Όταν ο Μάο Τσετουνγκ, έλεγε το περίφημο «Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση»(με αφορμή την Πολιτιστική Επανάσταση) κανείς δεν φανταζόταν ότι λίγες δεκαετίες αργότερα, ένας Αμερικανός Πρόεδρος, ο Ντόναλντ Τραμπ, θα είχε ως μέθοδο δράσης την διακήρυξη του «Μεγάλου Τιμονιέρη» της Κίνας.

Ο Τραμπ επιχειρεί μια Επανάσταση, ειδικού χαρακτήρα, ανατροπής του συγκεκριμένου καπιταλισμού της Δύσης με έναν άλλο, πιστεύει πιο ταιριαστό στις σημερινές συνθήκες και στα συμφέροντα της πατρίδας του, των ΗΠΑ. Η Μεγάλη Αναταραχή θολώνει όντως τους σκοπούς του επιτιθέμενου και προκαλεί σύγχυση στα μυαλά των αμυνόμενων, τους αποδυναμώνει-μια θαυμάσια κατάσταση.

Ο Μάο επιδίωκε να αποτρέψει την ανάκτηση της Εξουσίας από την ανερχόμενη αστική Τάξη στην Κίνα, πρόβλημα που είχε εντοπίσει και ο Λένιν για την Ρωσία αλλά δεν το έλυσε κανένας από τους δυο. Ο Τραμπ θέλει την αντικατάσταση της προνομιούχας αστικής τάξης των δισεκατομμυριούχων από μια άλλη, ταξικά/εισοδηματικά όμοια, αλλά με αντιλήψεις πιο ταιριαστές στα σημερινά. Υπάρχει το ερώτημα αν ο Τραμπ επικρατήσει. Η απάντηση, όπως λένε οι Γάλλοι, είναι απλή: Όποιος ζήσει θα το δει. Qui vivra verra.

Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΕΛΙΤ

Ο Τραμπ ανατρέπει την κυβερνώσα (από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) ελίτ των ΗΠΑ, απορρίπτει σημαντικές πλευρές της ιδεολογίας της (πχ woke κουλτούρα), θεωρεί διαφορετικά τον Κόσμο, προσεγγίζει στο πνεύμα της Γιάλτας (διακυβέρνηση των Μεγάλων Δυνάμεων, άλλων τότε, άλλων σήμερα), επιτίθεται- υποβιβάζει- καθαιρεί- τα Πολιτιστικά Κέντρα Ισχύος της παλαιάς Τάξης πραγμάτων πχ επίθεση στο Παν/μιο Χάρβαρντ. Η πολιτική του είναι ανατρεπτική όχι ως Κοινωνική Επανάσταση αλλά ως ρήξεις στο επίπεδο των ελίτ που κυβερνούν και διαμορφώνουν τον Κόσμο. Οι «απλοί» αστοί και οι προλετάριοι υποβαστάζουν και ψηφίζουν, δεν πρωταγωνιστούν.

Το απολύτως κρίσιμο θέμα του Πολιτισμού, της θεώρησης της Κοινωνίας, του Εαυτού μας, τελικά της σχέσης με την Ιστορία, μένει αναπάντητο, κενό.

Στην Κίνα, μετά την «Πολιτιστική Επανάσταση» του Μάο, η αποτίμηση είναι δύσκολη, οι συγκρούσεις εσωτερικεύονται, γίνονται, κυρίως, εντός του κόμματος από όταν η Ηγεσία κάλεσε, εδώ και χρόνια, τους πάντες, προλετάριους και αστούς, να ενταχθούν στις κομματικές οργανώσεις.

ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ-ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ

Για την ώρα ο Τραμπ έχει πετύχει ένα ορμητικό θεαματικό ξεκίνημα με πρώτη εντυπωσιακή επιτυχία την ανατροπή της εχθρικής πολιτικής προς στη Ρωσία. Ανατροπή που βασίστηκε στα δεδομένα του πολέμου στην Ουκρανία όπου, συνοπτικά, η Ρωσία κερδίζει και η Δύση χάνει.

Ταυτόχρονα καταγράφονται αντιστάσεις και καθυστερήσεις, κυρίως από τις ευρωπαϊκές ελίτ που θίγονται άμεσα, Αγγλία-Γαλλία-Γερμανία, ενώ η Μεσαίας Ισχύος Ιταλία με την Μελόνι σπάει την υποτιθέμενη ενότητα των Ευρωπαίων, συντροφιά με τους Ούγγρους και Σλοβάκους.

ΚΙΝΑ-ΡΩΣΙΑ ΕΝΩΜΕΝΕΣ

Αμερικανοί και Ευρωπαίοι μάλλον κατάλαβαν γρήγορα ότι είναι φρούδες οι ελπίδες τους πως η Ρωσία θα εγκατέλειπε την Κίνα, μοναδική ελπίδα της Δύσης να πιστεύει πως έχει πιθανότητες να αντιμετωπίσει τον θυελλώδη «τρίτο Κόσμο», ακατανίκητο Εφιάλτη των ονείρων για επ΄αόριστον παράταση της παγκόσμιας κυριαρχίας της. Κίνα και Ρωσία θα παραμείνουν ενωμένες έως ότου εκλείψει κάθε κίνδυνος για την υπόστασή τους.

Η ΦΘΟΡΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Σ’ αυτή την πρώτη φάση της επίθεσης καταγράφηκαν οι άμεσες δυνατότητες της διακυβέρνησης Τραμπ να διασκορπίσει τους εσωτερικούς και εξωτερικούς αντιπάλους. Το Ουκρανικό καταγράφει νίκη της Ρωσίας αλλά το έπαθλο θα απονεμηθεί, ως φαίνεται, αργότερα όταν όλοι οι υποστηρικτές του Ζελένσκι, το «πολεμικό κόμμα», σε Ευρώπη και ΗΠΑ, ηττηθούν και αυτοί.

Να συνυπολογιστεί ή αναπόφευκτη φθορά των Ευρωπαίων, όσο παρατείνεται ο πόλεμος, καθώς αυτοί αναλαμβάνουν το βάρος, πολιτικό και οικονομικό, για την παράτασή του. Βάρος που μοιραία θα πέσει στους ώμους του κοσμάκη. Οι αντιδράσεις του καταγράφηκαν και στους δυο Παγκόσμιους Πολέμους με την γέννηση διαδοχικά της ΕΣΣΔ και της Κίνας. Οι ελίτ επιμένουν να τις αγνοούν. Όπως λένε και οι Γραφές: Μωραίνει Κύριος όν βούλεται απωλέσαι.

ΠΗΓΗ: Geopolitico.gr