Μετά τον Δέδα... το χάος - Ανεξήγητη η επιλογή της ΑΕΚ - Κόντρα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό

ΑΕΚ: Στην Ελλάδα πριν σχεδόν 12-13 χρόνια δημιουργήθηκε ένα κακό συνήθειο: Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός είχαν το αποκλειστικό ενδιαφέρον στο μπασκετικό γίγνεσθαι, με αποτέλεσμα όλες οι υπόλοιπες ομάδες του αθλήματος να έρθουν σε δεύτερη μοίρα.

Γράφει ο Μάριος Μπούλης

Είχε βοηθήσει βέβαια σε αυτό και η σμίκρυνση των άλλοτε ισχυρών Άρη και ΠΑΟΚ, αλλά και η ραγδαία πτώση της ΑΕΚ, με αποκορύφωμα τον υποβιβασμό της. Παρά την κακή αυτή συνήθεια, το μπάσκετ κατάφερε να αναδείξει πρόσωπα και επιτυχίες, κυρίως όμως ανθρώπων που έφυγαν από τη χώρα μας, την ώρα που οι πρακτικές και οι λογικές εντός των τειχών (δείχνουν να) παραμένουν εκτός πραγματικότητας.

Ευκαιρία ζωής για τον Δέδα

Ο Στέφανος Δέδας είναι ένας άνθρωπος, το χαρακτηριστικό γνώρισμα του οποίο (εφόσον έρθει κανείς σε επαφή μαζί του) είναι η ευγένεια. Δοτικός, ειλικρινής και δουλευταράς. Δεν είναι τυχαίο πως είναι μόλις 39 ετών και έχει βρεθεί σε τέσσερα διαφορετικά πρωταθλήματα (Ρωσία, Τουρκία, Ισραήλ, Ελλάδα) και φέτος βρέθηκε να σηκώνει τον πιο βαρύ… σταυρό της μέχρι τώρα πορείας του, αναλαμβάνοντας τις τύχες της ΑΕΚ των πολλών ban, της γενικής αναδόμησης, αλλά και της μετακόμισης στο νέο της «σπίτι», ζήτημα το οποίο στη συνείδηση του φίλαθλου κοινού της χώρας συνδυάζεται με απαραίτητη επιτυχία.

Επιτυχία, η οποία φυσικά όχι μόνο δεν ήρθε, αλλά η «Ένωση» αποκλείστηκε πρόωρα από το BCL, διοργάνωση που συμμετείχε τουλάχιστον μέχρι την προημιτελική φάση κάθε χρόνο. Σε όλα αυτά, προσθέστε το θάνατο του Στέφαν Γέλοβατς που αναμενόμενα θα επηρέαζε τα αποδυτήρια του συλλόγου, την απουσία του Μπράιαν Άνγκολα λόγω προβλήματος με την καρδιά του, τις συνεχείς απουσίες λόγω covid και την αναδόμηση του ρόστερ μεσούσης της σεζόν, ακόμα και με βετεράνους, όπως ο Άντι Ράουτινς. Εκρηκτικό μείγμα για μόλις μία σεζόν.

Όπως αναφέρθηκε, όμως, και στην αρχή του κειμένου αυτού, το μπάσκετ κατάφερε να στελεχωθεί από ικανά άτομα, τα οποία έχουν βρει πρόσφορο έδαφος να αναπτύξουν τις ικανότητες και τις σκέψεις τους μακριά από τη χώρα μας. Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Δημήτρης Ιτούδης, ο οποίος όταν αποχώρησε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς από τον Παναθηναϊκό, πήρε το… μπασκετικό του δισάκι και τράβηξε για τον δικό του μοναχικό δρόμο. Ένα δρόμο με πρώτη στάση την Τουρκία και την άσημη, τότε, Μπάνβιτ, την οποία οδήγησε στους τελικούς του τουρκικού πρωταθλήματος, για να έρθει η δεύτερη στάση στη Μόσχα, στην οποία παραμένει μέχρι και σήμερα, έχοντας συνεχόμενες κατακτήσεις πρωταθλημάτων στη VTB League, συνεχόμενες παρουσίες στα Final4 της Euroleague, αλλά και δύο κατακτήσεις του βαρύτιμου τροπαίου.

