Από τα μέσα Δεκεμβρίου, ο Σάσα Τζόρτζεβιτς έκρινε πως ο Νίκος Παππάς δεν είναι ακόμα έτοιμος για να βοηθήσει στην περιφέρεια του Παναθηναϊκού, όπως τον υπολόγιζε ο Σέρβος. Αυτό που έλειπε από την αρχή της χρονιάς ήταν ένας γκαρντ με την ικανότητα να σκοράρει από ντρίπλα, να δημιουργεί και να εκτελεί με την μπάλα στα χέρια.

Γίνεται σαφές πως από τον σχεδιασμό της ομάδας, αυτό το στοιχείο ήταν απαραίτητο με δεδομένο πως πέραν τριών παικτών(Καλάθη, Διαμαντίδη, Ραντούλιτσα) οι υπόλοιποι δεν μπορούν να προσφέρουν στην δημιουργία και την εκτέλεση στο ένας εναντίον ενός.

Ο Παππάς, που αποτελεί επένδυση για την ομάδα, ταιριάζει ακριβώς σε αυτή την περιγραφή αλλά έχοντας μείνει για μεγάλο διάστημα εκτός δράσης, χρειάζεται ένα εξίσου σοβαρό διάστημα για να είναι ο καλύτερος εαυτός του. Γύρισε, δεν έχει ρυθμό, κτύπησε πάλι και βγήκε στην επιφάνεια μία από τις αδυναμίες του σχεδιασμού.

Κοιτώντας στο ΝΒΑ

Όταν για πρώτη φορά, τον Νοέμβριο, οι πράσινοι κοίταξαν για παίκτη, κοίταξαν στο πάνω και κάπως...άγνωστο ράφι του ΝΒΑ-ΝBDL. O Μπράις Κότον των Τζαζ και των Σανς ή ο Έρικ Γκριν των Νάγκετς, άρεσαν μεν, κόστιζαν δε οπότε το πλάνο εγκαταλείφθηκε.

Παρά το γεγονός πως αμφότεροι είναι ελεύθεροι, οι κυπελλούχοι φέρονται να αναζητούν λύσεις κάπως διαφορετικά σε ποιότητα. Ο Τζόρνταν Φάρμαρ κόπηκε από την Μακάμπι έχοντας πολύ μέτρια εικόνα ενώ ο Τζόναθαν Γκίμπσον, έχει επιτύχει μόνο στην Α και Β Ιταλίας και την Κίνα. Αμφότεροι όμως ταιριάζουν ακριβώς σε αυτό που χρειάζεται το προπονητικό τιμ για 10-15 λεπτά: δημιουργούν κι εκτελούν. Μπορούν να παίξουν δίπλα στον Καλάθη, τους αρέσει το ένας εναντίον ενός. Μπορούν να κάνουν το κάτι παραπάνω. Το απρόβλεπτο.

Η χρήσιμη... πτώση του Φάρμαρ

Παρά το γεγονός πως, για παράδειγμα, ο Φάρμαρ βρίσκεται σε κάθετη πτώση, το πλεονέκτημα για τέτοιες περιπτώσεις είναι πως ο ρόλος του δεν θα είναι πρωταγωνιστικός όπως στην Μακάμπι. Οι αριθμοί του δε, δεν ήταν κακοί στην ομάδα του λαού, δεν προσέφερε όμως την ηγετική παρουσία. Ο Παναθηναϊκός δεν τον θέλει να ηγηθεί. Θέλει να πάρει τους... αριθμούς που έδινε στην Ευρωλίγκα στα 20 λεπτά συμμετοχής. Οι 8.9 πόντοι το 50% στα δίποντα και το 38% στα τρίποντα αν μεταφερθούν αυτούσια στην Αθήνα κάνουν την δουλειά.

Γκίμπσον: Κατοχή και καλάθι

Όσο για τον Γκίμπσον; Ουδείς μπορεί να τον αξιολογογήσει για τους 41 πόντους κατά μέσο όρο στην Κίνα διότι τα 27 σουτ σε 40 λεπτά συμμετοχής χωρίς άμυνες δεν λένε πολλά. Ακόμα όμως και στην Ανατολή για να βάζεις 40 πόντους στον αγώνα πρέπει να έχεις το σκορ και από το κολέγιό του, ο Γκίμπσον υπήρξε η επιτομή του... σκόρερ από το "ένα".

Και αυτό είναι. Με την μπάλα στα χέρια θα πάει στο καλάθι είτε παίζει ένα είτε 41 λεπτά. Αυτή είναι η αποστολή του. Θεωρητικά είναι πλεονέκτημα πως θέλει μία ευκαιρία να παίξει στο υψηλότερο επίπεδο και να μείνει σε αυτό από το να βγάζει τα λεφτά του για τέσσερις μήνες στην Κίνα. Όπως άλλωστε έκανε φέτος και ο Μακόλουμ.

Ποιος... ατζέντης;

Είτε κάποιος από τους δύο, είτε κάποιος από τους πολλούς διαθέσιμους στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, είναι σαφές πως αν έχει αποφασιστεί σοβαρά η προσθήκη παίκτη, είναι πολύ εύκολο να γίνει και με κάποιον που θα βοηθήσει άμεσα. Μοναδική τροχοπέδη; Η επανάληψη της περυσινής... ιστορίας, όπου ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στα 90ς και περιορίστηκε να "ψωνίζει" από έναν συγκεκριμένο ατζέντη που έδινε ό,τι μπορούσε να φέρει.

Πηγή: contra.gr

Τζόρτζεβιτς Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS