Μετά το Arras οι Βρυξέλλες : Καμμία έκπληξη. Παράμονος μετανάστης στον οποίο είχε απορριφθεί το αίτημα ασύλου, καταδικασμένος στην Τυνησία, ριζοσπαστικοποιημένος ισλαμιστής, γνωστός στην αστυνομία, ο ύποπτος για την επίθεση στις Βρυξέλλες δεν είχε καμία δουλειά στο ευρωπαϊκό έδαφος. Το βελγικό κράτος απέτυχε ξανά.
 
Το Βέλγιο αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα με τη Γαλλία, αλλά, σε σχέση με τον πληθυσμό του, είναι σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. Η μετανάστευση είναι μεγαλύτερη (61% του πληθυσμού των Βρυξελλών είναι μη ευρωπαϊκής καταγωγής), όπως και οι πολιτογραφήσεις (40% των Βέλγων στις Βρυξέλλες είναι ξένης καταγωγής). Στην πρωτεύουσα μόνο το 23% των Βέλγων είναι βελγικής καταγωγής, σύμφωνα με την ορολογία της Statbel, της εθνικής στατιστικής υπηρεσίας. Σε σύγκριση με τη Γαλλία, διπλάσιοι τζιχαντιστές έχουν ενταχθεί στο Ισλαμικό Κράτος και έχουμε οδυνηρή εμπειρία του ρόλου του πυρήνα Μόλενμπεκ στις επιθέσεις στο Παρίσι (2015) και στις Βρυξέλλες (2016). Αυτή η πόλη, που υποτίθεται ότι είναι η πρωτεύουσα της Ευρώπη είναι ήδη κατά πλειοψηφία μουσουλμανική !
 
Σε αντίθεση με τη Γαλλία, ο μουσουλμανικός πληθυσμός είναι συγκεντρωμένος στην καρδιά των μεγάλων πόλεων, μεταμορφώνοντας οριστικά το αστικό τοπίο. Οποιαδήποτε μορφή πολιτικής αφομοίωσης έχει εγκαταλειφθεί εδώ και καιρό, και ακόμη και η ενσωμάτωση δεν βρίσκεται πλέον στην ημερήσια διάταξη, η οποία αντικαθίσταται από την «συμπερίληψη».
 
Ήταν στις Βρυξέλλες που μια πρώτη γυναίκα με μαντήλα, η Mahinur Özdemir, μπήκε σε κοινοβούλιο στην Ευρώπη, ένα εφαλτήριο που της επέτρεψε πρόσφατα να γίνει υπουργός του Ερντογάν στην Τουρκία, επειδή οι Τούρκοι όπως οι Μαροκινοί δεν χάνουν την αρχική τους εθνικότητα. Πέρυσι, το STIB (ο σιδηροδρομικός οργανισμός), το αντίστοιχο του RATP, καταδικάστηκε επειδή αρνήθηκε να προσλάβει μια γυναίκα που φορούσε χιτζάμπ. Γίνεται συζήτηση για τους οδηγούς του μετρό αν μπορούν να φορούν θρησκευτικά σύμβολα. Για χρόνια, οι συναγωγές και οι χώροι της εβραϊκής κοινότητας υπόκεινται σε μόνιμη ειδική προστασία. Στις μουσουλμανικές γειτονιές, η μπούρκα είναι πανταχού παρόν, το Ολοκαύτωμα δεν διδάσκεται στα σχολεία εδώ και πολύ καιρό και το «εβραίος» έχει γίνει προσβλητικός χαρακτηρισμός. Οι Βρυξέλλες έχουν πλέον αρκετούς μουσουλμάνους βουλευτές, δήμαρχους και δημοτικούς συμβούλους που ασκούν πολιτική αχαλίνωτου κοινοτισμού. Οι προεκλογικές εκστρατείες πραγματοποιούνται επίσης στα τουρκικά, αραβικά ή ουρντού.
Συνοψίζοντας, στο Βέλγιο, όλα τα αναχώματα της εθνικής κυριαρχίας έχουν υποχωρήσει στην πίεση του Ισλάμ από το 1999. Για πρώτη φορά τότε η κυβέρνηση που προέκυψε από τις κάλπες διακήρυξε ότι το Βέλγιο, παλαιότερα γαλλόφωνο, φλαμανδικό και γερμανόφωνο, ήταν μια πολυπολιτισμική κοινωνία ανοιχτή σε όλους.
 
