Ντέμης… ο Αλέξης Τσίπρας του ποδοσφαίρου

Έτσι θα λειτουργεί η «ελεύθερη αγορά» μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής της. Οτιδήποτε αποτελεί «προϊόν» που μπορεί να πουληθεί στις μάζες το κατακτά. Το αλώνει. Το κουρσεύει. Και μετά το πουλά. Έτσι κερδίζει διπλά. Κερδίζει και ιδεολογικά και οικονομικά.

Και ενώ όλα αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά, μόνο το τελευταίο διάστημα έχω ακούσει 2 με 3 χιλιάδες προεκλογικά μπράβο και ζήτω για τον Γιάννη Βούρο. Κατάφερε αυτός ο μεγάλος ευεργέτης της ΑΕΚ να υπάρχει αυτή τη στιγμή ένας νόμος ψηφισμένος, με τον οποίο πλέον μένει μόνο ο κατασκευαστής και το χρηματοδοτικό πλάνο. Τότε γιατί να μην θεωρούμε μέγα ευεργέτη και τον Γρανίτσα, τα ίδια είχε καταφέρει κι αυτός. Από τον νόμο Γρανίτσα στον νόμο Βούρου κλείσαμε 9 χρόνια περιμένοντας να βρεθεί τρόπος εξυπηρέτησης οικονομικών συμφερόντων γύρω από την κατασκευή του γηπέδου της ΑΕΚ. Αλλά μην περιμένετε να σας πει κανείς ότι αυτή είναι η αιτία που είμαστε 9 χρόνια άστεγοι. Κάποια πράγματα πρέπει να τα καταλαβαίνετε μόνοι σας αδέλφια μου ΑΕΚτζήδες.

Την ώρα που η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ «πουλάει» στη Νότια Αφρική όπως και επί απαρτχάιντ! Την ώρα που η Ρεάλ συνεχίζει να «πουλάει» στην Αργεντινή όπως και πριν την κατάρρευση της οικονομίας της χώρας! Την ώρα που είναι μπροστά τα μάτια μας το αποτέλεσμα που προκύπτει από αυτή τη διαπλοκή και την περίφημη χρήση του ποδοσφαίρου ως «οπίου» για τους λαούς. Την ώρα που νιώθουμε το ανεξέλεγκτο μένος που επιδεικνύεται από όσους δεν μπορούν να διαχωρίσουν το παιχνίδι από τους αφεντάδες του. Εσύ αγαπημένε μου οπαδέ της ΑΕΚ εμπιστεύεσαι αυτούς που ονομάζουν σωτηρία της ΑΕΚ την επέλαση στην συνείδηση και την νοημοσύνη μας. Ονομάζουν σωτηρία της ΑΕΚ την σωτηρία της ΠΑΕ, που προϋποθέτει την λειτουργιά του αγωνιστικού τμήματος στα επίπεδα του Πανιώνιου. Αυτήν την «ΑΕΚ» θέλουν να σώσουν όλοι όσοι εμφανίζονται να δηλώνουν εγγυητές της εταιρικής υγείας της ΠΑΕ ΑΕΚ, όπως διαβεβαιώνει με τον τρόπο της και η νέα παρέα του Ντέμη Νικολαΐδη.

Ο Ντέμης Νικολαΐδης έχει ένα κοινό στοιχείο με όλους όσους έχουν περάσει από το πόστο του. Τη διασπορά αυταπατών. Αυτός δεν ήταν που υποσχέθηκε εξυγίανση και αντί για αυτό η ΑΕΚ χρωστάει πάνω από 150 εκ. ευρώ; Αυτός δεν υποσχέθηκε ανανέωση και στελέχωση των ακαδημιών και μετά έδινε τεράστια συμβόλαια στον Ζήκο και Ριβάλντο; Αυτός δεν έλεγε ότι θα στηριχτούμε σε νεαρούς ταλαντούχους ποδοσφαιριστές και όποιος πιτσιρικάς είχε προοπτικές ξεπουλιόταν πριν προλάβει να βγάλει μουστάκι; Αυτός δεν έλεγε για μια ΑΕΚ που θα στηριζόταν στον κόσμο της και την ίδια ώρα έκανε τα πάντα για να κρατήσει παροπλισμένες μεγάλες μάζες φίλων της ΑΕΚ;
Από την πλευρά της η εξουσία της ΠΑΕ ΑΕΚ δεν κρύβεται. Όταν τα διλήμματα περί «τέλους της ΑΕΚ» δεν πιάνουν, μπαίνουν στο ψητό: ποιοι θέλουν την ανέγερση του γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια; Αυτό είναι το δίλημμα που βάζουν, έτσι «ξερό».

Ούτε σε ποιον θα ανήκει το γήπεδο, ούτε ποιος θα το εκμεταλλεύεται, ούτε τι και αν θα έχει πραγματικά να κερδίσει το σωματείο της ΑΕΚ… τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν στην προσπάθειά τους να συγκεντρώσουν την ανοχή των οπαδών, ώστε ακόμα κι αν κατανέμονται σε διαφορετικά στρατόπεδα σωτηρίας, άλλοι θέλουν να τους σώσει ο Μελισσανίδης, άλλοι θέλουν να τους σώσει ο Ντέμης, όλοι όμως παραμένουν στο μεγάλο μαντρί, κανείς δεν απειλεί την εξακολούθηση της εμπορικής εκμετάλλευσης, του γηπέδου και ότι άλλου έχει να κάνει με την ΑΕΚ.
Από τη σκοπιά των συμφερόντων, καινούριων και παλιών, που βολεύονται κερδοσκοπώντας στην πλάτη της ΑΕΚ, έχουν δίκιο όταν ζητάνε να πέσουν οι τόνοι γιατί μαζί θα χρειαστεί να διοικήσουν όλοι αυτοί αύριο. Και Παππάς και Νοτιάς και Νικολαΐδης και Κανελλόπουλος, γιατί όχι και Μελισσανίδης. Και αυτοί που θα είναι στην διοίκηση και αυτοί που θα παριστάνουν την παραδοσιακή στην ΑΕΚ αντιπολίτευση. Αντιπολίτευση όμως που πάντα θα στηρίζει τον εταιρικό προσανατολισμό της ΑΕΚ. Κάτι μου λέει ότι ο συνεταιρισμός των εκμεταλλευτών του Ελληνικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου έχει βάλει πλώρη για αλλαγές στο σύστημα διεξαγωγής του, έτσι που αυτό να μπορεί να ανταποκριθεί στην επελαύνουσα βαρβαρότητα. Γιατί είναι βαρβαρότητα να επιβάλεις την αγωνιστική σμίκρυνση ομάδων όπως η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός, οι οποίες από πρωταγωνίστριες μετατρέπονται σε κομπάρσους στο θίασο του Μαρινάκη. Κι απ' αυτή τη σκοπιά το κύριο για τους εκμεταλλευτές του Ελληνικού ποδοσφαίρου δεν είναι ποια διοίκηση θα ηγηθεί σε συλλόγους όπως η ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός, ο ΠΑΟΚ κτλ. αλλά το πώς οι οπαδοί τους θα παραμείνουν εγκλωβισμένοι.

