Μάγκες, αρκετά τράβηξε το αστείο. Κόψτε την πλάκα, προτού χτυπήσει το ξυπνητήρι και διακόψει βάναυσα το γλυκό όνειρο. Σταματήστε το καλαμπούρι γιατί δεν θα σας το συγχωρήσουμε εάν αποδειχθεί ότι μας δουλεύετε.

Όχι, δεν μπορεί να είναι αυτή η Εθνική μπάσκετ που ξέρουμε. Πετάξτε τις μάσκες και ομολογήστε το. Είστε κάποιοι άλλοι, μεταμφιεσμένοι σε ομαδάρα. Ξέρουμε κατά βάθος, ότι θα βγάλετε ξαφνικά τις φανέλες και θα φανερώσετε τον πραγματικό σας εαυτό.

Η Εθνική του 2014 θα ήταν, υποτίθεται, μια ομαδούλα χαμηλών δυνατοτήτων και θα δυσκολευόταν να περάσει τον Όμιλο. Αυτή τη φιλικών αγώνων, ντε. Δεν το διαβάσατε στο φωτεινό παντογνώστη που λέγεται Twitter; Δεν πάμε πουθενά με αυτή την ομάδα. Είστε όλοι άμπαλοι. Και υπερτιμημένοι.

Με πρώτον αυτόν με το νούμερο 6, που παίζει τόσα χρόνια στην Εθνική ομάδα με μέσο, χάρη στις δημόσιες σχέσεις του. Να δείτε που έχουν βάλει το χέρι τους οι φίλοι του οι δημοσιογράφοι, για να του γράφει η στατιστική 10 ασίστ στο ένα ματς, 18 πόντους στο άλλο. Ελεος δηλαδή.

Όχι, δεν είστε εσείς η Εθνική μπάσκετ. Η Εθνική μπάσκετ που ξέρουμε δεν παίζει μπάσκετ. Παίζει σκάκι και ανταρτοπόλεμο για να πιάσει τον αντίπαλο κορόιδο και να του κατεβάσει τον πήχυ. Εσείς προσπαθείτε να του κατεβάσετε το βρακί. Είναι πράγματα αυτά;

Η Εθνική μπάσκετ που αγαπήσαμε παίζει μόνο άμυνα και περιμένει ηρωισμούς από τα αστέρια της για να βάλει τη μπάλα ως το καλάθι. Ξέρει μόνο το «ήρεμα», το «προσεκτικά» και το «υπομονετικά». Δεν τρέχουμε ποτέ, γιατί φοβόμαστε ότι θα μας πάρουν είδηση ότι είμαστε λαθρεπιβάτες και θα μας ισοπεδώσουν.

Τι φοβόμασταν τόσα χρόνια, ρε διάολε; Γιατί κρατούσαμε το χειρόφρονο τραβηγμένο;

Ο Φώτης Κατσικάρης δεν φοβήθηκε να προχωρήσει σε τομές. «Τον ευνοεί το φετινό του υλικό», θα πείτε. Μα τι διαφορετικό έχει το φετινό υλικό από το αντίστοιχο του 2013, του 2012 και του 2011; Μοναχά τον Αντετοκούνμπο. Ο ίδιος Καλάθης κρατάει τα ηνία, ο ίδιος Ζήσης που πάτησε τα 30+ στέκεται δίπλα του, ο ίδιος Παπανικολάου, ο ίδιος Πρίντεζης, ο ίδιος Καϊμακόγλου, ο ίδιος Μπουρούσης, ο ίδιος Σλούκας, ο ίδιος Βασιλειάδης, ο ίδιος Βουγιούκας.

Μη μου πείτε ότι είναι ευεργετική η απουσία του Σπανούλη, όπως ισχυρίζονται οι πονηροί στο διαδίκτυο, γιατί θα βάλω τις φωνές. Εάν είχε τον Σπανούλη στις τάξεις της, η ίδια ομάδα με την ίδια σύνθεση και την ίδια φιλοσοφία θα ισοπέδωνε όποιον έβρισκε μπροστά της.

«Και τον Κουφό», θα παρατηρήσετε. Αμφιβάλλω αν ο Κουφός έχει παίξει ποτέ καλύτερα στην Εθνική απ’ό,τι έπαιξε απόψε ο Βουγιούκας. Μπορεί να έχει τα κουσούρια του ο Ίαν, αλλά καταλαβαίνει καλά το παιχνίδι, έχει άψογη τεχνική και μπορεί να παίξει το 10λεπτο που του αναλογεί χωρίς να πέσει η ένταση.

Απόψε, ο Βουγιούκας έδωσε 6 πόντους με 3/3 σουτ, 2 ριμπάουντ, 1 τάπα και πολλές καλές άμυνες σε 10:05 συμμετοχής, απέναντι σε αντίπαλο που έχει τρεις σέντερ πάνω από 2μ10 (Τόμιτς, Ζόριτς, Μάρκοτα). Ο συντελεστής +/- του Βουγιούκα ήταν +6, ενώ του Μπουρούση +7.

Ας το γράψω άλλη μία φορά, τώρα που ακόμη γυρίζει η ρουλέτα: η διαφορά ανάμεσα σε κάτι καλό και σε κάτι μεγάλο κρύβεται στα παπούτσια παικτών όπως ο Σλούκας, ο Βασιλειάδης και ο Βουγιούκας. Αμήν και ο Μάντζαρης με τον Γλυνιαδάκη.

Ο Ζήσης μοίρασε 10 ασίστ και 0 λάθη. Ο Μπουρούσης μάζεψε 10 ριμπάουντ. Το πολυεργαλείο Καϊμακόγλου είχε και ασίστ (4) και ριμπάουντ (6), αλλά και 14 σουτ με 5/5 εντός παιδιάς. Ο Κώστας Παπανικολάου έκανε αυτό που υποσχέθηκε: περιόρισε τον Μπογκντάνοβιτς για πολλοστή φορά (με αφετηρία μία τάπα στο 1ο λεπτό), πήρε τόννους αυτοπεποίθησης από την άμυνά του αντί να περιμένει τα τρίποντα και πλημμύρισε το γήπεδο με το πηγαίο ταλέντο του.

Όπως συνήθως, ουδείς από τους 12 έπαιξε περισσότερα από 28 λεπτά. Ναι, σε αγώνα Ελλάδας-Κροατίας, όπου φοβόμασταν ότι ο Μπουρούσης θα ξεζουμιζόταν από την υπερπροσπάθεια.

Η Εθνική δεν είχε σουτάρει ούτε μία βολή ως το 25ο λεπτό, ενώ έβαλε μόλις 5/23 τρίποντα. Οι ασίστ, όμως, ήταν 23-9 υπέρ της Ελλάδας. Τα ριμπάουντ, 34-31, ναι, υπέρ της ομάδας που υποτίθεται ότι υστερούσε σε κορμιά. Τα λάθη, 10 έναντι 13. Τα ποσοστά στα δίποντα, 65% για την ελληνική ομάδα και …39% για την Κροατία.

Η Εθνική μας μπορεί να είναι Βαλκάνια, για να θυμηθώ ξανά την αποστροφή του Γιάσμιν Ρέπεσα, αλλά μοιάζει με ηλεκτρονικό εγκέφαλο made in Japan. Θα θυμάστε τι συνέβη την τελευταία φορά που πέρασε από την Ιαπωνία.

Πηγή: gazzetta.gr

MUNDOBASKET 2014 Εθνική Ελλάδας