Τελικοί για μπασκετικούς οργασμούς!

Όπως επίσης επισημάναμε ότι σε ένα break δεν κρίνεται ο τίτλος. Ούτε στο δεύτερο break κρίθηκε. Ο δρόμος είναι μακρύς, όσο κι αν ο Ολυμπιακός ανακτά την αυτοπεποίθηση που έχασε στο ΣΕΦ.

Είναι συναρπαστικό το φινάλε του ματς, καθώς τα δυο τελευταία σουτ είχαν τη σφραγίδα των δυο κεντρικών προσώπων του ελληνικού μπάσκετ τα τελευταία 12 χρόνια, αλλά δεν ήταν μόνο αυτά που διαμόρφωσαν τη συνολική εικόνα.

Πάντως γεγονός είναι (και ιστορία θα γράψει) ότι το αποτέλεσμα έκριναν στα τελευταία δευτερόλεπτα οι δυο κορυφαίοι του Ελληνικού μπάσκετ, που μέχρι εκείνο το σημείο δεν ήταν οι πρωταγωνιστές της αναμέτρησης, αλλά έδιωχναν τη μπάλα από τα χέρια τους όσο γινόταν πιο γρήγορα, καθώς οι άμυνες είχαν πνιγηρές προσαρμογές επάνω τους. Ο Διαμαντίδης ευστόχησε στο τρίποντο που έβαλε μπροστά τον Παναθηναϊκό. Ο Ολυμπιακός δεν πλήρωσε το (κατά την άποψή μου) πάγιο λάθος (ως συχνή προπονητική φιλοσοφία που πάντως σπανίως δικαιώνεται) να μην πάει σε φάουλ, όπως το είχε πληρώσει στο Μπάμπεργκ. Στην τελευταία επίθεση ο Σπανούλης έκανε το απίστευτο, γιατί κατάφερε να ευστοχήσει έξω από τα 6,75 σε σουτ εκτός ισορροπίας , με το χέρι του Καλάθη πάνω του (έπαιξε σωστή και πολύ καλή άμυνα) και με ανάποδο πόδι στήριξης. Υπάρχει ένα ερώτημα που επί της ουσίας και στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Αν υπήρχαν βήματα; Αυτή η ελάχιστη μετατόπιση σε κλάσματα του δευτερολέπτου και για χιλιοστά δεν σφυρίζονται ποτέ και πουθενά. Δεν υπάρχουν. Το ίδιο βήμα κάνει και ο Διαμαντίδης με παρατεταμένο το αριστερό χέρι στο στήθος του Χάντερ. Μήπως σφυρίζεται φάουλ σε αυτή τη φάση; Όχι βέβαια. Ο ένας κάνει βήμα στο πλάι και ο άλλος βήμα πίσω. Δεν υπάρχει καμία παράβαση που να σφυρίζεται σε καμία από τις δυο φάσεις.

 

Έτσι κρίθηκε το αποτέλεσμα. Το παιχνίδι ,όμως, ήταν σαφέστατα μια παρτίδα καλύτερα στημένη από τον νικητή Ολυμπιακό. Ο Σφαιρόπουλος άλλαξε το ρυθμό, πήγε σε καταστάσεις πέντε εναντίον πέντε, έκλεισε το τρίποντο, πήγε στις επαφές, απέτρεψε το ανοιχτό γήπεδο και το μεγάλο σκορ. Για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα εκτελεστικά οι ερυθρόλευκοι είχαν ακουμπήσει στον συγκλονιστικό Γιώργο Πρίντεζη. Για την ακρίβεια το ματς (επιθετικά) έμοιαζε να είναι Παναθηναϊκός εναντίον Πρίντεζη. Κάποια στιγμή στην εξίσωση μπήκε ο Παπανικολάου, αλλά και ο Λοτζέσκι. Ο προπονητής του Ολυμπιακού εξέπληξε με πολλούς τρόπους τον αντίπαλό του. Έπαιξε ακόμα και με τον Αγραβάνη στο ‘’5’’ για να διαλύσει εντελώς τον Ραντούλιτσα. Οι αλλαγές στα μαρκαρίσματα αυτή τη φορά έρχονταν στοχευμένα , ώστε τα πλεονεκτήματα που δημιουργούνταν να καλύπτονται με βοήθειες. Η αντιμετώπιση στο pick and roll υπήρξε διαφορετική, ολόσωστη. Ήταν κυρίως όμως η αλλαγή του ρυθμού που ευνόησε (σε αυτή τη συγκυρία τον Ολυμπιακό).