Σε άμεση ανταπόκριση αυτού του στόχου, το δημοσιογραφικό περιβάλλον του Ντέμη Νικολαΐδη, με τοποθετήσεις και δημοσιεύματα όπου κυριαρχεί σε «Νικαλαϊδική» εκδοχή η «ενότητα». Οι γνωστοί φίλοι του Ντέμη στον χώρο της δημοσιογραφίας, δεν μπορούν να φανταστούν μια ΑΕΚ διχασμένη, ένα βήμα από τον γκρεμό. Ποιος - ποιοι την οδήγησαν στον γκρεμό μπορούν να το φανταστούν άραγε; Όλα αυτά αποκαλύπτουν στα μάτια μου τον διάδοχο του Ντούσαν Μπάγιεβιτς που ήταν το τελευταίο φάντασμα διχασμού και αποπροσανατολισμού του λαού της ΑΕΚ. Εμφανίζεται τώρα αυτός ως ένα άλλο, φάντασμα μαϊμού, δίχτυ εγκλωβισμού της ογκούμενης λαϊκής δυσαρέσκειας των οπαδών της ΑΕΚ. Αν έκανα έναν παραλληλισμό με τον χώρο της πολιτικής θα έλεγα ότι πρόκειται για τον Αλέξη Τσίπρα του ποδοσφαίρου, μια σύγχρονη καρικατούρα της παπανδρεϊκής απάτης του 1981.

Καθένας μπορεί να ονειρεύεται ότι θέλει. Ο κ. Δημητρέλος όμως στην πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε στο «Βήμα» ήταν ξεκάθαρος: «… η ΠΑΕ ΑΕΚ θα πρέπει να μειώσει δραστικά το αγωνιστικό μπάτζετ ώστε να μπορεί με αυτόν τον τρόπο να ανταποκριθεί επιτυχώς απέναντι στις υποχρεώσεις της ως προς τους παίκτες και το προσωπικό της εταιρείας, και ασφαλώς απέναντι στην εφορεία». Κάπως έτσι το όνειρό καταλήγει σε εφιάλτη! Το όνειρο των δυνάμεων «αντιμετώπισης κρίσης» μιας ΠΑΕ κάθε απόχρωσης οδηγεί κατευθείαν σε εφιάλτη. Όλοι έχουν κοινό στοιχείο την προσήλωσή τους στην εταιρική λειτουργία και εκμετάλλευση.
Όπως και να έχει αυτό που ζούμε δεν είναι παρά μια στιγμή μέσα στα όρια της Ιστορίας της ΑΕΚ. Αυτή τη στιγμή μπορούμε να τη διευρύνουμε για να κάνουμε δραστική την παρέμβασή μας. Την παρέμβαση μας σαν οπαδοί δεν την υπερτιμούμε ούτε την υποτιμούμε. Μπορούμε όμως να δούμε πως τα γεγονότα βάζουν σε δοκιμασία την αξιοπρέπειά μας. Πίσω απ' όλα τα πράγματα μία είναι η αγωνία: να συναντηθούμε με τον άλλον. Και είναι βέβαιο ότι λειτουργούμε λίγο, τόσο δα, σαν τους παλιούς, που όπως περιγράφει ο Γκόγκολ υπήρξαν κάποτε άνθρωποι που δεν ντρέπονταν καθόλου για τους συντρόφους τους και που δεν εγκατέλειπαν ποτέ τους φίλους τους. Μέσα στην οικογένεια των οπαδών της ΑΕΚ συναντήθηκαν ψυχές, προσπάθησαν να υψώσουν ένα πυκνό λόγο. Τώρα πια μπορώ να πω ότι εκτός από ορισμένους ΠΑΕκοδίαιτους που δεν κατάλαβαν όπως πάντα τίποτα, αυτός ο πυκνός λόγος, μέσα στον κόσμο λειτούργησε.
ΥΓ. Όταν βρίσκεσαι κοντά στην ΑΕΚ, την μαγική στιγμή που η ομάδα μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο, νιώθεις ότι ένα αόρατο χέρι σε αρπάζει προς τον ουρανό ή σε καταποντίζει στο μάγμα της Γης. Όπως και να’ χει, είναι κάτι που υπερβαίνει τον άνθρωπο, γεμίζοντάς τον με μια αίσθηση ότι μπορεί αυτός να είναι ατελής, αλλά τουλάχιστον υπάρχουν κι άλλα πράγματα που ενώ είναι δημιούργημα του ανθρώπου, δεν παύουν να είναι ανώτερα του.

ΠΗΓΗ: aek-live.gr