Σαν σήμερα το 1999 κουνήθηκε αλλόκοτα ολόκληρη η Αττική και δεκαπέντε χρόνια αργότερα η Εθνική φιλοδοξεί (αλλά δύναται κιόλας) να προκαλέσει τον δικό της σεισμό στη Μαδρίτη!

Αλλος βέβαια ο σεισμός μιας νίκης επί της Σερβίας, που πολύ απέχει από την... τρομακτική ομάδα των `90s, κι άλλο ο προσεισμός του θριάμβου επί των Αμερικανών, το 2006 στη Σαϊτάμα!

Την παραμονή του ημιτελικού με την Dream Team κι ενώ έδιναν συνέντευξη ο Παναγιώτης Γιαννάκης και ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ξαφνικά το έδαφος άρχισε να τρέμει και όλοι (οι ανυποψίαστοι επισκέπτες της Ιαπωνίας) πανικοβληθήκαμε. Παρ' όλα αυτά δεν έχασα την ψυχραιμία μου και ρώτησα τον Διαμαντίδη που προσπαθούσε να συνέλθει από το σοκ εάν πίστευε ότι θα γινόταν σεισμός και στον αγώνα!

Εγινε μετά από 24 ώρες και δεν ήταν απλός σεισμός, αλλά αληθινός πάταγος!

Δυστυχώς μέσα στις τσάντες με τα αρχεία που κουβάλησα εδώ δεν μερίμνησα να φέρω και τον... εξοπλισμό του... Βαρώτσου) για να προγνώσω τους σεισμούς της Εθνικής στο Μουντομπάσκετ, αλλά κάτι λαμβάνω από τα ηλεκτρικά σήματα!

Παρεμπιπτόντως ο (φονικότερος των τελευταίων εξήντα ετών) σεισμός της 7ης Σεπτεμβρίου του 1999 είχε ένταση 5.9 βαθμούς της κλίμακας Ρίχτερ, ενώ απόψε η Εθνική θέλει να το στρογγυλέψει το νούμερο, να πετύχει την 6η σερί νίκη της και ό,τι ήθελε προκύψει...

Αυτό που προκύπτει από την ατμόσφαιρα είναι το οριακόν του πράγματος: «Ο υπέρ πάντων αγών», όπως τον χαρακτήρισε ο αρχηγός Νίκος Ζήσης, ο οποίος σε αντίθεση με τους προκατόχους του, μεγάλωσε σε μια εποχή, κατά την οποία η Ελλάδα ανήγαγε σε πελάτες τους (επί σειρά δεκαετιών δήμιους της) Γιουγκοσλάβους.

Ομως, «today is another day», όπως έλεγε και η Σκάρλετ Ο' Χάρα: την ανακατεύω κι αυτήν στην υπόθεση, διότι ανάμεσα στα «όσα παίρνει ο άνεμος» (πρέπει να) είναι τόσο οι προηγούμενες νίκες της Εθνικής επί των Σέρβων όσο και το 5-0 της Σεβίλλης...

«What happens in Vegas, stays in Vegas», κατά την αλληγορική πλην σαφή τοποθέτηση του Κώστα Καϊμακόγλου!

Κοινώς, ο γέγονε, γέγονε καθότι ο αποψινός αγώνας είναι μια tabula rasa: ένας άγραφος χάρτης, τον οποίον η Εθνική θέλει να βάψει με τα δικά της χρώματα, διότι (όπως κατέληξε ο Ζήσης), «εάν ηττηθούμε και γυρίσουμε πίσω, κανείς δεν θα θυμάται το σερί και το όμορφο μπάσκετ»...

Πηγή: Goal

MUNDOBASKET 2014