Δύο χρόνια έγκλειστοι, εγκλωβισμένοι σε τέσσερις τοίχους, μέσα σε μία ημίτρελη κατάσταση που απέκοψε τους ανθρώπους από φίλους και αγαπημένους, αλλά και την ψυχαγωγία. Με εξοδόχαρτα, όπως στον στρατό, βγαίναμε για να πάρουμε ανάσα εκτός σπιτιού. Μα το μεγαλύτερο πλήγμα για την ψυχολογία του λαού, ήταν η απαγόρευση των καλοκαιρινών πανηγυριών εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού.

Δύο χρόνια μετά, τα πανηγύρια πήραν ξανά μπροστά. Γύρισα και είδα αρκετά αυτό το καλοκαίρι. Μα αυτό που θα μου μείνει στη μνήμη είναι το γλέντι που διοργάνωσε ο σύλλογος Μικρασιατών-Κωνσταντινοπουλιτών «Ρίζες» σε συνεργασία με τον Δήμο Χαλανδρίου, στον ιστορικό προσφυγικό συνοικισμό της περιοχής!

Οι «Ρίζες» έχουν ένα μαγικό δέσιμο με τον Νίκο Οικονομίδη και την Κυριακή Σπανού. Κάθε χρόνο, προ κορωνοϊού, διοργάνωναν γλέντι στο παρκάκι του Συνοικισμού, το οποίο κέρδιζε τις εντυπώσεις για την προσέλευση του κόσμου και το κέφι που έφτιαχνε ο παραδοσιακός μας βιολιστής μαζί με τη σύντροφο της ζωής του στα φωνητικά. Αυτή τη χρονιά όμως η γιορτή ήταν ανεπανάληπτη.

Θύμισε γλέντι στο χωριό

Το σκηνικό που δημιουργήθηκε, το Σαββάτο 10 Σεπτεμβρίου 2022, ήταν βγαλμένο από λαϊκό παραμύθι. Θύμισε γλέντι εκτός Αθήνας, σε πλατεία χωριού, κάτω από το φως του ολόγιομου φεγγαριού, που έκανε τα φύλλα των επιβλητικών ευκάλυπτων να ασημίζουν και 3000 κόσμου να σεληνιάζεται από το χάιδεμα των χορδών του βιολιού του Νίκου Οικονομίδη και τον αιγαιοπελαγίτικο αέρα της φωνής της Κυριακής Σπανού. Το πάντρεμα όλων αυτών των στοιχείων έφεραν ήχους της θάλασσας στα αφτιά μας.

Το λέει και το τραγούδι άλλωστε! «Ολόγιομο φεγγάρι απόψε στο γιαλό, σαν το χαμόγελό σου που με έκανε τρελό».

Νέοι, γέροι και παιδιά. Οικογένειες, ζευγάρια και εργένηδες, πιάστηκαν χέρι-χέρι, σχημάτισαν κύκλους και χόρεψαν ασταμάτητα μέχρι τα ξημερώματα. Ο κόσμος έβγαλε τέτοια ενέργεια που «έφτιαξε» τη διάθεση όλων των συντελεστών της εκδήλωσης. Όχι μόνο των μουσικών, αλλά και των διοργανωτών που είδαν όλους τους ανθρώπους, να ευχαριστιούνται αυτήν τη μεθυστική ατμόσφαιρα και να κάνουν κέφι καθόλη τη διάρκεια της εκδήλωσης.

Γιατί μπορεί το γήπεδο του μπάσκετ να μην μπορούσε να χωρέσει όλους (κάποια στιγμή γινόταν το αδιαχώρητο), αλλά αν γύριζε το βλέμμα του κανείς σε όλο το χώρο του πάρκου, θα έβλεπε, παρέες να στήνουν μικρούς χορούς και να δίνουν τόνο και ρυθμό σε όλη αυτήν την τεράστια μικρασιατικη παρέα.

Στίχοι και ερωτισμός

Ο ερωτισμός φυσικά ήταν διάχυτος! Βοήθησε άλλωστε το κορτάρισμα του Οικονομίδη στη σύζυγό του και τραγουδίστρια, που έμοιαζε σαν καντάδα επί σκηνής , αποδεικνύοντας, ότι αν μη τι άλλο υπάρχει αρμονία, εντός και εκτός πενταγράμμου. Και φυσικά οι στίχοι των τραγουδιών.

