Γράφει ο Θωμάς Αυγέρης

Τα πως και τα γιατί που κρύβονται πίσω από αυτά τα αποτελέσματα μπορεί να είναι αρκετά. Από το ντεφομάρισμα ορισμένων παικτών και την ποιοτική διαφορά ανάμεσα στο ρόστερ του Αρη και των αντιπάλων, μέχρι την έλευση μιας κακής βραδιάς. Γεγονός είναι πως έπειτα κι από το σημερινό αποτέλεσμα, οι εξελίξεις στο κομμάτι της αντικατάστασης παίκτη ή παικτών αναμένεται να είναι άμεσες.

Βέβαια, πριν από οποιαδήποτε απόφαση, ο Νίκος Λάσκαρης, οφείλει να συνειδητοποιήσει κάτι. Στο μπάσκετ και δη στον αθλητισμό, το χρήμα δε φέρνει απαραίτητα την ευτυχία. Δηλαδή την αγωνιστική επιτυχία. Δε γίνεται να πεις π.χ. έχω το χρήμα, οργανώνω γκαλά στο Γκστάαντ και φέρνω όποιον τραγουδιστή και όποιον celebrity θέλω. Αυτό είναι κάτι που στο πέρας των ετών πολλοί το έχουν καταλάβει κι ίσως περισσότερο απ’ όλους οι φίλοι μας στην Τουρκία και τη Ρωσία.

Τι εννοώ με αυτό.

Το να υπάρχουν διαθέσιμα χρήματα για ξόδεμα είναι κάτι που όλοι οι προπονητές του κόσμου θα ήθελαν, όμως το ρόστερ δεν είναι το μοναδικό κομμάτι στο οποίο πρέπει μια ομάδα να είναι δυνατή. Υπάρχει το τεχνικό τιμ και φυσικά η διοίκηση.

Η έλευση του Μάνου Λάσκαρη στη Θεσσαλονίκη προκειμένου να είναι δίπλα στην ομάδα του αδερφού και της νύφης του σίγουρα βοηθά. Όμως αυτό που δε βοηθά σε καμία περίπτωση είναι να έχει ο Άρης και πάλι υπεύθυνο αγωνιστικού τμήματος έναν άνθρωπο ο οποίος να βρίσκεται σχεδόν επί μονίμου βάσεως μακριά από την ομάδα.

Σε ένα σύλλογο όπως ο Άρης από τον οποίο έχουν περάσει ιερά τέρατα του αθλήματος, δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει ένας άνθρωπος βγαλμένος από τα σπλάχνα του, ο οποίος να αποτελεί το συνδετικό κρίκο ανάμεσα σε διοίκηση και ομάδα. Δεν έχω κάτι με τον κ. Παπακυριάκη, απλά τον θεωρώ λίγων κυβικών για να βρίσκεται σε αυτή τη θέση, όπως το αυτό πίστευα και για τον προκάτοχό του, ο οποίος είχε μάλιστα πολύ λιγότερη μπασκετική εμπειρία από τον ίδιο.

Σε γενικές γραμμές ο “Αυτοκράτορας” πάσχει από έλλειψη μπασκετικού dna στο διοικητικό κομμάτι κι αυτό είναι κάτι που χρίζει διόρθωσης ακόμη αμεσότερης κι από αυτής του αγωνιστικού. Διότι εάν το ζεύγος Λάσκαρη-Ευσεβίου είχε δίπλα του έναν άνθρωπο που γνωρίζει πολύ καλά τόσο το μπάσκετ όσο και τη ψυχοσύνθεση της ομάδας, τότε ίσως να μην είχε κατέβει στα αποδυτήρια μετά το διασυρμό από την Αρμάνι ζητώντας δικαιολογίες για τη βαριά ήττα.

Ίσως να τον είχε συμβουλέψει εδώ και καιρό να ανανεώσει το συμβόλαιο του Δημήτρη Πρίφτη, τον οποίο προσωπικά θεωρώ μαζί με τους Μέξα και Χάρη Μαρκόπουλο τους πιο ελπιδοφόρους Ελληνες προπονητές (εξαιρώντας φυσικά τους καταξιωμένους τύπου Μπαρτζώκα, Σφαιρόπουλου κλπ.). Ίσως στο κάτω κάτω της γραφής να του είχε εξηγήσει πως ο κόσμος αυτού του συλλόγου επιθυμεί διακαώς την επιστροφή του Άρη στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, μέσω και της επιστροφής ορισμένων ανθρώπων που στα μάτια του είναι είδωλα. Ένα τέτοιο βήμα πήγε να γίνει με τον Νίκο Γκάλη, όμως τα πράγματα μάλλον έμειναν στη μέση. Γι’ αυτό καλό είναι εκτός από τη βιτρίνα, να κοιτάξουν λίγο οι ιδιοκτήτες της ΚΑΕ και τι συμβαίνει πίσω από αυτή.

ΥΓ. Το να έχεις θυγατρική είναι κάτι που όλες οι ομάδες θα ήθελαν εφόσον μπορούσαν να σηκώσουν το οικονομικό βάρος. Το να έχεις μόνο στα χαρτιά όμως για να ικανοποιείς απλά και μόνο τις προσωπικές βλέψεις και θέλω κάποιου ανθρώπου, δεν είναι δα και το εξυπνότερο πράγμα του πλανήτη. Ειδικά όταν δε τη χρησιμοποιείς όπως θα έπρεπε να χρησιμοποιείται μια θυγατρική. Δηλαδή με απόλυτο έλεγχο και εναρμονισμό του προγράμματος της με αυτό του Άρη και φυσικά ως προθάλαμο για ελπιδοφόρους παίκτες που προέρχονται από τις ακαδημίες σου κι όχι μόνο.

Πηγή: ebasket.gr

Basket League Άρης Ελλάδα Μπάσκετ SPORTS