Για λόγους που δεν είναι της παρούσης ούτε ν΄ αναφερθούν, ούτε ν΄ αναλυθούν φυσικά ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος επιχειρεί να δομήσει μία ομάδα φέτος με κύριο μέλημα την επιστροφή στην κορυφή του Πρωταθλήματος στην Ελλάδα και καλύτερη πορεία από πέρυσι – Final 4 δηλαδή – στην Ευρωλίγκα. Πλάι του ο διοικητικός ηγέτης του «τριφυλλιού» έχει σύσσωμο τον κόσμο της ομάδας, διότι το μπάσκετ (όπως φωνάζουμε απ΄ αυτήν τη διαδικτυακή γωνιά) είναι το μόνο αποκούμπι των «πράσινων».

Ότι συμβαίνει αυτό φάνηκε από τη μεταγραφή του Γιάννη Μπουρούση, όπου η σημαντικότερη μερίδα των φιλάθλων άφησε εντελώς στην άκρη το παρελθόν του Έλληνα center και στάθηκε στην αθλητική του αξία και στη βοήθεια που μπορεί να προσφέρει στην ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη. Ακόμη κι όσοι είχαν ενστάσεις, προκειμένου να μην δημιουργήσουν κλίμα εσωστρέφειας και γκρίνιας, τις παρουσίασαν χλιαρά και δίχως να επηρεάζουν τη δημόσια εικόνα της μεταγραφής.

Υπήρξαν, φυσικά, λίγοι που βροντερά σχολίασαν καθαρά αρνητικά την προσθήκη αυτή, μην μπορώντας να ξεχάσουν τι έχει προηγηθεί… Η αντίδραση τούτων είναι ακραία, διότι ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε μία καμπή ιστορικά που επιβάλλεται να μην χάσει το μπάσκετ. Αν συμβεί κι αυτό, θ΄ αποτελεί και με τη βούλα έναν φτωχό συγγενή του Ολυμπιακού που θα συσσωρεύει τίτλους παντού. Κι από τη στιγμή που ο Μπουρούσης είναι ο καλύτερος center της περυσινής Ευρωλίγκας, καλώς ήλθε και μακάρι να βοηθήσει.

Η μία όψη της όλης κουβέντας είναι αυτή… Από εκεί και πέρα στις ανωτέρω αντιδράσεις, προέκυψε και μία ακόμη που είναι ομοίως ακραία με την τελευταία στην καταγραφή. Άρχισε να γίνεται λόγος για το έβδομο, για Μπουρούσαρο και για τον παίκτη που θα μπει στο ρόλο που άφησε κενό και χωρίς παρουσία πρωταγωνιστή ο Δημήτρης Διαμαντίδης! Το ρόλο του ηγέτη, του αθλητή που θα πάρει από το χέρι και θα καθοδηγήσει το «τριφύλλι» στην επόμενη ημέρα του. Είναι ίδιον των καιρών η ανεύρεση του μεγάλου τσιτάτου που θα φέρει clicks…

Επειδή ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, όταν μία άποψη φλερτάρει με την ιεροσυλία και δεν πειράζει κανέναν τότε το μέλλον μονάχα ανησυχητικό μπορεί να είναι. Και τον ίδιο τον Μπουρούση να ρωτήσει κανείς, με την ωριμότητα που ανέπτυξε στη σκέψη και την έκφραση τα τελευταία χρόνια, θ΄ αρνηθεί ότι υπέγραψε στον Παναθηναϊκό για να μπει στα παπούτσια του 3D. Τουλάχιστον φωναχτά, διότι ο κάθε επαγγελματίας στο επίπεδο αυτό δύναται κι έχει το δικαίωμα να στοχεύει όσο ψηλότερα μπορεί.

Αν, τώρα, ο νεοφερμένος Γιάννης μπορέσει να εξελιχθεί σε ηγέτη του Παναθηναϊκού θα είναι καλοδεχούμενη εξέλιξη. Ως τότε, όμως, καλό θα ήταν το καλάθι να είναι μικρό. Το τέλος καριέρας του αρχηγού είναι νωπό και η σεζόν που ακολουθεί δύσκολη, ως η πρώτη δίχως αυτόν. Τα περί εβδόμου είναι εύπεπτα από το κοινό που δικαιούται να ονειρεύεται, αρεστά σε επίπεδο δημόσιων σχέσεων και χαρίζουν απλόχερα στον εκάστοτε εκφραστή της ανωτέρω αισιοδοξίας διθυραμβικά σχόλια και κριτικές.

Με το νέο σύστημα διεξαγωγής της Ευρωλίγκας, το χρήμα που κυκλοφορεί στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και τους μεγάλους αντιπάλους που έχει να βρει εμπρός του ο Παναθηναϊκός, χρειάζεται μικρό καλάθι – όποιος κι αν έχει έρθει ή έρθει στη συνέχεια – για την οκτάδα σε πρώτη φάση. Ο ανταγωνισμός θα είναι υψηλότατου επιπέδου και ο νέος μαραθώνιος άγνωστος για όλους ως διαδικασία. Το έβδομο είναι στόχος, αλλά Ιούλιο μήνα να γίνεται τέτοια συζήτηση αποτελεί επιλογή ανάξια λόγου και προβληματικής συλλογιστικής.

Το χειρότερο της προαναφερθείσας, ακραίας, άποψης είναι η ύπαρξη των δύο επωνύμων – Μπουρούση και Διαμαντίδη – στην ίδια πρόταση. Αποτελεί τούτο, τουλάχιστον, πρόκληση κυρίως για τον κόσμο που έβαλε νερό στο κρασί του και το συλλογικό καλό παραπάνω από το προσωπικό «θέλω» στη μεταγραφή του πρώην παίκτη του Ολυμπιακού. Σε όλα, ακόμη και στον άκρατο επαγγελματισμό του αθλητισμού, υπάρχει ένα όριο. Μία νοητή γραμμή που καλό θα είναι να μην ξεπερνιέται, διότι όταν συμβαίνει αυτό μονάχα προβλήματα εμφανίζονται.

Πηγή: sportit.gr

Μπουρούσης Διαμαντίδης Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS