Ειδικά στον αγώνα με τους «ψαράδες» ,που ίσως μας έστειλαν ήδη για ψάρεμα, ξεπέρασε τον χειρότερό του εαυτό. Μυθική εμμονή σε Μαυροκεφαλίδη και Καϊμακόγλου, ασύλληπτες εμπνεύσεις για το μαρκάρισμα του Κοπόνεν (5 παίκτες άλλαξε πάνω του και τον μοναδικό που στοιχειωδώς τον περιόρισε, τον Σλούκα, τον άλλαξε σε δυο φάσεις), αδιανόητος παραγκωνισμός του Φώτση και κυρίως του Μπουρούση. Δεν κατάλαβα ούτε μια από τις κινήσεις του σήμερα. Κι αν έλεγα ότι επέλεξε σωστά δωδεκάδα (και επιμένω), τα έκανε μαντάρα στη διαχείρισή της. Επίσης, δημιούργησε την πιο άνευρη αμυντικά ομάδα. Μπορεί η πρώτη λέξη που έμαθε στα ελληνικά να είναι «άμυνα», όμως φαίνεται ότι την προφέρει στα σουαχίλι στους παίκτες του, γιατί δεν την αντιλαμβάνονται. Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς ότι είναι τόσο σοφτ όλοι τους. Εδώ δεν κάνουμε ούτε πέντε φάουλ στις μισές περιόδους που έχουμε παίξει μέχρι σήμερα στο τουρνουά.

Δεκτά όλα αυτά, κι άλλα τόσα που θα μπορούσαμε να πούμε για τον Ιταλό, εντούτοις είμαι πεπεισμένος ότι δεν χρειάζεσαι καν προπονητή για να νικήσεις τον Κοπόνεν και τον Χαφ, για να νικήσεις τη Φινλανδία. Με το μίνιμουν αυτοεκτίμησης και αυτοσεβασμού οι παίκτες θα έπρεπε να πάρουν το ματσάκι μόνοι τους. Εκείνοι όμως ήταν τόσο άνευροι, τόσο νωχελικοί, τόσο φλατ, που έγινα εύκολα θύματα στις διαθέσεις των αντίστοιχων περυσινών Νιγηριανών. Για όνομα του Θεού δηλαδή.

Στο μεταξύ αναλογιστείτε πόσο τραγική προσωπική άμυνα παίζουμε ,που όσους αγώνες έχουμε χάσει από την προετοιμασία μέχρι σήμερα, τους έχουμε χάσει από έναν-δυο παίκτες κάθε φορά. Χάσαμε από τη Βοσνία (φιλικό) με 30 του Τελέτοβιτς, χάσαμε από την Ιταλία 29 του Μπελινέλι, χάσαμε από την Φινλανδία με άλλους τόσους του Κοπόνεν. Δεν πήραμε το μάθημά μας; Ε, δεν το πήραμε.

Και τώρα; Κάναμε τις λάθος ήττες και πάμε στο νέο όμιλο της Λιουμπλιάνας με 0-2. Για να κρατήσουμε την πρόκριση στα χέρια θα πρέπει να κάνουμε μια μυθική ανατροπή. Για να γίνει αυτό το μικρό θαύμα και να φτάσουμε στα νοκ-άουτ χρειαζόμαστε τρεις νίκες με Ισπανία, Σλοβενία και (φαντάζομαι) Κροατία. Εάν κάνουμε δυο νίκες (δηλαδή Ισπανία ή Σλοβενία και Κροατία), τότε θα μετράμε τον συντελεστή πόντων σε τριπλές ισοβαθμίες (οι διπλές μάλλον δεν μας βολεύουν) κι έχοντας κάνει ήττες με διαφορές (όχι τεράστιες, αλλά αρκούντος μεγάλες για να πάθουμε ζημιά) ΄θα εξαρτόμαστε από τους άλλους. Αν θέλετε να το πάω πιο μακρυά, στον επόμενο όμιλο μπορούμε να τερματίσουμε μόνο τέταρτοι (στο ευκταίο σενάριο και στην καλύτερη περίπτωση λέει η λογική), για να πάμε σε νοκ-άουτ αγώνα λογικά με την Γαλλία.

Αυτά λένε τα ''λογικά'' σενάρια. Η αλήθεια κι η αγωνιστική εικόνα της εθνικής ομάδας λένε ότι με αυτή την εικόνα, με αυτή την αμυντική λειτουργία και με αυτή τη διαχείριση, δύσκολα θα κάνουμε οτιδήποτε απ' όλα αυτά. Η σκληρή αλήθεια είναι ότι στους δυο μοναδικούς σοβαρούς αγώνες (με Ιταλία και Φινλανδία) αποτύχαμε παταγωδώς , αφού πρώτα είχαμε πανηγυρίσει υπερβολικά (κι εγώ πρώτος) τους ''θριάμβους'' επί των νεκρών (για διαφορετικούς λόγους) ομάδων της Σουηδίας, της Ρωσίας και της Τουρκίας.

Οι πραγματικές ικανότητες του υπάρχοντος ρόστερ και του Αντρέα Τρινικιέρι δεν είναι αυτές. Η άθλια εικόνα που παρουσιάστηκε χθες και σήμερα δεν είναι η αληθινή. Αν συνέλθουν, αν σεβαστούν τον εαυτό και την προσπάθειά τους (πριν από οτιδήποτε άλλο) και τη φανέλα που τιμούν, τότε μπορούν να νικήσουν οποιονδήποτε. Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά πλέον. Η ψυχολογία είναι εις βάρος μας, η τύχη δεν είναι στα δικά μας χέρια. Κι όταν παίζεις με Ισπανούς και (διοργανωτές) Σλοβένους ξέρεις εκ των προτέρων ότι Θεοί και δαίμονες θα είναι εναντίον σου.

Τελικά την Τουρκία δεν την φάγαμε. Μας έφαγε...

Πηγή: pamesports.gr

Εθνική Ελλάδας Ευρωμπάσκετ Μπάσκετ SPORTS