Δεν αναφέρομαι στην «ήττα» του Δημήτρη Διαμαντίδη: αυτή ήταν λίγο έως πολύ αναμενόμενη, αφού ο αρχηγός του Παναθηναϊκού είχε πολλά σκαμπανεβάσματα μέσα στη σεζόν. Το απροσδόκητο έγκειται στο όνομα του νικητή.
Πολλοί (ανάμεσά τους και εγώ) περίμεναν να κερδίσει τον τίτλο ο Βίκτορ Χριάπα, όπως συνέβη το 2010. Οι περισσότεροι παρατηρητές συνομολογούν ότι ο πολυσύνθετος Χριάπα είναι το κλειδί της ΤΣΣΚΑ, το λάδι που κάνει τη μηχανή της να λειτουργεί.
Πέσαμε έξω, όμως. Προσέξαμε το δέντρο, αλλά δεν είδαμε το δάσος.
Εάν ο Χριάπα είναι το κλειδί της ΤΣΣΚΑ, ο Αντρέι Κιριλένκο είναι η πόρτα. Εάν ο Χριάπα είναι το λάδι, ο Κιριλένκο είναι η ίδια η μηχανή.
Ο άνθρωπος-ορχήστρα από τη Σιβηρία κέρδισε την ψήφο των προπονητών και κατέκτησε το έπαθλο που μία μέρα θα φέρει το όνομα του εξάκις θριαμβευτή Διαμαντίδη: «Κορυφαίος αμυντικός της χρονιάς». Ο Χριάπα έκανε αθόρυβα όλες τις δουλειές για την ομάδα του Γιόνας Καζλάουσκας και του Γιάννη Σφαιρόπουλου, αλλά ο Κιριλένκο έκανε όλες τις δουλειές με μεγάλο πάταγο.
Πρώτος ριμπάουντερ της Ευρωλίγκας με μέσο όρο 7,2 σε κάθε αγώνα, εκ των οποίων τα 5,5 ήταν αμυντικά. Πρώτος μπλοκέρ με 1,9 τάπες. Τρίτος στα κλεψίματα (πίσω από τους Πριχιόνι, Λούκας και μπροστά από τον Διαμαντίδη) με 1,5. Πρώτος και καλύτερος στο σύστημα αξιολόγησης που συμπυκνώνει όλες τις στατιστικές κατηγορίες.
Ο Κιριλένκο, σχεδόν βέβαιος MVP της περιόδου, είναι 2,11 μ., έχει χερούκλες που τον κάνουν να μοιάζει ακόμα πιο ψηλός και πηδάει σαν κατσίκι. Με αυτόν στο «3», δίπλα στους Χριάπα και Κρστιτς (και με «ρεζέρβα» τον «Κιριλένκο των φτωχών» Βορόντσεβιτς), η ΤΣΣΚΑ θωράκιζε το καλάθι της καλύτερα από κάθε άλλη ομάδα.
Ο Κιριλένκο αλλοίωνε κάθε πάσα που βρισκόταν στο βεληνεκές του, κάθε σουτ, κάθε αντίπαλη διείσδυση, ακόμα και χωρίς να αγγίζει την μπάλα. Με τα άλματά του δημιουργούσε ένα κάθε άλλο παρά αόρατο τείχος, περίπου μισό μέτρο πάνω από το ρωσικό καλάθι.
Ταυτόχρονα επέτρεπε στην ομάδα του να κρύβει τις αμυντικές αδυναμίες περιφερειακών παικτών με περιορισμένα αθλητικά προσόντα, όπως ο Τεόντοσιτς και ο Σισκάουσκας. Εάν αυτοί οι τελευταίοι (μαζί και ο Κρστιτς) είχαν καλύτερες επιδόσεις στα μετόπισθεν, η ΤΣΣΚΑ θα τελείωνε τη σεζόν με την καλύτερη αμυντική επίδοση. Την ξεπέρασαν, τελικά, η Μπαρτσελόνα και η Ούνιξ.
ΠΗΓΗ: Sportday