Οπως όλα δείχνουν την ώρα που γράφω αυτό το κείμενο η Κύπρος θα γίνει η πρώτη χώρα που με τον πλέον επίσημο τρόπο, μέσω του Κοινοβουλίου της δηλαδή θα πει όχι στους Ευρωπαίους εταίρους. Τι θα σημάνει αυτό για την χώρα κι' αν όντως αυτή ήταν η καλύτερη επιλογή, ούτε ειδικός είμαι για να το εκτιμήσω, ούτε πολύ περισσότερο μπορώ να το αναλύσω μακροοικονομικά.
Από την άλλη πλευρά αν συγκρίνω αυτά που έχουν ψηφιστεί στο ελληνικό κοινοβούλιο με την περίφημη φράση “ναι σε όλα” και μάλιστα κατ' επανάληψη και όχι μία φορά, με αυτό που ζητήθηκε από τους Κύπριους (τον απλό κόσμο) είναι σαφώς ηπιότερο το δεύτερο.
Αν βρεθεί σήμερα πολιτικός που θα πει στο μέσο Ελληνα, “θα πάρεις πίσω την δουλειά σου ή τα χρήματα που σου κόψαμε από τον μισθό σου, δεν θα ξαναπληρώσεις χαράτσι και η φορολογία θα επιστρέψει εκεί που ήταν πριν από τα μνημόνια και ως αντάλλαγμα θα μας δώσεις το 7% των καταθέσεών σου την εποχή που ξεκίνησε η κρίση” δεν θα ακούσει απλώς ένα μεγαλοπρεπέστατο “ναι”, αλλά θα τον αγκαλιάσει, θα τον φιλήσει και θα τον αποκαλέσει “πολιτικό που του έδωσε πίσω την ζωή του και την αξιοπρέπειά του”.
Διαβάστε περισσότερα στο gazzeta.gr