Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Hellas Journal, Ουάσιγκτον

Οι διπλωματικές σχέσεις του Ισραήλ και της Τουρκίας οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο χθες το βράδυ μετά το τηλεφώνημα του Ταγίπ Ερντογάν στον πρόεδρο του Ιράν, Εμπραχίμ Ραϊσί, που αφορούσε τις νέες συγκρούσεις μεταξύ των Παλαιστινίων και του ισραηλινού στρατού.

Το Ιράν είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του Εβραϊκού Κράτους και, όπως είναι γνωστό, το Ισραήλ έχει εκπονήσει σχέδια για αεροπορικό κτύπημα εναντίον των πυρηνικών εγκαταστάσεων της Τεχεράνης. Πιστεύεται ότι εάν δεν αντιδρούσαν οι Αμερικανοί, το Ισραήλ θα είχε ήδη κτυπήσει το Ιράν.

Ο Ερντογάν προχώρησε σε αυτή την κίνηση χθες, που θύμωσε τους Ισραηλινούς, καλώντας τον πρόεδρο του Ιράν να βοηθήσει ώστε ο ισλαμικός κόσμος, ενωμένος, να βρεθεί εναντίον των ισραηλινών επιθέσεων κατά της Παλαιστίνης.

Ταυτόχρονα ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου τηλεφώνησε στον Ισραηλινό ομόλογό του, Ελί Κοέν για να του μεταφέρει την οργή του Ταγίπ Ερντογάν. Ο Τσαβούσογλου, αφού καταδίκασε το Ισραήλ για τις επιθέσεις, μετεφερε το μήνυμα ότι:

  • «Είναι απαράδεκτο οι ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας να χρησιμοποιούν βία κατά των Παλαιστινίων, εν ώρα προσευχής, κατά τη διάρκεια του ιερού μουσουλμανικού μήνα του Ραμαζανιού.
  • Οι ισραηλινές δυνάμεις δεν έχουν καμία δικαιολογία για να καταφεύγουν στη βία και αυτές οι ενέργειες, συμπεριλαμβανομένων των αεροπορικών επιδρομών, δεν πρέπει να επαναληφθούν».

Η απάντηση του υπουργού Εξωτερικών του Ισραήλ, σύμφωνα με ισραηλινές διπλωματικές πηγές, ήταν αρνητική ζητώντας από την Τουρκία να μην αναμειγνύεται στις εσωτερικές υποθέσεις του Εβραϊκού Κράτους.

Η Τουρκία βρέθηκε σε δύσκολη θέση όταν αποφάσισε να προχωρήσει σε ομαλοποίηση των σχέσεων με το Ισραήλ. Βασικά, τα πρώτα βήματα έγιναν από την προηγούμενη κυβέρνηση, η οποία σε συνεργασία με τον Ισραηλινό πρόεδρο, Ισαάκ Χέρζοκ έθεσαν σε κίνδυνο τις σχέσεις της χώρας με την Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο.

Η ήττα του τέως πρωθυπουργού Γιάϊρ Λαπίντ και η επανάκαμψη του Μπενιαμίν Νετανιάχου έφερε ξανά στο προσκήνιο την άγρια κόντρα του τελευταίου με τον Ταγίπ Ερντογάν. Στο παρελθόν αντάλλαξαν βαρύτατες ύβρεις, οδηγώντας τις σχέσεις των δύο χωρών πέραν και του …ναδίρ.

  • Ο κ. Νετανιάχου, έχοντας ένα σωρό πολιτικά προβλήματα στο εσωτερικό, δεν ασχολήθηκε με τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, οπότε άφησε τον υπουργό Εξωτερικών, ένα πιστό του άνθρωπο, να παίξει ελεύθερα στα θέματα της Ανατολικής Μεσογείου.
  • Συναντήθηκε με τον Τσαβούσογλου και συμμετείχε στην τριμερή συνάντηση της Λευκωσίας με τους ομολόγους του της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Με τους κ. Δένδια και Κόμπο συμφώνησαν να προχωρήσουν ταχύτατα στα θέματα ενέργειας, και με τον Τσαβούσογλου να συνεχίσουν να βρίσκονται σε επαφή.

Όμως, το χθεσινό τηλεφώνημα των υπουργών Εξωτερικών της Τουρκίας και του Ισραήλ, χαρακτηρίστηκε από έντονες διαφωνίες. Και λογικό ήταν από τη στιγμή κατά την οποία μεταφέρθηκε ένα κακό, για την Ιερουσαλήμ, μήνυμα από τον Ερντογάν.

Το τηλεφώνημα του Τούρκου προέδρου στον αυταρχικό ηγέτη του Ιράν ήταν η σταγόνα που στη συνέχεια θα ξεχειλίσει το ποτήρι. Για τον κ. Νετανιάχου η έκκληση του προέδρου της Τουρκίας για να ενωθούν οι ισλαμικές δυνάμεις εναντίον του Ισραήλ είναι μία «πολεμική», διπλωματικά, ενέργεια.

Οι δυνάμεις των Εβραιοαμερικανών που προστατεύουν το Ισραήλ στις Ηνωμένες Πολιτείες δικαιώνονται για την απόφαση τους να μην ακολουθήσουν τον πρώην πρωθυπουργό Λαπίντ στον ολισθηρό δρόμο που πήρε για (δήθεν) βελτίωση των σχέσεων με την Τουρκία.

 

Φυσικά, δεν μπορούμε να συμφωνούμε με καμία κατοχή εδάφους ξένων χωρών, είτε πρόκειται για την Κύπρο, την Παλαιστίνη ή την Ουκρανία. Για μερικούς δικούς μας «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», αλλά δεν νοείται να συνεχίζεται αυτή η αιματοχυσία.

Από την άλλη πλευρά, ο Ερντογάν δεν μπορεί να το παίζει «ειρηνοποιός», ούτε και «προστάτης». Διότι η χώρα του κατηγορείται για την άνανδρη εισβολή εναντίον της Κύπρου, όπως και για τη συνεχιζόμενη κατοχή. Και δεν δικαιούται να παραδίδει μαθήματα Δημοκρατίας και Διεθνούς Δικαίου, σε κανένα.

Ο Τούρκος πρόεδρος είναι ο μεγαλύτερος υποκριτής, και οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα ότι εκμεταλλεύεται τον πόνο τους και τον στόχο τους για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους.

Αντίθετα, οι Ισραηλινοί το έχουν καταλάβει. Παρ’ όλα αυτά, η έκκληση του Ερντογάν για την ένωση του ισλαμικού κόσμου εναντίον του Εβραϊκού Κράτους, αντιμετωπίζεται με τον συνήθη τρόπο. Είναι το πιο εύκολο πράγμα για τον Νετανιάχου, να οδηγήσει τον Ερντογάν σε αδιέξοδο…

Μιχάλης Ιγνατίου Παλαιστίνη Ελληνοτουρκικά Τουρκία Ισραήλ Κύπρος