 Σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια Britannica, το συγκεκριμένο έθιμο ξεκίνησε στα τέλη του ‘500 στη Γαλλία με αφορμή την απόφαση του βασιλιά Καρόλου του 9ου να υιοθετήσει το Γρηγοριανό Ημερολόγιο μεταθέτοντας την Πρωτοχρονιά στην 1η Ιανουαρίου, από το διάστημα 25 Μαρτίου έως 1η Απριλίου που γιορταζόταν έως τότε. Η πλειοψηφία το δέχτηκε, πολλοί όμως αρνήθηκαν να συνηθίζουν τη νέα πραγματικότητα κι επειδή εξακολουθούσαν να γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά την 1η Απριλίου, κάθε… Πρωταπριλιά, για να τους θυμίσουν ότι γιόρταζαν τσάμπα τη νέα χρονιά, τη λάθος μέρα τους πήγαιναν για δώρο εντελώς άδεια κουτιά ή τα συνόδευαν με τη ζωγραφιά ενός ψαριού γιατί είχαν κι εκείνοι τσιμπήσει το αγκίστρι.

 Στη Γαλλία και την Ιταλία η Πρωταπριλιά ονομάζεται «Poisson d’ Avril» και «Pesce d’ Aprile», ψάρι του Απριλίου, στις αγγλόφωνες χώρες «April fool’s day», όπου το fool είναι ο τρελός, ο γελωτοποιός που διασκέδαζε την αυλή τον Μεσαίωνα. Στη Γερμανία «Aprilscherz», η πλάκα του Απριλίου. Στη Σκωτία, όπου κι εκεί υποτίθεται είναι αγγλόφωνοι, αλλά τους Άγγλους δεν θέλουν ούτε να τους βλέπουν, ονομάζεται «Taily Day», διαρκεί δύο ημέρες και έχουν την (κακή) συνήθεια να κολλάνε στην πλάτη του όποιου άμοιρου ένα χαρτί με την ένδειξη «κλώτσα με». Ενώ τέτοια μέρα καλό θα ήταν ν’ αποφευχθεί η όποια επίσκεψη στην Πορτογαλία γιατί εκεί είθισται ν’ αδειάζουν πάνω στον πρώτο τυχόντα ολόκληρα σακιά από αλεύρι.

 Συμπεριλαμβάνοντας και την «πλακίτσα» του Υπουργείου Πολιτισμού με τον Σωκράτη, μία από τις πλέον πετυχημένες φάρσες που έγινε ποτέ στα χρονικά της Πρωταπριλιάς την έκανε το BBC το ’57, στους τηλεθεατές του. Και μάλιστα με οπτικό ακουστικό ρεπορτάζ για την συγκομιδή σπαγκέτι από μία ελβετική οικογένεια, με δισεκατομμύρια μακαρόνια να κρέμονται από τα δέντρα. Ένας πραγματικός παραλογισμός που έγινε ωστόσο πιστευτός από πολλούς Βρετανούς.

 Μία ωραία μέρα, η γαλλική «Le Parisien» αποφάσισε ν’ αλλάξει τον Κ.Ο.Κ. και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πίστεψαν ότι, από αύριο θα πρέπει να οδηγούμε κι εμείς ανάποδα, για να μην νιώθουν μόνοι οι Βρετανοί.

 Το ’59, στην Ιντιάνα η «Κόκομο Τρίμπιουν» έγραψε ότι «για λόγους οικονομίας, ο αστυνομικός σταθμός της πόλης θα παραμείνει κλειστός από τις 6 το απόγευμα έως τις 6 το πρωί. Ένας τηλεφωνητής θα καταγράψει τις νυκτερινές κλήσεις των πολιτών και το επόμενο πρωί, η αστυνομία θα ελέγξει κάθε νοσοκομείο και νεκροτομείο για έκτακτα περιστατικά. Και αν δεν βρει κάτι, θα ξέρει ότι τα μηνύματα δεν ήταν και τόσο επείγοντα», φέρνοντας έναν αναπόφευκτο, έως αναμενόμενο πανικό…

 Επιστρέφοντας στα καλά του αθλητισμού, η ισπανική «As» τιτλοφόρησε κάποτε ότι Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα μπορεί να μισούνται θανάσιμα στο ποδόσφαιρο, ετοιμάζονται όμως να συν ιδρύσουν μία κοινή ομάδα κρίκετ. Εφημερίδα στην Αυστραλία αναστάτωσε, για λίγο τον κόσμο του τένις όταν έγραψε ότι το Australian Open της επόμενης χρονιάς δεν θα γίνει στις κλασικές, τσιμεντένιες εγκαταστάσεις του «Άλμπερτ Παρκ» της Μελβούρνης, αλλά πλέον σε παρκέ. Ενώ πριν χρόνια και με αφορμή τα κακά αποτελέσματα της ομάδας, η διοίκηση της Αταλάντα ενημέρωνε τους παίκτες της πως, από δω και πέρα οι προπονήσεις δεν θα γίνονταν πλέον σε γήπεδο, αλλά σε οικοδομή.

 Α, παρεμπιπτόντως παραλίγο να το ξεχάσουμε: κάθε χρόνο, τέτοια μέρα τα αγαπημένα μας «Ufo» έκαναν και πάλι τη συνηθισμένη τους βόλτα γύρω από τον Ναό του Σουνίου. Η κυβέρνηση, (Δόξα τω Θεό) ξανά παραιτήθηκε. Ο Αλαφούζος παραδέχτηκε, επιτέλους ότι είναι «βαμμένος» Ολυμπιακός. Και, πάλι επιτέλους, βρέθηκε ο τάφος του Μέγα Αλέξανδρου, την ώρα που ο υπέργηρος Χίτλερ εθεάθη τυχαία σ’ ένα Μπόκα Τζούνιορς- Ρίβερ Πλέιτ.

 Τέτοια μέρα, λοιπόν τέτοια λόγια. Καλή Πρωταπριλιά. Και του χρόνου, που λέμε αν και έχουμε την πλήρη βεβαιότητα πως όταν, οι άπαντες πολιτικοί αυτού του πλανήτη μας κοροϊδεύουν καθημερινά, ποιο το νόημα να «τσιμπάμε» και κάθε 1η Απριλίου;