Μπράβο ρε εξάστερε!

Γράφει ο Παναγιώτης Περπερίδης.

Πόσο μάλλον όταν το ποσοστό ευστοχίας (ως προς την κατάκτηση του τροπαίου) υπερβαίνει το 50%. Ο έξι φορές πρωταθλητής Ευρώπης στάθηκε όρθιος σε μια εξαντλητική σειρά, άντεξε στην πίεση της Μακάμπι και στο τελευταίο παιχνίδι. Ναι, θα είναι στην Κωνσταντινούπολη! Θα είναι εκεί για να υπερασπιστεί τον τίτλο του!

Η κορυφαία ομάδα όλων των εποχών στην Ευρώπη, το λέω χωρίς κανέναν δισταγμό! Δεν περιμένω να μάθω εάν θα πάρει το έβδομο ή όχι. Ο Παναθηναϊκός έχει γεννήσει μπάσκετ κι έχει γεμίσει τίτλους. Έχει αφήσει μπασκετικό στίγμα εντονότερο από οποιαδήποτε άλλη ομάδα στην ιστορία της διοργάνωσης.

Στα πλέι-οφ δεν ήταν καθόλου καλός. Ακόμα και μέσα σε μια (κατά το πλείστον) μετριότητα κατάφερε να ρίξει στο καναβάτσο την Μακάμπι και να φτάσει στις 3 νίκες σε 5 εξαντλητικά παιχνίδια. Ειδικά στον τελευταίο αγώνα μας πέθανε. Μπροστά σε 22,000 κόσμο (πώς μπήκαν όλοι αυτοί μέσα κλείνοντας σκαλιά, διαδρόμους και ο,τιδήποτε άλλο διαθέσιμο), μέσα στο καμίνι του ΟΑΚΑ η πρόκριση δεν γινόταν να χαθεί. Ο Διαμαντίδης έκανε όργια, ο Σάρας ήταν συγκλονιστικός.

Δυο παίκτες αρκετοί για να σφραγίσουν την πρόκριση με τις προσωπικότητες τους. Εάν ο πρωταθλητής Ευρώπης δεν έμπαινε στο αεροπλάνο για την Πόλη θα ήταν μια ασύλληπτη αυτοκτονία. Δεν μπορώ να καταλάβω πως αυτή η Μακάμπι με την διάτριτη άμυνα και την άναρχη επίθεση άγγιξε την ανατροπή. Κι όμως τα λάθη (παιδικά και παρ' ολίγον εγκληματικά) του Παναθηναϊκού την έβαλαν στο παιχνίδι.

Οι επαναφορές της Μακάμπι από τον θάνατο, οι χαμένες βολές του Παναθηναϊκού, οι χαμένες μπάλες, τα τρίποντα που έφαγε, τα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ, το φάουλ στο τρίποντο των τελευταίων δευτερολέπτων μας δημιούργησαν αμφιβολία για την έκβαση της αναμέτρησης. Τέλος καλό, όλα καλά.

Και τώρα...

Η 11η Μαϊου και κυρίως η 13η θα αποτελέσουν (για ακόμα μια φορά) την αποθέωση της χώρας μας στο μπάσκετ. Δυο ελληνικές ομάδες, 7 ελληνικά πρωταθλήματα Ευρώπης, τέταρτη συνύπαρξη Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού σε Φάιναλ Φορ. Στην περίοδο που η χώρα μας διασύρεται σε όλους τους τομείς, έρχεται ο αθλητισμός, υψώνει ανάστημα το μπάσκετ και φτάνει στις ψηλότερες κορυφές.

Παναθηναϊκός-ΤΣΣΚΑ και Ολυμπιακός-Μπαρτσελόνα.

Αυτή τη φορά οι ομάδες μας δεν πάνε με τον τίτλο του φαβορί. Όμως...

1) Η Μπιλμπάο μας έδειξε ότι η ΤΣΣΚΑ δεν είναι ούτε άτρωτη, ούτε υπερομάδα. Πιστοποίησε τη σκέψη που κάναμε εξ αρχής ότι σ' ένα καλά σχεδιασμένο παιχνίδι ο Γιόνας (συχνά) δεν έχει απαντήσεις.

2) Η Μπαρτσελόνα δεν είναι η υπερομάδα των περασμένων ετών. Έχει τεράστιες διακυμάνσεις στην απόδοσή της, δεν έχει σαφή αγωνιστικό προσανατολισμό κι έχει ελάχιστη προπονητική επιρροή.

3) Ο Παναθηναϊκός πρέπει να δουλέψει πολύ, το είπαν όλοι, γιατί έτσι δεν μπορεί τελικό.

4) Ο Ολυμπιακός πρέπει να μείνει συγκεντρωμένος και να μετρήσει σωστά το ύψος του.

40 μέρες είναι πάρα πολλές και μέχρι τότε μπορούν να αλλάξουν πάρα πολλά δεδομένα και ακόμα περισσότερα ζητούμενα.

Το πρώτο που σκέφτομαι είναι ότι οι ομάδες πρέπει να δουλέψουν πάρα πολύ προσεκτικά στο κομμάτι... οπαδοί, για να μην γίνουμε (ξανά) ρόμπα διεθνώς. Η επιλογή όσων θα μπουν στα τσάρτερ της χαράς πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτική, διότι η πλατεία Ταξίμ εύκολα μπορεί να γεμίσει ελληνικό αίμα αν αφήσουμε το (επί το πλείστον) ποδοσφαιρικό καφριλίκι να κυριαρχήσει στην μπασκετική πραγματικότητα.

Αυτή η συνύπαρξη στην Κωνσταντινούπολη από τη μία με κάνει πολύ χαρούμενο, από την άλλη με τρομάζει πολύ.

Το νου μας...

Υ.Γ: Το ξέσπασμα του Ομπράντοβιτς για τους 100 που πάντα χαλάνε τις γιορτές είναι απολύτως λογικό. Έχει αργήσει όμως πάρα πολύ να επιμείνει στην εξαφάνισή τους.

Πηγή: pamesports.gr