Για την κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας μίλησε ο πρέσβης ε.τ. Γιώργος Αϋφαντής στην τηλεόραση της "Ναυτεμπορικής".

Το διεθνές δίκαιο δεν είναι σαν τον τίμιο ξύλο που το έχουμε πάνω μας και μας προστατεύει. Είναι ευλογία να το έχουμε με το μέρος μας, αλλά το εθνικό συμφέρον υπερέχει.

Οι Τούρκοι όχι μόνο απειλούν, αλλά θέλουν να αλλάξουν τα σύνορα. Αν εμείς θέλουμε να τα δώσουμε, αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να αποφασίσει ούτε η στρατιωτική ούτε η πολιτική ηγεσία, αλλά ο λαός. Δεν αρκεί να αγοράζουμε μόνο όπλα, πρέπει να θέσουμε το ζήτημα στην ελληνική κοινωνία. Αν κάποιος αμυνθεί για τα νησία είναι αυτοί που τα κατοικούν. Οι ίδιοι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν, ότι η πατρώα γη βρίσκεται σε κίνδυνο. Αυτό δεν τους δίνει να το καταλάβουν το πολιτικό σύστημα που θέλει ήσυχα καλοκαίρια. Πρέπει να μιλήσουμε με τη γλώσσα της αλήθειας στον κόσμο και να του πούμε, ότι η εθνική άμυνα είναι δικιά μας υπόθεση. Δείτε τι συμβαίνει στην Ουκρανία.

Είναι απροστάτευτα τα νησιά; Τα νησιά δεν είναι απροστάτευτα, γιατί υπάρχουν στρατιωτικές δυνάμεις, οι οποίες θα μπορέσουν να το παλέψουν έντιμα, ακόμα και στο Καστελόριζο, αν κάποιος επιτεθεί σε κάποιο νησί. Ο στόχος θα ήταν τα νησιά να έχουν αποτρεπτική ισχύ σε οποιαδήποτε επίθεση. Έχουν ένα τεράστιο πλεονέκτημα, περιβάλλονται από θάλασσα, είναι ξεχωριστά πολυβολεία. Αν επιτεθεί κάποιο σε ένα θα μπορούσε να σηκωθεί τέτοιο εύρος πυρός εναντίον της μικρασιατικής ενδοχώρας που κανείς δεν θα σκεφτόταν να κάνει αυτήν την επίθεση. Όσο εμείς τα αφήνουμε με στρατιώτες και ελαφρά όπλα, είναι σαν να λέμε στους απέναντι, “εμείς θα παίξουμε στα ζάρια την αντοχή της εθνικής μας ανεξαρτησίας”.

H Τουρκία έχει δικαίωμα στο Αιγαίο, όπως υποστηρίζει; H Τουρκία δεν έχει υπογράψει το διεθνές δίκαιο της Θάλασσας, τη σύμβαση του Μοντεγκομπέι δηλαδή, γιατί λέει, ότι δεν τη συμφέρει. Το τοπίο του 21ο αιώνα δεν το φτιάχνει το διεθνές δικαίο όμως, αλλά η ισχύς. Πρέπει να πούμε στον κόσμο, ότι δεν έχουμε ένα νομικό πρόβλημα, που θα το λύσει κάποιος άλλος, αλλά μόνοι μας. Πρέπει να προσέξουμε την άμυνα μας, όχι όμως αγοράζοντας gadgets; Άμυνα είναι κόσμος. Θα μπορούσε να αντισταθεί η Ουκρανία απέναντι στους Ρώσους χωρίς παλλαϊκή συμμετοχή; Κανένας μισθοφόρος, κανένας φουσκωτός κομάντο, κανένας αεροπόρος, δεν θα είχε αντέξει πάνω από 2-3 εβδομάδες. Η Ουκρανία αντέχει, γιατί υπάρχει κομμάτι του κόσμου που πολεμά. Αυτό το έχουμε δει και αλλού. Η εθνική ανεξαρτησία δεν είναι κάτι δεδομένο. Είναι κάτι που κατακτιέται κάθε πρωί. Το πολιτικό σύστημα από το ’74 και μετά έχει αποκοιμίσει τον κόσμο.

Γιώργος Αϋφαντής