"Ένας καινούργιος άνεμος!"

Aναλυτικά το άρθρο του:

Το να εμφανίζονται με πράσινα οι Μπουλς συνιστά ένα πολιτισμικό σοκ, αλλά ανάγκα (του αγίου) και ταύροι πείθονται! Το γράφω αυτό διότι στον αγώνα με τους Γουϊζαρντς οι εξάκις πρωταθλητές του ΝΒΑ φόρεσαν πράσινες εμφανίσεις για να τιμήσουν τη γιορτή του Αγίου Πατρικίου, αλλά ενώ τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, τα χρώματα κάνουν τις ομάδες: οι εκτάκτως πράσινοι Μπουλς διαδέχτηκαν τους (ούτως ή άλλως ) πράσινους Σέλτικς και αναρριχήθηκαν στην κορυφή της Ανατολικής Περιφέρειας μετά από 13 ολόκληρα χρόνια!

Κατόπιν τούτου, βαράτε βιολιτζήδες (ολάκερης της Πολιτείας του Ιλινόι) ασίκικο σκοπό!

Υπάρχει, λοιπόν, μια σπουδαία είδηση στο εφετινό ΝΒΑ: μια μεγάλη επιστροφή, που ταιριάζει κιόλας στην επέτειο των είκοσι ετών από τη σεζόν (1990-91), που οι Μπουλς κατέκτησαν τον πρώτο τίτλο τους, ξεπαστρεύοντας στη σειρά των τελικών τους Λέικερς, με σκορ 4-1. Την τιμούν άλλωστε αυτή την επέτειο φέροντας τον λατινικό αριθμό είκοσι (ΧΧ) πάνω στις φανέλες τους κι ελπίζουν ότι προϊούσης της σεζόν, θα επιβεβαιωθούν κιόλας οι XXL προσδοκίες: όχι τόσο οι δικές τους, όσο εκείνες του Τζόρνταν!

Ενθουσιασμένος από την εντυπωσιακή ανάκαμψη της ομάδας με την οποία ανδρώθηκε και μεγαλούργησε, ο Μάικλ την παραφόρτωσε με πίεση. Βγήκε δημοσίως τις προάλλες και είπε ότι “μπορεί να κατακτήσει άλλα έξι πρωταθλήματα τα επόμενα χρόνια”, απλώς δεν διευκρίνισε εάν για να συμβούν τα δύο three-peat, θα πρέπει να αποσυρθεί για μιάμιση σεζόν ο Ντέρικ Ρόουζ, ώστε να πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις για να επαναληφθεί η Ιστορία και μάλιστα κανονικά, όχι ως φάρσα ή ως τραγωδία!

Η υπέρμετρη αισιοδοξία του Air δεν άρεσε στον νόμιμο κληρονόμο του: αυτά που λέει ο Τζόρνταν, ο Ρόουζ τα ακούει βερεσέ αυτή τη στιγμή, αλλά μπορεί να τα ακούει... τοις μετρητοίς σε τρεις μήνες, εάν (και εφόσον) οι Μπουλς ολοκληρώσουν αυτή την υπέρβαση, με τη συμμετοχή τους στους τελικούς ή ακόμη και με την κατάκτηση του τίτλου. Μεταξύ μας και μη γίνει κουβέντα παραέξω (και παρεξηγηθούν τα φαντάσματα που κυκλοφορούν ακόμη στα έγκατα του παλιού Berto Center), οι τωρινοί Μπουλς δεν είναι ακόμη τόσο ώριμοι για να διανύσουν όλο το δρόμο, αλλά κουβέντα στην κουβέντα και (κυρίως) νίκη στη νίκη μπορεί να επιβεβαιωθεί η λογική του ώριμου φρούτου!

Προς το παρόν Βοστώνη- Σικάγο... διπλό, όπως θα 'λεγε και ο μαγκιόρος τύπος στη διαφήμιση του “Πάμε Στοίχημα”! Οι Μπουλς βρέθηκαν για μερικές ώρες στο Νο 1 της Ανατολής με ρεκόρ 48-18, το οποίο ισοφάρισαν χθες οι Σέλτικς (με τη νίκη τους επί των Πέισερς) και αυτό το σκληρό bras de fer θα συνεχιστεί ως το τέλος της κανονικής περιόδου: ένας καυγάς για το πάπλωμα του πλεονεκτήματος έδρας στα πλέι οφς, που θα κορυφωθεί στις 7 Απριλίου, όταν οι Μπουλς θα υποδεχτούν στο Σικάγο τους Σέλτικς και εκεί, πλέον, οι δύο ομάδες θα παίξουν τα ρέστα τους. Παρεμπιπτόντως αυτός θα είναι ο τέταρτος αγώνας τους στην τρέχουσα σεζόν, με τη Βοστώνη να προηγείται στο σκορ με 2-1 (110-105 και 104-92 και 79-90).

Για να μείνω πιστός στο σημειολογικό πνεύμα (του ντέρμπι και κατ' επέκταση) της πόλης, εκείνο το βράδυ όντως θα φυσούν ισχυροί άνεμοι στη Windy City, όπως επονομάζεται το Σικάγο. Απλώς, αυτός είναι ένας “καινούργιος άνεμος” (για να επικαλεστώ τον τίτλο ενός μνημειώδους ερωτικού συρτού του βάρδου της κρητικής μουσικής Θανάση Σκορδαλού) που δεν έχει καμιά σχέση με τους αέρηδες της εποχής του Τζόρνταν, του Πίπεν, του Κούκοτς, του Ρόντμαν, του Πάξον, του Γκραντ, του Κορτράιτ, του Χότζες, του Αρμστρονγκ, του Περντιού, του Λόνγκλεϊ, του Χάρπερ, του Κερ, του Γουένινγκτον, του Κινγκ, του Γουϊλιαμς, του Σάλεϊ, του Ρόντμαν, του (δικού μας, από τη θητεία του στον ΠΑΟΚ) Κλιφ Λέβινγκστον και του Στέισι Κινγκ!

Αναφέρομαι ιδιαιτέρως και άφησα επίτηδες τελευταίο τον αριστερόχειρα φόργουορντ, διότι πιστώνεται με μία από τις κορυφαίες δηλώσεις στην ιστορία της... ανθρωπότητος λέγοντας ότι“θα θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή αυτό το βράδυ που εγώ κι ο Τζόρνταν βάλαμε μαζί εβδομήντα πόντους”. Όντως εκείνο το βράδυ ο Μάικλ είχε σημειώσει 69 πόντους και ο Κινγκ έναν!

Δεν έχουν επίσης οι σημερινοί Μπουλς σχέση με την ομάδα που παρέδωσε το 1989 ο Νταγκ Κόλινς στον Φιλ Τζάκσον κι αυτός μέσα σε δύο χρόνια και με τη συνδρομή του δαιμόνιου μπουλούκου τζένεραλ μάνατζερ Τζέρι Κράουζ και της τριγωνικής επίθεσης (την οποία ανήγαγε σε άρμα μάχης της ομάδας ο μέντορας Τεξ Γουϊντερ) την μετέτρεψε σε μια πολεμική μηχανή και στην τελευταία δυναστεία στα χρονικά του ΝΒΑ. Πριν από τα δύο three-peat των Μπουλς, είχαν περάσει 27 χρόνια από τότε που μια ομάδα είχε κατακτήσει τρία πρωταθλήματα στη σειρά (τα οκτώ σερί των Σέλτικς από το 1959 έως το 1966), ενώ μετά το Σικάγο μόνο οι Λέικερς (με κοινούς παρονομαστές τον Τζάκσον, τους συνεργάτες του, τον Ρον Χάρπερ, τον πρώην παίκτη του Παναθηναϊκού Τζον Σάλεϊ, τον Χόρας Γκραντ και την τριγωνική επίθεση) κατάφεραν να μείνουν επί τρία συναπτά έτη στο θρόνο.

Αμ' το ΄άλλο; Καμία ομάδα στην ιστορία του ΝΒΑ δεν έχει σημειώσει 72 νίκες (και μόλις 10 ήττες) στην κανονική περίοδο, ρεκόρ που οι Μπουλς πέτυχαν τη σεζόν 1995-96, παραδίδοντας μαθήματα στο know-how της επιτυχίας.

Ο Τζόρνταν του 2011 λέγεται Ρόουζ, σκοράρει κατά μέσο όρο 24.7 πόντους, βγάζει μάτια και είναι ο επικρατέστερος διεκδικητής του τίτλου του MVP της σεζόν: το δικαιούται άλλωστε και λόγω φανέλας, διότι φοράει το Νο 1! Το περασμένο καλοκαίρι, ως μέλος της εθνικής ομάδας των ΗΠΑ στο Μουντομπάσκετ της Τουρκίας, βρέθηκε στη σκιά του Κέβιν Ντουράντ και δεν έθελξε με τις εμφανίσεις του: κατ' ευφημισμόν το σημειώνω αυτό, θα έλεγα ότι ήταν χάλια, αν και ο Σιζέφσκι επαινούσε την αμυντική συνεισφορά του...

