Ήταν μια περίοδος κατά την οποία η πολιτική ασκούσε ακόμα μεγάλη γοητεία στον λαό και η αποχή από την εκλογική διαδικασία συγκέντρωνε μικρά ποσοστά. Η προτροπή του συνθήματος («μην πας να ψηφίσεις») ουσιαστικά έκλεινε το μάτι σε όσους είχαν ήδη απογοητευτεί από το πολιτικό σκηνικό. Σε όσους -πιθανότατα- ψυχανεμίζονταν όσα θα συνέβαιναν τα επόμενα χρόνια, με τα «πάθη», τα λάθη και τα «εγκλήματα» (αποδεδειγμένα και χωρίς εισαγωγικά πλέον σε αρκετές περιπτώσεις) των πολιτικών σε βάρος του λαού ή και τις αδυναμίες των -αρτηριοσκληρωτικών ή πεπαλαιωμένων- ιδεολογιών να εκφράσουν και να καλύψουν τις ανάγκες που διαμόρφωναν τα νέα δεδομένα.

Ξανάφερα στο νου μου αυτό το σύνθημα τώρα, παραμονές -κρίσιμων για τη χώρα- εκλογών, σε μια περίοδο πλήρους απαξίωσης του πολιτικού συστήματος κατά την οποία μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων έχει επιλέξει, ή να μην ενδιαφέρεται για όσα θα μας βρουν από την επομένη των εκλογών («ό,τι σε βρήκε, σε βρήκε, τι σε βρίσκει και δεν το περνάς;», που λέει η θεια-Λάμπρω στο χωριό) ή να εκφράζει τη δυσαρέσκειά του με ακρότητες. Ή, στη χειρότερη, να αντιδρά δια της αδράνειας.

Αποτέλεσμα αυτής της αδράνειας και του ωχαδερφισμού μας στις προηγούμενες αναμετρήσεις; Να βγαίνουν μόνοι τους. Να βγαίνουν μόνοι τους και να τους βγάζουν όσοι δεν συμμερίζονται την απογοήτευση και τους προβληματισμούς του μεγάλου ποσοστού που ζορίζεται αντί να δροσίζεται. Να βγαίνουν μόνοι τους ή να τους βγάζουν εκείνοι που έχουν συμφέρον να τους βγάλουν...

Εννοείται πως θα πάω να ψηφίσω και πως ΠΡΕΠΕΙ να πάμε όλοι. Με συνείδηση και με άποψη. Να πάμε για να στάξουμε το φαρμάκι που μας έχουν ποτίσει. Και για να μη βγουν μόνοι τους και γιατί, τελικά, έχουμε ευθύνη γι’ αυτούς που θα μας διοικήσουν, είτε τους ψηφίσουμε είτε όχι. Κι ας είναι εκείνοι συστηματικά ανεύθυνοι απέναντί μας και τόσο θρασείς και αναίσχυντοι ώστε να απαιτούν και πάλι την ψήφο μας απειλώντας ότι θα μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι αν δεν τους ψηφίσουμε...

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr

Εκλογές Γνώμες Πολιτική LIFE