Παναθηναϊκός - Ρεάλ Μαδρίτης: Πρώτος πήρε τηλέφωνο στο γραφείο ο Μπέντιλ. Το σηκώνω, τον ακούω στην άλλη άκρη της γραμμής:
Μωρή σουπιά Ξανθάκη, εσύ είσαι που είχες γράψει ότι είμαι μπάζο. Κάτσε να δεις το ματσάκι με τη Ρεάλ, που θα κάνω ρεκόρ πόντων!

Το κλείνω εγώ, λέω κοίτα να δεις τι γίνεται ρε παιδί μου, άντε πάλι ντριν ντριν. Στη γραμμή ο Βόβορας:

Μωρή ψιψίνα Ξανθάκη, εσύ είσαι που γκρίνιαζες ότι δεν παίζω ποτέ ούτε μια ζωνούλα; Κάτσε να δεις το ματσάκι με τη Ρεάλ, που θα τους δέσω φιόγκο!
Τον ακούω εγώ, τι να κάνω, υπομονή, κλείνουμε, πριν περάσουν πέντε δευτερόλεπτα, ξανά μανά βαράει. Μου μιλάει ο Παπαγιάννης:

Μωρή αλήτρα Ξανθάκη, εσύ είσαι που επέμενες ότι δεν έχω καλό τάιμινγκ; Κάτσε να δεις το ματσάκι με τη Ρεάλ, που θα τους βάλω στα καλάθια!

Τι να κάνω καταπίνω τα λόγια μου, λέω ΟΚ θα το δω, με φάγατε κι έρχομαι γραφείο. Και απόλαυσα μια ματσάρα να την πιείς στο ποτήρι!



Ένα παιχνίδι καταπληκτικό από τα καλύτερα της φετινής Ευρωλίγκας, που το πήγε τσίτα μπόμπα ο Παναθηναϊκός και το έχασε για δύο λόγους:
Πρώτον γιατί οι διαιτητές τα σπόρια (και όχι μόνο...) τα δώσανε στην βασίλισσα Ρεάλ με το μεγάλο μπάτζετ και τα ακόμη μεγαλύτερα κονέ.

Και δεύτερον, διότι φέτος ο Παναθηναϊκός μοιάζει φέτος με ζευγάρι που προσπαθεί να ζεσταθεί με μονό στρώμα.

Μία τραβάει ο ένα αποδώ, μία τραβάει η άλλη από εκεί, πάρε, δώσε, σύρε, φύγε, μπαίνει κι ο γάτος στη μέση, στο τέλος τη χάνει τη μάχη με το κρύο...

Τί θέλω να πω; Θα σας εξηγήσω τι θέλω να πω.

Γίγαντας ήταν σε όλο το ματς ο Μπέντιλ, με έβαλε τα λόγια μου, να μασουλήσω κοράκι που λένε και στο Στέητς. Ωραία λοιπόν, τί το ήθελε το τρίποντο ενάμιση λεπτό πριν από το τέλος της πρώτης παράτασης, έτσι κουτουρού και πάνω σε άμυνα; Έχει βάλει δηλαδή πολλά τρίποντα στη ζωή και το είχε για εύκολο; Ή μήπως επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, το μπουμπούνισε κι αυτός;

Αλλά έχω και συνέχεια. Παίρνει ο Μποχωρίδης το επιθετικό φάουλ από Γιούλ στο 79-79 και στέλνει το παιχνίδι σε δεύτερη παράταση. Κι ύστερα αρχίζει τα λάθη το ένα μετά απ' το άλλο και καταφέρνει η Ρεάλ να πάρει μια υποτυπώδη έστω διαφορά.

Το αυτό και ο Νέντοβιτς. Χώμα τάισε τη Ρεάλ στη δεύτερη περίοδο και στις παρατάσεις έψαχνες να τον βρεις στο γήπεδο μέσα...

Με δυο λόγια; Με δυο λόγια οι παίκτες του Παναθηναϊκού μπορούν να είναι υπερήφανοι γιατί δεν έμεινε ούτε σταγόνα ιδρώτα που να μην την στάξουν στο παρκέ. Και γιατί τίμησαν τη φανέλα με τα έξι αστέρια, που μοίρα καλή τους βοήθησε να τη φορέσουν. Και οι φίλαθλοι του τριφυλλιού δεν έχουν κανένα λόγο να παραπονιούνται, ας χάνει έτσι κι ας πάει να γαμηθεί και η διαιτησία.

Αλλά, υπάρχει πάντοτε ένα αλλά. Παρά τα κόλπα του Βόβορα, παρά τις υπερβάσεις του Μπέντιλ, του Παπαγιάννη, του Νέντοβιτς, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακόμη χτίζεται η ομάδα του ΠΑΟ και μάλιστα με υλικά ταπεινά. Γι' αυτό ας κρατήσει τη σημερινή εμφάνιση στα συν και ας αφήσει τα μεγαλεπήβολα σχέδια για άλλους. Αν συνεχίσει έτσι, στο τέλος δεν θα πει κανείς κακή κουβέντα!

Euroleague Ρεάλ Μαδρίτης Παναθηναϊκός