Με μεγάλο ενθουσιασμό και χωρίς αντίθεση, τα μέτρα που ελήφθησαν εκείνη την εποχή εκτόξευσαν τη μετανάστευση, κυρίως μουσουλμανική, και τις πολιτογραφήσεις που απαιτούσαν μόνο τρία χρόνια παραμονής (δύο χρόνια για τους πρόσφυγες), χωρίς καμία προϋπόθεση ένταξης, ούτε καν την ομιλία της εθνικής γλώσσας. Ταυτόχρονα, σε ένα αδύναμο ομοσπονδιακό κράτος όπου οι εξουσίες είναι κατακερματισμένες και επικαλύπτονται μεταξύ εννέα κυβερνήσεων, το Βέλγιο έχει γίνει ένα υπόβαθρο όπου όλα τα ρεύματα του Ισλάμ έχουν ριζώσει, συχνά χωρίς έλεγχο από τις αρχές.
 
Στη δεκαετία του 2000, οι Βρυξέλλες αποδείχτηκαν κόμβος για την προετοιμασία τρομοκρατικών επιθέσεων, από εκείνη κατά του Μασούντ στο Αφγανιστάν το 2001 έως εκείνες του 2015 και του 2016. Ακόμη περισσότερο από ό,τι στη Γαλλία, πολιτικοί, μέσα ενημέρωσης και ενώσεις έχουν ζήσει και ζουν σε μεγάλο βαθμό στην άρνηση των συνεπειών αυτού του προοδευτικού εξισλαμισμού, καταχωρώντας στην «ακροδεξιά» όσους τολμούν να σημάνουν συναγερμό, οι οποίοι δεν έχουν και καμία πρόσβαση στα μέσα ενημέρωσης. Οι Βέλγοι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους μερικές φορές έχουν παρουσιαστεί ακόμη και ως θύματα της κοινωνίας !
 
Το Ευρωπαικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η Βελγική Δικαιοσύνη και τα μέσα ενημέρωσης, όλα προσανατολισμένα προς το κέντρο ή προς τα αριστερά, έχουν φιμώσει και τις παραμικρές προσπάθειες να ανακτηθεί ο έλεγχος της μετανάστευσης.
 
Οι αντιδράσεις στις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις της Χαμάς έδειξαν τον βαθμό στον οποίο η γαλλόφωνη βελγική αριστερά ήταν πλέον υποταγμένη στο μουσουλμανικό εκλογικό σώμα της. Το PTB, κοντά στην γαλλική La France Insoumise του Μελανσόν, πήρε το μέρος της Χαμάς. Με μια διφορούμενη φράση, ο σοσιαλιστής πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων έβαλε τη Χαμάς και το Ισραήλ στο ίδιο καλάθι, υποστηρίζοντας ότι «δεν ξέρει σε ποιον να αποδώσει τις τρομοκρατικές ενέργειες». Το Écolo, το δεύτερο κόμμα στις Βρυξέλλες κατά τις τελευταίες περιφερειακές εκλογές, απουσίαζε. Σε αντίθεση με τον Bart de Wever, τον Φλαμανδό εθνικιστή δήμαρχο της Αμβέρσας, ο σοσιαλιστής δήμαρχος των Βρυξελλών αρνήθηκε να ανεβάσει την ισραηλινή σημαία στο δημαρχείο και ενέκρινε μια φιλοπαλαιστινιακή διαδήλωση όπου φώναζαν αντισημιτικά συνθήματα. Το μόνο γαλλόφωνο κόμμα που καταδίκασε απερίφραστα την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς είναι το Μεταρρυθμιστικό Κίνημα (MR) κοντά στον Μακρόν και τον πρόεδρό του Ζορζ Λουί Μπουσές, αλλά αντιπροσωπεύει μόνο το 20% του εκλογικού σώματος.
 
Το ίδιο έγινε και μετά τη χθεσινοβραδινή επίθεση. Αυτή τη φορά ειπώθηκε η λέξη τρομοκρατία αλλά η λέξη Ισλαμισμός φαίνεται ακόμα αδύνατο να βγει από τα στόματα των εκπροσώπων της αριστεράς.
 
Le Figaro
17/10/23

Βέλγιο Τρομοκρατία Γαλλία