«Λούζεται η αγάπη μου στον Γουαδαλκιβίρ και τ' άνθη παίρνουν ευωδιά απ' το γλυκό κορμί της» γράφει στο περίφημο ποίημά του ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα κι αυτοί οι στίχοι ταιριάζουν γάντι στην πρώτη φάση της επιχείρησης της Εθνικής ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο, που εκτυλίσσεται στις όχθες του χιλιοτραγουδισμένου ποταμού ο οποίος διατρέχει τη Σεβίλλη.

Λούζεται η επίσημη αγαπημένη μας στον Γουαδαλκιβίρ και ελπίζω ότι πράγματι τα άνθη θα πάρουν ευωδιά απ' το γλυκό κορμί της και κατόπιν όλων αυτών θα επιβεβαιωθεί και η επόμενη στροφή του ποιήματος...

«Τρέξε, πέτα χελιδόνι, φέρ' της Βενετιάς βελόνι, να κεντήσει στο μαντίλι, τη χαρά της να μου στείλει»!

Πέρασαν κιόλας πέντε χρόνια από την τελευταία φορά που η Εθνική έπιασε στα χέρια της το βελόνι της Βενετιάς, κέντησε ένα μετάλλιο στο μαντίλι της και γεύτηκε τη χαρά, οπότε δικαιολογείται απολύτως η σφοδρή επιθυμία της να εκπληρώσει τους καημούς και τους πόθους της...

Εδώ λοιπόν στη Σεβίλλη... Σε μια πόλη γεμάτη χρώματα, αρώματα και αισθήσεις... Εδώ όπου οι γυναίκες κρατούν βεντάλιες, φορούν δαντέλες και λικνίζονται μαζί με τους άντρες στο φλαμέγκο... Σε μια πόλη που όλη τη μέρα καίγεται από τη ζέστη και τα βράδια δεν κοιμάται, αλλά ξεφαντώνει... Εδώ όπου αποθεώθηκε και ακόμη λατρεύεται ο «El Mago» Βασίλης Τσιάρτας...
Λούζεται η αγάπη μας στον Γουαδαλκιβίρ...

Εδώ, λοιπόν, αρχίζει απόψε η επιχείρηση ανασύνταξης της Εθνικής και όχι σώνει και καλά της επιστροφής της στο βάθρο, άλλωστε για μια ομάδα η οποία βασανίστηκε και τσαλακώθηκε τα τελευταία χρόνια, μια τέτοια σκέψη εκτός από πρώιμη είναι και τολμηρή.

Το εάν και κατά πόσο οι αποτυχίες της τελευταίας τετραετίας όχι μονάχα της τσαλάκωσαν τον εγωισμό, αλλά της ατσάλωσαν κιόλας τον χαρακτήρα θα φανεί στις δύσκολες και κρίσιμες στιγμές του Παγκοσμίου Κυπέλλου και κυρίως όταν, εκτός από τα αγωνιστικά ζητήματα, θα κληθεί να κουλαντρίσει και τα συναισθηματικά...

Παρεμπιπτόντως αυτόν τον πληγωμένο εγωισμό ο Φώτης Κατσικάρης τον θεωρεί ως τον ασφαλέστερο σύμμαχο της Εθνικής σε αυτή τη νέα προσπάθειά της «και μάλιστα είμαι τόσο σίγουρος, που δεν έχω ανοίξει ούτε μια φορά τέτοια συζήτηση». Την ίδια στιγμή αυτή η ομάδα βγαίνει στη σκηνή του Παγκοσμίου Κυπέλλου προικισμένη με πολύ δυνατές αρετές που ξεφεύγουν από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου: τον αλτρουισμό, την ανιδιοτέλεια, την αλληλεγγύη, την αυταπάρνηση και την αφοσίωση...
Λούζεται η αγάπη μας στον Γουαδαλκιβίρ...

Κόψε φάτσα (του Ζήση) και βγάλε συμπέρασμα...

Ωραία, ρομαντικά και αγαπησιάρικα είναι όλα αυτά, αρκεί να μην αποδειχτούν φενάκη, να παραμείνουν στο κάδρο έως το τέλος και να μη χαθούν ξαφνικά: τρέμω και μόνο που το γράφω, αλλά σήμερα γιορτάζεται η παγκόσμια ημέρα των εξαφανισμένων και προφανώς η εθνική επ' ουδενί θα ήθελε να θεωρείται αγνοούμενη!

Δεν είμαι πεσιμιστής, τουναντίον θεωρώ τον εαυτό μου πολύ αισιόδοξο και όσο περνούν οι μέρες και αποκρυπτογραφώ πράγματα που συμβαίνουν στους κόλπους της Εθνικής, αρχίζω να έχω μια πολύ θετική αίσθηση. Αλλά, διάβολε, δεν έχει περάσει ένας χρόνος από το χουνέρι που μας έκαναν (στο Κόπερ) οι Φινλανδοί, ενώ στη θέα της Σενεγάλης την οποία αντιμετωπίζει απόψε η Εθνική το μυαλό μου γυρίζει στην αποφράδα ημέρα της 6ης Ιουλίου του 2012 στο Καράκας...
Λούζεται η αγάπη μας στον Γουαδαλκιβίρ...

