Τις προάλλες που μου τηλεφώνησε για να μου κάνει μια πολύ χρήσιμη παρατήρηση, ο Γιάννης Διακογιάννης μου εκμυστηρεύθηκε ότι πριν από 32 χρόνια που είχε βρεθεί στη Σεβίλλη πήγε νηφάλιος, χαρούμενος, ήρεμος και αισιόδοξος και έφυγε (που λέει ο λόγος) άυπνος, ζαλισμένος από το κρασί που ήπιε για να πνίξει τον πόνο του, τσατισμένος και με μαύρες πλερέζες!

Δεν χρειαζόταν πολλή σκέψη για να καταλάβω τι εννοούσε: στις 8 Ιουλίου του 1982 στο «Εστάδιο Σάντσεθ Πιθχουάν» ο «Ελληνας Πατριάρχης» των αθλητικών μεταδόσεων είχε περιγράψει ένα από τα μεγαλύτερα θρίλερ στα χρονικά του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, που μάλιστα κατέληξε στην ήττα της ομάδας την οποία συμπαθούσε εξ απαλών ονύχων!

Στον ημιτελικό του Μουντιάλ (που μάλιστα ήταν ο πρώτος στα χρονικά, ο οποίος κρίθηκε στα πέναλτι) η Γερμανία, παρά το γεγονός ότι στην παράταση βρέθηκε πίσω με 3-1, κατάφερε να ισοφαρίσει σε 3-3 και να αποκλείσει την αγαπημένη του Γαλλία.

Ο Σουμάχερ (που δεν είχε αποβληθεί για το δολοφονικό τάκλιν στον Μπατιστόν) απέκρουσε το πέναλτι του Μποσίς, στη συνέχεια σκόραρε ο Χρούμπες και οδήγησε τη Γερμανία στον τελικό, όπου ηττήθηκε από την Ιταλία.

Ανατρέχω σε αυτήν την ιστορία, διότι σε αντίθεση με τον Διακογιάννη, η Εθνική μπάσκετ φεύγει σήμερα από τη Σεβίλλη όπως ακριβώς είχε έρθει την προπερασμένη Τετάρτη: ήρεμη, με θετική σκέψη, χωρίς να κορδώνεται και χωρίς να νιώθει ενοχές. Φεύγει έχοντας τηρήσει όλες τις υποσχέσεις που έδωσαν από την πρώτη στιγμή ο Φώτης Κατσικάρης και οι παίκτες.

Φεύγει επίσης έχοντας παρουσιάσει ένα στιλ που είναι νεοφανές σε σχέση τόσο με τα δικά της δεδομένα όσο και με την παγιωμένη ελληνική αντίληψη: ένα στιλ το οποίο προσδιορίζεται από το αμυντικό ένστικτο, την ταχύτητα, το σωστό διάβασμα στην επίθεση, την αποφασιστικότητα, την αυταπάρνηση, την ανιδιοτέλεια, την έξυπνη τακτική και όλα αυτά που έχουν κάνει τον Αργύρη Πεδουλάκη να λανσάρει την έκφραση «σκεπτόμενο μπάσκετ»!

Βεβαίως η Εθνική ακόμη δεν έχει πετύχει τίποτε. Ούτε καν μια τρύπα στο νερό του Γουαδαλκιβίρ, διότι οι εντυπώσεις που άφησε μέχρι τώρα θα εξατμιστούν εάν -ο μη γένοιτο- αποτύχει στη φάση των «16» ή ακόμη και στον προημιτελικό και τότε όσοι την αποθεώνουν, θα τη βγάλουν στη σέντρα και θα της κρεμάσουν κουδούνια...

ΥΓ.: Μια φάση από τα πρώτα πέντε ματς αξίζει να γίνει το εξώφυλλο στον τόμο του βιβλίου που έγραψε η ομάδα στη Σεβίλλη: ο Παπανικολάου παίζει μια λυσσασμένη άμυνα στον Μπογκντάνοβιτς, κυλιέται στο παρκέ για να σώσει την μπάλα και δίκην επιβράβευσης προς τον εαυτό του και ολόκληρη την ομάδα κτυπάει δυο τρεις φορές με μένος την παλάμη του πάνω στο παρκέ!

Πηγή: Goal

MUNDOBASKET 2014 Εθνική Ελλάδας