Φάουλ στον Σάρας; Γκάφα ο Πρίντεζης; Ε και;

Κατ’ αρχάς δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι οι ελληνικές ομάδες θα πετύχαιναν τον στόχο τους, αν στον μεν Σάρας δινόταν το φάουλ, ο δε Πρίντεζης δεν έχανε την μπάλα από τον Μακ Κάλεμπ. Ποιος μας λέει ότι ο Γιασικεβίτσιους θα ευστοχούσε στις δύο βολές; Το πιο πιθανό είναι ότι θα τις έβαζε, αλλά το πιο πιθανό ήταν να τις βάλει και χθες ο πολύ εύστοχος γενικά Ρακόσεβιτς. Τις έχασε, όμως, στο πλέον κρίσιμο σημείο και ήθελε ελάχιστα για να καταδικάσει την Σιένα. Ο Πρίντεζης από την άλλη και να μην έχανε την μπάλα, δεν ήταν καθόλου μα καθόλου σίγουρο ότι θα έβρισκε τον δρόμο προς το καλάθι: ο ίδιος ή κάποιος συμπαίκτης του.

Αυτό, που εμείς κρατάμε είναι ότι στα δύο αυτά παιχνίδια νίκησαν οι καλύτερες ομάδες. Αυτές, που έδειξαν καλύτερο πρόσωπο, έπαιξαν πιο σωστό μπάσκετ, είχαν την πρέπουσα κατεύθυνση. Ο Παναθηναϊκός αντί να στέκεται στην τελευταία φάση, θα πρέπει περισσότερο να τα βάζει με τον εαυτό του, τα λάθη του (κάτι, που πάνω από όλα είπε ο Ομπράντοβιτς) αλλά και την τύχη του (τα δύο δύσκολα τρίποντα του Μπλου). Ο Ολυμπιακός από την άλλη δεν έχασε το ματς στο λάθος του Πρίντεζη ή στο χαμένο ριμπάουντ του Ντόρσεϊ, αλλά πιο πολύ στην χρησιμοποίηση του Λάζαρου Παπαδόπουλου. Με αυτές τις ομάδες ο Λάζος δεν ταιριάζει, όσο ήταν μέσα στο παρκέ, η Σιένα το εκμεταλλεύτηκε, παίρνοντας σημαντική διαφορά, και ο Ολυμπιακός γκάζωσε στο τέλος, αλλά δεν πρόλαβε. Πάντως, τόσο ο Παναθηναϊκός, όσο και ο Ολυμπιακός αξίζουν συγχαρητήρια, γιατί «γύρισαν» (μέχρι ενός σημείου) δύο εν πολλοίς χαμένα ματς.

Και τώρα τι γίνεται; Αυτό είναι το θέμα. Για τον Ολυμπιακό τα έχουμε ξαναπεί. Στο ΣΕΦ μπορεί να χάσει μόνο από ομάδες σαν την Μπαρτσελόνα, τον Παναθηναϊκό και την ΤΣΣΚΑ. Η Σιένα είναι πολύ καλή ομάδα, αλλά θα πρέπει να υπερβάλλει εαυτόν για να μπορέσει να αλώσει το Φαληρικό Στάδιο. Εκτός των άλλων, μας φάνηκε χωρίς δυνάμεις και στις δύο τελευταίες περιόδους των δύο πρώτων παιχνιδιών.

Χωρίς πολλές δυνάμεις μας φάνηκε και ο Παναθηναϊκός, τόσο στον τελικό του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, όσο και στο ματς της Πέμπτης. Η κλάση του ήταν εκείνη, που του έδωσε την νίκη με τους Πειραιώτες, και τον κράτησε μέχρι τέλους στο παιχνίδι με την Μακάμπι. Τώρα πάει στο Τελ Αβίβ και δεν είναι λίγοι εκείνοι οι φίλοι του, που ανησυχούν. Αλήθεια είναι ότι η Μακάμπι έχει πανίσχυρη έδρα. Αλήθεια, όμως, είναι ότι και ο Παναθηναϊκός είναι «φωτιά και λαύρα» μακριά από το ΟΑΚΑ. Στο ΟΑΚΑ εμφανίζει πολλά προβλήματα. Μακριά από αυτό, είναι όνειρο. Το είδαμε με την Φενέρ, το Μιλάνο, την Ούνιξ, την Ζαλγκίρις. Ένα, λοιπόν, παιχνίδι θεωρούμε ότι θα το πάρουν στο Ισραήλ οι πρωταθλητές Ευρώπης. Ποντάροντας ακριβώς σε αυτό το στοιχείο, την εξαιρετική εκτός έδρας συμπεριφορά. Θα πει κάποιος ή πολλοί ότι η Μακάμπι δεν είναι Φενέρ, Μιλάνο ή Ζαλγκίρις. Συμφωνούμε. Αλλά και ο Παναθηναϊκός είναι Παναθηναϊκός. Και όσο εκτός των άλλων υπάρχουν Ζοτς, Διαμαντίδης και Μπατίστ, κανείς δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος…

ΠΗΓΗ: Superbasket.gr