Ηταν τότε, που μια άλλη αφρικανική ομάδα, η Νιγηρία, μας πέταξε στο πυρ το εξώτερον και μόνο που θυμάμαι το σουτ του Αντε Νταγκουντούρο παθαίνω ταράκουλο!

Δύο χρόνια και δύο μήνες μετά από εκείνο το αφρικανικό σοκ που την εκτροχίασε από τον στόχο των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου, η Εθνική ξαναβρίσκει απέναντί της μια ομάδα από τη «μαύρη ήπειρο» και ασφαλώς δεν έχει καμιά όρεξη να τα ξαναδεί όλα μαύρα κι άραχλα, όπως εκείνη τη νύχτα...

Καμιά όρεξη επίσης δεν έχει ο Φώτης Κατσικάρης να εγκαινιάσει επισήμως τη φιλόδοξη θητεία του στην Εθνική ομάδα, βάζοντας ως soundtrack σε αυτή την ταινία το τραγούδι που έκανε μεγάλο σουξέ ο παππούς του ο συχωρεμένος μεγάλος ρεμπέτης Παναγιώτης Μιχαλόπουλος...

Το «Βαδίζω και παραμιλώ γι' αυτή τη συμφορά μου»!

ΥΓ.: Είπαμε όμως, think positive! To ξαναγράφω, το πιστεύω και το κατοχυρώνω ως σύνθημα αυτής της νέας σε ρόλους και σε αντίληψη ομάδας...

Πίεση στην μπάλα και έξτρα πάσα

Tι μπασκετικό καπνό φουμάρει η Σενεγάλη; Αυτόν που συνήθως φουμάρουν οι αφρικανικές ομάδες που έχουν το δικό τους αγωνιστικό στιλ...

«Είναι μια ομάδα που διαθέτει πολλά αθλητικά προσόντα και αναζητεί συνεχώς ευκαιρίες να φύγει στον αιφνιδιασμό, μάλιστα καλύτερα απ' όλους τρέχουν οι ψηλοί της, που αποτελούν και τη δύναμη πυρός στο παιχνίδι της. Στην άμυνα χρησιμοποιούν ζώνη και γενικώς κάνουν πολλά πράγματα από λίγο» ακτινογραφεί τον πρώτο αντίπαλο της ελληνικής ομάδας ο Θανάσης Σκουρτόπουλος. Ο συνεργάτης του Κατσικάρη εκκίνησε από θέση ισχύος στο scouting, διότι έναν από τους Σενεγαλέζους, τον 29χρονο φόργουορντ Μουχάμαντ Φαγέ τον γνωρίζει πολύ καλά από τη θητεία του στον Ικαρο Καλλιθέας και στον Πανελευσινιακό, ενώ σε λίγες μέρες θα τον έχει στη δούλεψη του στο Ρέθυμνο!

Μολονότι λογίζονται ως κλασικά τεσσάρια, ο Φαγέ και ο (κολεγιόπαις του Οχάιο Στέιτ) Μορίς Εντούρ χρησιμοποιούνται στην Εθνική ομάδα της χώρας τους περισσότερο ως τριάρια. Στη θέση του σέντερ αγωνίζεται ο πολυδιάστατος και ικανός να παίξει τόσο με πρόσωπο, όσο και με πλάτη προς το καλάθι Γκόργκι Ντιένγκ των Μινεσότα Τίμπεργουλβς. Ο Μαλέγε Εντογέ είναι ικανός σουτέρ, ενώ η αδυναμία των Σενεγαλέζων εντοπίζεται στη θέση του πόιντ γκαρντ και γι' αυτό η ελληνική ομάδα θα ασκήσει από την αρχή ασφυκτική πίεση πάνω στον Ζαν Ντ' Αλμέιντα.

Οι τέσσερις βασικοί άξονες στους οποίους επικεντρώνεται (σύμφωνα με τον Σκουρτόπουλο) η τακτική της ελληνικής ομάδας στον αποψινό αγώνα είναι στη μεν άμυνα η συνεχής πίεση στον παίκτη που έχει την μπάλα, το ριμπάουντ και οι γρήγορες επιστροφές (αμυντικό transition), στη δε επίθεση η έξτρα πάσα.

Βάλτο βρε Νάσο μου!

Λένε πώς η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, αλλά αυτό παίζεται! Το σίγουρο είναι ότι με τη φιλοδοξία του προσδόκιμου ζωής σε δέκα αγώνες, το δείγμα ενός κρίνεται πρόωρο και ανεπαρκές.

Οι οιωνοί πάντως είναι καλοί, διότι αρχής γενομένης από το ποδαρικό με τον Παναμά (σε έναν δρόμο που διάνοιξε ο Γκάλης με τους 53 πόντους του) στις προηγούμενες έξι πρεμιέρες της σε Μουντομπάσκετ η Εθνική έχει να επιδείξει πέντε νίκες και μόλις μία ήττα. Μάλιστα αυτή η ήττα σημειώθηκε στην παράταση από τους Αμερικανούς κι ενώ είχε ακυρωθεί ως εκπρόθεσμο το νικητήριο καλάθι που πέτυχε με φόλοου στην εκπνοή του κανονικού αγώνα ο Νάσος Γαλακτερός. Αναλυτικά οι εναρκτήριοι αγώνες:

· 5 Ιουλίου 1986, Σαραγόσα: Ελλάδα - Παναμάς 110-81

· 8 Αυγούστου 1990, Μπουένος Αϊρες: Ελλάδα - ΗΠΑ 95-103

· 4 Αυγούστου 1994, Τορόντο: Ελλάδα - Γερμανία 68-58

· 29 Ιουλίου 1998, Νέο Φάληρο: Ελλάδα - Καναδάς 78-72

· 19 Αυγούστου 2006, Χαμαμάτσου: Ελλάδα - Κατάρ 84-64

· 28 Αυγούστου 2010, Αγκυρα: Ελλάδα - Κίνα 89-81

Σε έξι συμμετοχές σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα η Εθνική έχει παίξει συνολικά 50 αγώνες, με απολογισμό 28 νίκες και 22 ήττες και με λαμπρό παράσημο το ασημένιο μετάλλιο που κατέκτησε το 2006 στη Σαϊτάμα. Το 1986 στη Μαδρίτη κατατάχθηκε δέκατη, το 1990 στο Μπουένος Αϊρες έκτη, το 1994 στο Τορόντο τέταρτη, το 1998 στην Αθήνα επίσης τέταρτη, ενώ το 2010 στην Κωνσταντινούπολη κατρακύλησε στην ενδέκατη θέση. Η μοναδική απουσία της σε αυτήν την περίοδο των 28 ετών κατεγράφη το 2002, στην Ιντιανάπολις, όπου απέτυχε να προκριθεί μέσω του Ευρωμπάσκετ του 2001.

Ωρα να μάθεις και τον Μπουρούση!

Ε, αφού ο Γκόργκι Ντιένγκ (η Τζενγκ, όπως τον προφέρουν οι Αμερικανοί), που είναι ο σταρ της Σενεγάλης, δηλώνει ότι «από τους Ελληνες παίκτες γνωρίζω μονάχα τον Αντετοκούνμπο», καιρός είναι να μάθει και όλους τους υπόλοιπους, κυρίως δε τον Γιάννη Μπουρούση, ο οποίος τον περιμένει στη ρακέτα για να του ψιθυρίσει δύο φωνήεντα!

Πέρα από την πλάκα, η περιορισμένη γνώση του Σενεγαλέζου σέντερ είναι δικαιολογημένη, καθότι εδώ και πέντε χρόνια βρίσκεται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και δεν έχει συχνές επαφές με το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Μετά από μία χρονιά στο λύκειο μετακόμισε στους Κάρντιναλς του Λούιβιλ, με τους οποίους στέφθηκε πρωταθλητής του NCAA (με τη σφραγίδα του προπονητή Ρίκι Πιτίνο), επιλέχθηκε στο Νο21 του ντραφτ του ΝΒΑ από τη Γιούτα, που τον παραχώρησε στη Μινεσότα. Στην πρώτη σεζόν του με τους Γουλβς (2013-14) ο Ντιένγκ έπαιξε σε 60 ματς, εκ των οποίων στα 15 ήταν βασικός και είχε μέσον όρο 4,8 πόντους και 5 ριμπάουντ σε 14 λεπτά συμμετοχής.

Ραντεβού μετά από 16 χρόνια

Χρειάστηκε να περάσουν 16 χρόνια για να ξαναβρεί η Εθνική απέναντί της τη Σενεγάλη, η οποία εγγράφει την τέταρτη συμμετοχή της σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Οι δύο ομάδες βρέθηκαν αντιμέτωπες στις 31 Ιουλίου του 1998, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, όπου (στο πλαίσιο της πρώτης φάσης του Μουντομπάσκετ) η Ελλάδα επικράτησε με 68-57. Η σύνθεση της Εθνικής (με προπονητή τον Παναγιώτη Γιαννάκη) σε αυτόν τον αγώνα: Καλαϊτζής, Μπαλογιάννης 7, Μπουντούρης 1, Παπανικολάου 11, Κορωνιός 11, Αλβέρτης 10, Οικονόμου 6, Τσακαλίδης 2, Φασούλας 4, Ρεντζιάς 5, Καράγκουτης.

Η Σενεγάλη έχει λάβει μέρος σε τρία Ολυμπιακά Τουρνουά (15η το 1968 και το 1972, 11η το 1980) και σε τρία Μουντομπάσκετ (14η το 1978, 15η το 1998, 22η το 2006), ενώ στο παλμαρέ της περιλαμβάνονται πέντε τίτλοι στο πρωτάθλημα Αφρικής: το 1968, το 1972, το 1978, το 1980 και το 1997. Στο περσινό αφρικανικό πρωτάθλημα, που διεξήχθη στην Ακτή Ελεφαντοστού, οι Σενεγαλέζοι κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο, επιστρέφοντας στο βάθρο μετά από οκτώ χρόνια.

Πηγή: Goal

MUNDOBASKET 2014