«Λίγο πριν ο ήλιος δύσει, πάνω στο ερημονήσι, μέσα στο βαθύ γαλάζιο, σε ζητώ και αναστενάζω. Και από το Αντικέρι έρχεται γλυκά το αγέρι και τη θάλασσα ρωτάω ποιό καράβι θα σε φέρει. Τα παραπονά μου λέω στην ακρογιαλιά και κλαίω, να στα φέρει ο αέρας με το πρώτο φως της μέρας. Έφυγες χωρίς μια λέξη και η καρδιά μου δεν θα τ’αντέξει, την ανάμνησή σου να ‘χω – Το καλοκαίρι μου έδωσες, ένα τσαμπί σταφύλι και ήτανε ροδοκόκκινο, σαν τα γλυκά σου χείλη – Ένα πρωί μου μίλησες μπροστά στα σκαλοπάτια και είδα τον Αυγερινό μέσα στα δυο σου μάτια».

Κάποια στιγμή μάλιστα, μέσα στο ντελίριο του γλεντιού, η Κυριακή Σπανού, με απαράμιλλο χιούμορ, εκστόμισε τη φράση «ευτυχώς έχουμε πολλά μαιευτήρια εδώ κοντά», για να περιγράψει το τι γινόταν από αυτό το σμήξιμο των ψυχών, το οποίο ταιριάζει απόλυτα με τον στίχο του τραγουδιού που λέει «στο πανηγύρι πήγαμε και χόρεψα μαζί σου. Και μου είπες, ότι θα με θες, για πάντα στη ζωή σου», αλλά και το μήνυμα που στέλνει η επωδός: «Και θέλω να σαλπάρω, απόψε για την Πάρο, στην Εκατονταπυλιανή γυναίκα να σε πάρω».

Στο κόλπο και οι Γαβράδες με τον Βέργο

Σημαντική συμμετοχή στη δημιουργία αυτής της μέθεξης είχαν και οι άλλοι μουσικοί αυτής της μοναδικής μουσικής παρέας που βγάζει αγάπη και μεράκι στο παίξιμό της. Ο Γιώργος Γαβράς έδινε τον ρυθμό με το λαούτο του, ενώ με το σαντούρι του Παναγιώτη Βέργου… μύρισε Μικρά Ασία και Ανατολή, σαν την κανελόριζα. Και όταν βγήκε στο πατάρι ο Γιακουμπής Γαβράς και έγινε η σκάντζα στο βιολί το κεφί παρέμεινε αμείωτο. Δεν… ξενέρωνε ο κόσμος με τίποτα, για να το πούμε λαϊκά. Και γιατί να χάσει τη διάθεσή του, αφού το κρασί έρρεε άφθονο. Το ίδιο και οι μπύρες, με τον σύλλογο «Ρίζες», να μεριμνεί, ώστε ο κόσμος να γευτεί τα καλύτερα και πιο ζουμερά σουβλάκια. «Έσπασαν» τη μύτη όλης της γειτονιάς που έζησε μία ακόμα αξημέρωτη βραδιά.

Ξεχωριστή στιγμή το σιγοντάρισμα Οικονομίδη στο νεαρό Νικόλαο Κουδούνη

Οι «Ρίζες» έστησαν λοιπόν ένα πανέμορφο πανηγύρι. Αλλά το έργο τους είναι πιο βαθύ, αφού μία από τις δράσεις τους αφορά την εκμάθηση παραδοσιακών μουσικών οργάνων. Οπότε ξεχωριστή στιγμή του γλεντιού αποτέλεσε η συμμετοχή του νεαρού Νικόλα Κουδούνη. Ο φέρελπις μουσικός ανέβηκε στο πατάρι και «ξεκούρασε» τον δάσκαλό του, Παναγιώτη Βέργο, στο σαντούρι. Ο πιτσιρικάς έδωσε πραγματικά την ψυχή του και έδειξε να το ευχαριστιέται με τρόπο μοναδικό. Το χαμόγελό του «κέρδισε» τον μεγάλο Νίκο Οικονομίδη, ο οποίος πήγαινε κοντά του και τον σιγόνταρε, για να τον ανεβάσει ακόμα περισσότερο και να του δώσει θάρρος. Το σίγουρο είναι, ότι ο Νικόλας, τον οποίο είδαμε να παίζει σαντούρι στην ταινία προς τιμήν της μεγάλης Μικρασιάτισσας στιχουργού Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου (η οποία παρεμπιπτόντως ήταν Χαλανδραία, από τον Συνοικισμό), απέδωσε άριστα και έκανε υπερήφανο τον μέντορά του.

Σε αυτά τα πανηγύρια κρύβεται η ψυχή του έθνους. Οπότε δεν μπορούμε παρά να ευχηθούμε συγχαρητήρια στο σύλλογο «Ρίζες» και τον Δήμο Χαλανδρίου, για τη διοργάνωση, στους μουσικούς για τη μοναδική τους παρουσία, αλλά και τον κόσμο που βρέθηκε εκεί. Ραντεβού του χρόνου, στο ίδιο μέρος.

ΠΑΡΤΕ ΜΙΑ ΓΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΓΛΕΝΤΙ ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