Η πραγματική μπασκετική κοινότητα, λοιπόν, βλέπει, καταλαβαίνει και αναγνωρίζει τη δουλειά και τους κόπους ενός ανθρώπου που εργάζεται για το άθλημα. Ο Στέφανος Δέδας μπορεί να μην είχε τα αποτελέσματα που ήθελε φέτος, να απέτυχε σε όλες τις διοργανώσεις που συμμετείχε η ΑΕΚ και να έχει ρεκόρ 8-9 στη Basket League. Στην περίπτωση του διακρίθηκε η ποιότητα της δουλειάς του, μιας και σε αδιανόητα δύσκολες συνθήκες, κατάφερε από τη στάχτη να αναδύσει φοίνικα. Η δε εμπειρία του σε πρωταθλήματα της Ευρώπης, αλλά και η σχέση του με τις ξένες γλώσσες, αποτέλεσαν το ιδεατό βιογραφικό για να βρεθεί στο staff της ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Εδώ θα πρέπει να γίνει η εξής επισήμανση, διότι (δυστυχώς) πολλές φορές το… κοντοφθαλμίζειν εστί φιλοσοφείν. Δεν είναι μειωτικός ο ρόλος που θα έχει ο Στέφανος Δέδας σε σχέση με τη θέση που κατείχε στο παρελθόν. Ήταν head coach στην ΑΕΚ, είχαν προηγηθεί ομάδες όπως η Γκαζιαντέπ, η Μπαχτσεσεχίρ και η Χάποελ Χολόν και τώρα θα είναι assistant coach στην καθολική πρωταθλήτρια της VTB League και καθολική συμμετέχουσα στα Final4 της Euroleague. Πρακτικά, λοιπόν, ο Στέφανος Δέδας επιλέγει να κάτσει δίπλα σε έναν προπονητή από το top επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ και σε ένα «ηλεκτρικό» πάγκο, προκειμένου να πάρει μετά το δικό του «δασάκι» για έναν μοναχικό δρόμο, όπως έκανε το 2011 ο Δημήτρης Ιτούδης, όπως έκανε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, όταν επίσης ήταν assistant coach στην ΤΣΣΚΑ του Γιόνας Καζλάουσκας, όπως έκανε τις τελευταίες μέρες και ο Ανδρέας Πιστιόλης.

Ακολουθώντας τα χνάρια του μέντορα του

Ο Ανδρέας Πιστιόλης βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια στο μπάσκετ. Ήταν ένας από τους αφανείς ήρωες στα χρόνια της «πράσινης» δυναστείας στην Ευρώπη, όταν αποτελούσε μέλος του προπονητικού staff του Παναθηναϊκού. Επτά χρόνια κοντά στον «άρχοντα των δαχτυλιδιών», Ζέλικο Ομπράντοβιτς και τη «next generation» των πάγκων, Δημήτρη Ιτούδη, από το 2005 μέχρι και το 2012. Θα έλεγε κανείς πως για επτά χρόνια ο Ανδρέας Πιστιόλης είχε το καλύτερο φροντιστήριο για να μυηθεί στο μπάσκετ αυτού του επιπέδου. Ακολούθησε μία πορεία κοινή με τον Δημήτρη Ιτούδη, αρχικά στην Μπάνβιτ και μέχρι πριν λίγες ημέρες στο προπονητικό επιτελείο της ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Από το 2005 και για 15 έτη, ο Ανδρέας Πιστιόλης ήταν ενεργό μέλος στους πάγκους κορυφαίων ομάδων, με τον ίδιο να έχει όλο και πιο ενεργό ρόλο στα πεπραγμένα των ομάδων.

Ο Ανδρέας Πιστιόλης ακολούθησε πιστά το μονοπάτι που είχε ανοίξει το 2013 ο Δημήτρης Ιτούδης, προκειμένου να μάθει δίπλα του, ακριβώς όπως έκανε ο σημερινός Ομοσπονδιακός τεχνικός, όταν βρέθηκε στο πλευρό του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ο 44χρονος τεχνικός μπορεί για κάποιους να έμεινε για μεγάλο χρονικό διάστημα σαν assistant, πιθανώς όμως μέσα του έχει δημιουργήσει μια «μαγιά», ικανή να τον οδηγήσει σε πολύ υψηλά επίπεδα. Θέλετε η προσωπική δουλειά, θέλετε η πανομοιότυπη πορεία με τον Δημήτρη Ιτούδη, θέλετε η ελληνική σχολή που συνεχώς αναδεικνύει προπονητές; Όλα είναι κομμένα και ραμμένα για να επιτύχει ο Έλληνας τεχνικός και για να του γίνεται πρόταση από ένα πολύ μεγάλο club (συνολικά στον αθλητισμό), όπως ο Γαλατάσαραϊ, που μέχρι πρότινος απευθυνόταν αποκλειστικά σε Τούρκους προπονητές, κάτι λέει αυτό. Ευχή όλων η παραπάνω λογική που αναλύθηκε να φέρει το απαιτούμενο αποτέλεσμα.

