Πριν από 8 μήνες οι «ερυθρόλευκοι» δεν έτυχαν αποθεωτικής υποδοχής από τους οπαδούς τους. Το αντίθετο, μάλιστα. Υβρεις, προπηλακισμοί, θυμός, απογοήτευση

Τα συναισθήματα είχαν προφανή απόρροια και θα μπορούσαν ως και δικαιολογημένα να χαρακτηριστούν. Οι αντιδράσεις, βέβαια, όχι. Σε καμία περίπτωση. Πόσω δε που ήταν μόλις το ξεκίνημα της σεζόν. Μιας σεζόν, που, όπως όλα δείχνουν, θα ολοκληρωθεί τελικά ακόμα και κάτι παραπάνω από θριαμβευτική! Με την επιστροφή στον εγχώριο θρόνο, μάλλον με «σκούπα» απέναντι στον «αιώνιο αντίπαλο», περνώντας ενδιάμεσα από -χαμένο έστω, αλλά- τελικό της Ευρωλίγκα

Η αφορμή για τα παραπάνω δεν είναι αυτή καθ' αυτή η φετινή ανωτερότητα του Ολυμπιακού κόντρα στον Παναθηναϊκό, η οποία οδηγεί στα τελευταία -λογικότατα- αποτελέσματα ούτε οι προφανείς εξηγήσεις της. Η αφορμή έγκειται στην ευκολία με την οποία ένα σημαντικό κομμάτι της φίλαθλης κοινής γνώμης βιάζεται -συχνά πυκνά- να καταλήξει σε συμπεράσματα και να ενεργήσει κιόλας βάσει της παρόρμησης

Παράδειγμα 2ο: Ακριβώς έναν χρόνο πριν η εθνική ποδοσφαίρου πατούσε βραζιλιάνικο έδαφος, στο Αρακαζού, για να ξεκινήσει το όμορφο παραμύθι εβδομάδων που την έφτασε ένα πέναλτι μακριά από τους «8» του Μουντιάλ. Και μόλις έναν χρόνο μετά, μεθαύριο στα Φερόε, θα δώσει ένα ματς «ζωή ή θάνατος», καθώς αν δεν νικήσει δεν θα τερματίσει ούτε 3η στον όμιλό της και κατά συνέπεια δεν θα έχει την παραμικρή ελπίδα για να ταξιδέψει και του χρόνου στα γήπεδα της Γαλλίας για το Euro

Και στην περίπτωση της Εθνικής δεν έχουμε οπαδούς που βιάστηκαν. Εχουμε παράγοντες. Εναν άλλον άξονα στο αθλητικό (ποδοσφαιρικό εν προκειμένω) περιβάλλον. Που κι αυτοί συχνά πυκνά θεωρούν ότι όλα (πρέπει να) χτίζονται γρήγορα -και με τα λόγια, συνήθως, παρά με πράξεις- και γκρεμίζονται δύσκολα! Στην αδυσώπητη πραγματικότητα συμβαίνει -δυστυχώς- το ακριβώς αντίθετο

Χρειάζεται και 3ο παράδειγμα; Ας το αναφέρω ξανά, παρότι εκτενώς το ανέλυσα τις προάλλες: προ μόλις 6 μηνών ο ΠΑΟΚ, νικώντας στο Καραϊσκάκη, είχε διανύσει ήδη το 1/3 της διαδρομής του πρωταθλήματος όντας στην κορυφή και με ικανή διαφορά 5 βαθμών. Προχτές τερμάτισε ασθμαίνοντας τελευταίος (και ημιδιαλυμένος) στα πλέι οφ. Με το ηθικό δίδαγμα κι εδώ να αφορά όλους τους άλλους πλην των οπαδών. Εκείνων που θεωρούν ότι ένας οργανισμός μπορεί να συντηρείται ακόμα και χωρίς τις αναγκαίες προσθήκες στον μακρύ δρόμο του ανταγωνισμού

Συμπέρασμα; Ο επιτυχημένος πρωταθλητισμός (ακόμα και στο βάθος μόνο μιας περιόδου αρκετών μηνών) είναι δυναμική κατάσταση διαφόρων συνισταμένων. Δεν κρίνεται στην εκκίνηση, δεν τον αφήνεις στην πορεία -διότι θα εκτραπεί- και δεν γκρεμίζεις αδιάκριτα, καθώς κάθε νέο και ολοκληρωτικό χτίσιμο δεν εγγυάται την επιτυχία. Μοιάζουν απλοί και κατανοητοί οι κανόνες. Αλλά τις πιο πολλές φορές αποδεικνύονται -παραδόξως- άλυτες εξισώσεις.

Πηγή: Goal