Με μπόι 1,91, κλασικός μπουκαδόρος και διαρρήκτης των αμυνών, ο Ρόουζ έχει γίνει ο εφιάλτης όλου του ΝΒΑ, αλλά (δεν) είναι μόνος του. Βάζω σκοπίμως σε παρένθεση το αρνητικό μόριο, διότι αυτό ακριβώς αποτελεί το μεγάλο στοίχημα των Μπουλς και τη συνθήκη που θα τους δώσει το δικαίωμα στο όνειρο: να έχουν το (λεγόμενο από την παλιά εποχή τους) “supporting cast” σε μόνιμη βάρδια, ίσως μάλιστα χρειαστούν και υπερωρίες!

Η κουβέντα για τους υπόλοιπους πυλώνες του παιχνιδιού των Μπουλς έχει ονόματα και διευθύνσεις: τον πλουραλισμό και τον χαρακτήρα του ορμώμενου από το Σουδάν και μαθητή του Σιζέφσκι στο Ντιουκ, Λουόλ Ντενγκ (που αναμένεται ως ένας από τους σούπερ σταρ στο Ολυμπιακό Τουρνουά του Λονδίνου με την εθνική ομάδα της Μεγάλης Βρετανίας), την ανθεκτικότητα του Κάρλος Μπούζερ, τον διψήφιο μέσο όρο σε πόντους και ριμπάουντ του (γιου του παλαίμαχου Γάλου τενίστα Γιανίκ) Τζοακίμ Νοά, και τα κρίσιμα σουτ του Κάιλ Κόρβερ, σαν ανοιχτήρι για τις αντίπαλες άμυνες...

Δέκα τρία χρόνια μετά το (έκτο και) τελευταίο πρωτάθλημα τους οι Μπουλς δεν χρησιμοποιούν πλέον την τριγωνική επίθεση, που κατέστρεψε κόσμο και κοσμάκη εκείνη την εποχή, αλλά εξακολουθούν να είναι μια ομάδα με αμυντικό ελιξίριο, το οποίο μετάγγισε στις αρτηρίες των παικτών του ο Τομ Θίμποντο. Εκτός από την αμυντική πανοπλία του, το Σικάγο διαθέτει επίσης εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας και ίσως το καλύτερο spacing (αποστάσεις μεταξύ των παικτών στην επίθεση) σε ολόκληρο το ΝΒΑ.

Ο κόουτς “Τιμπς” αναδείχθηκε στο επιτελείο των (πρωταθλητών) Σέλτικς κι όταν οι Μπουλς δοκίμασαν να τον αρπάξουν, συνάντησαν την άρνηση του Ντοκ Ρίβερς, γι αυτό προσπάθησαν να βολευτούν με τον Βίνι Ντελ Νέγκρο. Εντέλει ο Θίμποντο μετακόμισε στο Σικάγο το 2010, με προεδρικό διάταγμα! Το εννοώ αυτό, διότι ο υπουργός Παιδείας Αρτ Ντάνκαν, ήταν παίκτης του Τιμπς στην κολεγιακή ομάδα του Χάρβαρντ και έβαζε συνεχώς λόγια στον ιδιοκτήτη των Μπουλς Τζέρι
Ρέινστορφ για να προσλάβει τον παλιό προπονητή του, εγγυώμενος ότι θα αναγεννήσει την ομάδα. Μάλιστα πέρυσι το καλοκαίρι, όταν οι Μπουλς είχαν ήδη ανακοινώσει την πρόσληψη του Θίμποντο, ο πρόεδρος Ομπάμα συνεχάρη δημοσίως τον Ρέινστορφ, τον οποίο συνάντησε σε έναν αγώνα της ομάδας μπέιζμπολ των Γουάιτ Σοξ, που επίσης του ανήκουν...

Το αν οι Μπουλς θα ξαναγυρίσουν στο θρόνο του ΝΒΑ, θα το μάθουμε στις αρχές Ιουνίου. Έχουν επιστρέψει όμως σε ρόλο πρωταγωνιστών, είναι δύσκολο να τους πιάσεις από τα κέρατα και να τους τιθασεύσεις και στο Σικάγο πράγματι φυσάει πολύ!

ΠΗΓΗ: gazzetta.gr