 

Ο Παναθηναϊκός δεν είχε την καλή δημιουργία του ΣΕΦ, ούτε βρήκε τα μεγάλα σουτ. Αποτέλεσμα της άμυνας του Ολυμπιακού, όπως έχουμε ήδη εξηγήσει. Οι πράσινοι μπέρδεψαν λίγο το παιχνίδι τους από τη θέση του σέντερ. Ο χρόνος του Χάντερ περιορίστηκε και οι άμυνες που σχεδίασε ο Σφαιρόπουλος απενεργοποίησαν δημιουργία και εκτέλεση από το ζωγραφιστό. Κρίμα για την σπουδαία εμφάνιση του Παππά και για το μεγάλο τρίποντο του Διαμαντίδη, αλλά η αλήθεια είναι ότι απόψε ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καλύτερος και δικαίως έχασε. Δεν ήλεγξε ποτέ το παιχνίδι. Απ ότι έχει φανεί στα πρώτα δυο ματς ο γρήγορος ρυθμός και το καλό transition game του πηγαίνουν περισσότερο για να είναι παραγωγικός στην επίθεσή του. Ο Πεδουλάκης ,λοιπόν, πρέπει να κάνει ότι έκανε στο πρώτο ματς. Να μπει εκείνος στα παπούτσια της ομάδας (όπως είναι στημένη) και των παικτών, εξακολουθώντας να βάζει τις δικές του αρχές οργάνωσης σε άμυνα και επίθεση. Στο πέντε εναντίον πέντε έχει μειονέκτημα.

 

Είναι συγκλονιστική η μάχη της σκακιέρας σε δυο παιχνίδια διαφήμιση για το μπάσκετ, έστω κι αν ήταν τόσο διαφορετικά μεταξύ τους. Στοχεύσεις που διαβάζονται και αλλάζουν συνεχώς, προπονητικό ρεσιτάλ με απρόβλεπτο τελικό αποτέλεσμα. Με στοχεύσεις, επιλογές, πολλά σωστά, λίγα (κάποιες φορές) λάθη, αλλά τεράστια γνώση, φαντασία και πανέμορφη, γοητευτική στρατηγική που σου τρυπάει το μυαλό. Αυτό είναι το μπάσκετ. Αυτό και τα μεγάλα, καθοριστικά σουτ των δυο κορυφαίων του ελληνικού μπάσκετ.

 

Υ.Γ (1): Γιατί είναι (κατά την ταπεινή μου άποψη) λάθος το μη φάουλ χαμηλά πριν το τρίποντο του Διαμαντίδη; Είναι απλό. Είσαι 2 πόντους μπροστά και στο ρολόι υπάρχουν λιγότερα από 20 δευτερόλεπτα. Εάν κάνεις φάουλ θα είσαι στη χειρότερη περίπτωση ισόπαλος (εφόσον ο αντίπαλος βάλει και τις δυο βολές) και θα έχεις μια επίθεση 12-14 δευτερολέπτων. Δεν θα έχανες στα σίγουρα. Αντ’ αυτού, δεν έκανε φάουλ έφαγε το τρίποντο και είχε επίθεση 8 δευτερολέπτων. Εν ολίγοις έπαιξες το παιχνίδι εντελώς στη ρουλέτα. Η λογική ,λοιπόν, τι λέει; Οι πιθανότητες; Φάουλ!

 

Υ.Γ (2): Άψογη συμπεριφορά από παίκτες και προπονητές για ακόμα μια φορά.

 

Υ.Γ (3): Άτοπες οι αιτιάσεις για τη διαιτησία από τον Ολυμπιακό. Για τα… ‘’βήματα’’ είπαμε την άποψή μας.

 

Υ.Γ (4): Είναι κρίμα να δίνουμε βαρύτητα στα αυτονόητα. Υποτιμούμε τη νοημοσύνη μας.

Πηγή: pamesports.gr