Εκεί που τερματίζεται η λογική

Χαμένη από αυτή την αλλαγή θέσεων μεταξύ των Ελλήνων προπονητών βγαίνει η ΑΕΚ, η οποία είδε τον Στέφανο Δέδα να αποχωρεί από τον πάγκο της, ως φίλος και απόλυτα κύριος απέναντι της, με την «Ένωση» να συμφωνεί με τον Κούρο Σεγκούρα, προκειμένου να «τρέξει» την ομάδα για το υπόλοιπο της σεζόν. Σε μία χρονική περίοδο που ο μέχρι πρότινος τεχνικός της βρέθηκε στον πάγκο της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, σε μία χρονική περίοδο που η ΕΟΚ έδωσε τα «κλειδιά» της Εθνικής στον Δημήτρη Ιτούδη, σε μία χρονική περίοδο που ο Ανδρέας Πιστιόλης προσλήφθηκε από τη Γαλατάσαραϊ, σε μία χρονική περίοδο που Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έχουν Έλληνες τεχνικούς, η ΑΕΚ αποφάσισε να συνεχίσει για το υπόλοιπο της μαρτυρικής αυτής σεζόν με έναν Ισπανό προπονητή.

Σαφώς κάθε επιλογή έχει τα κριτήρια της. Σαφώς επίσης η ελληνική προπονητική σχολή δεν είναι και η μοναδική του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Αποτελεί όμως απορίας άξιο με τι κριτήριο επελέγη ένας προπονητής που, με όλο το σεβασμό διότι δεν υπάρχει κάτι προσωπικό, δεν πρόσφερε απολύτως τίποτα στον Ιωνικό. Μιλάμε για μία ομάδα που έχει μόλις τρεις νίκες σε όλη τη διάρκεια της σεζόν στη Basket League, βρίσκεται στην τελευταία θέση της βαθμολογίας και ψάχνει ένα μίνι θαύμα για να σωθεί, δεδομένης και της αγωνιστικής ανόδου του Ηρακλή (ας μην έχει νίκη, έχει βελτιωθεί σε σχέση με προηγούμενα μέρη της σεζόν). Δεν είναι, όμως, μόνο το αγωνιστικό σκέλος. Ποιος ο λόγος για την ΑΕΚ των 18 ban να έρθει σε συμφωνία με ένα ακόμα πρόσωπο, ενώ θα μπορούσε να τρέξει την ομάδα μέχρι το τέλος της σεζόν ο Σάββας Συμεωνίδης; Είναι σε διαδικασία διεκδίκησης του πρωταθλήματος η «Ένωση» και ήθελε οπωσδήποτε προπονητή ή πιστεύει πως η έλευση ενός νέου προπονητή θα έχει τόσο γρήγορη επίδραση στα αποδυτήρια και θα φέρει μπασκετική επανάσταση; Σημειωτέον ότι ο Ισπανός τεχνικός είχε αρχίσει να αποτελεί «βαρίδι» για τον Ιωνικό, έχοντας έρθει σε ρήξη ουκ ολίγες φορές, ενώ στα πρόσφατα «παράθυρα» των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου, είχε προτιμήσει να… ξεκουραστεί, παίρνοντας λίγες ημέρες άδειας.

Το φινάλε της σεζόν στα καθ’ ημάς του ελληνικού μπάσκετ προμηνύεται ιδιαίτερο, τόσο για την ΑΕΚ που έχει ουκ ολίγα προβλήματα να επιλύσει, εν αναμονή και της αλλαγής του καθεστώτος με τα ban και του letter of clearence και αν δεν υπήρχε η μετακόμιση στο κλειστό των Άνω Λιοσίων, πιθανότατα αυτή η χρονιά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μία εκ των χειροτέρων του συλλόγου, το δε μέλλον της ομάδας προμηνύεται δυσοίωνο, ακριβώς λόγω των ban που θα πρέπει (επιτέλους) να σβήσει.