Ναι. Αυτή η Εθνική δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ναι. Αυτή η Εθνική έδειξε πράγματα τα οποία είχαμε χρόνια να δούμε (και αν τα είχαμε δει και ποτέ) σε αυτήν την ομάδα. Ναι. Παιχνίδι με το παιχνίδι σε έκανε να πιστεύεις ότι μόνο από την Ισπανία ή τις ΗΠΑ μπορεί να χάσει. Ναι. Σε έκανε να ξεχάσεις τις προσγειωμένες δηλώσεις των παικτών οι οποίοι κατά την αναχώρηση για την Ισπανία δεν αναφέρθηκαν σε στόχους και... μετάλλια. Ναι. Αυτή η Εθνική σε έκανε να περιμένεις την επόμενη και την μεθεπόμενη ημέρα προκειμένου να συντονιστείς στην τηλεόρασή σου και να απολαύσεις όμορφο μπάσκετ.

Και τελικά; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Μια από τα ίδια! Όπως στο Μουντομπάσκετ της Τουρκίας το 2010, όπως στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας το 2011, όπως και στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας πριν από έναν χρόνο. Ήττα στο νοκ άουτ ματς, επιβίβαση στο αεροπλάνο και επιστροφή στο σπίτι για να ασχοληθούμε ξανά με τα... εντός των τειχών. Μόνο που φέτος υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες διοργανώσεις. Δεν υπάρχει γκρίνια για τον προπονητή και ούτε αβεβαιότητα για το μέλλον. Τουλάχιστον από τη πλευρά των ίδιων των παικτών, οι οποίοι όπου σταθούν και όπου βρεθούν μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για τον Φώτη Κατσικάρη. Ασχέτως αν βάσει αποτελέσματος είναι... (προς το παρόν τουλάχιστον) αποτυχημένος.

Το σίγουρο είναι ότι έδειξε έργο και άφησε μια γερή παρακαταθήκη για το μέλλον. Η Εθνική μπορεί να παίξει όμορφο μπάσκετ, να σταματήσει (επιτέλους) τον... ψυχοβγάλτη των τελευταίων χρόνων και να αλλάξει εντελώς το μπασκετικό προφίλ της. Οτι πρέπει να παραμείνει στον πάγκο ενόψει και του επόμενου Ευρωμπάσκετ, δεν πιστεύω να βρίσκει κάποιον αντίθετο. Απλά θυμηθείτε την άποψη που επικρατούσε για τον Καζλάουσκας (άσχετα αν ήταν ο προπονητής με τον οποίο η Ελλάδα πήρε το τελευταίο της μετάλλιο σε επίσημη διοργάνωση), τον Ζούρο και τον Τρινκιέρι μετά τις συνεχόμενες αποτυχίες. Ίδια άποψη επικρατούσε τότε και ίδια άποψη επικρατεί (γενικά μιλάω, όχι μόνο σε επίπεδο παικτών) τώρα;

Το είχα γράψει και στην εφημερίδα Εθνος κατά τη διάρκεια της περασμένης εβδομάδας. Αν κάποιος προπονητής εμπνέει εμπιστοσύνη και σεβασμό, όλα τα άλλα έρχονται από μόνα τους. Απλά θυμηθείτε που ήταν η Εθνική και που βρίσκεται τώρα σε επίπεδο μπάσκετ. Το τονίζω αυτό. Σε επίπεδο μπάσκετ. Σε επίπεδο αποτελέσματος η ομάδα απέτυχε παταγωδώς και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς! Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει!

Μπορεί το σύστημα διεξαγωγής του Μουντμπάσκετ να αδικεί μια ομάδα που κάνει εξαιρετικό ξεκίνημα στη φάση των ομίλων και να πληρώνει ένα κακό βράδυ, αλλά αυτό είναι κάτι που ισχύει για όλους όσους παίρνουν μέρος. Ας παίζαμε καλά για να κερδίσουμε. Όχι ότι η Σερβία είναι κάποια τυχαία. Μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες μπασκετικές σχολές στον κόσμο, όπου το ταλέντο ξεχειλίζει. Ακόμα και αν στο ρόστερ της τωρινής Εθνικής δεν υπάρχουν παίκτες όπως οι Στογιάκοβιτς, Μποντίρογκα, Ντίβατς, Ντανίλοβιτς κ.ο.κ., το σίγουρο είναι ότι υπάρχουν παιδιά που παίζουν μπάσκετ από την κούνια τους!

Δεν ξέρω αν έπαιξε ρόλο η... έπαρση μετά το 5/5, το αποθεωτικό κλίμα και οι προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί. Ακόμα και έτσι να ήταν, οι παίκτες και ο προπονητής έπρεπε να μείνουν έξω απ' όλο αυτό. Έπρεπε να κλείσουν τα αυτιά τους και να αντέξουν τους κραδασμούς από το ελληνικό παραλήρημα. Δεν έπρεπε να επηρεαστούν. Γιατί επηρεάστηκαν. Και άρχισε να φαίνεται μετά τα όσα δήλωναν on camera μετά το τέλος της πρώτη φάσης. Η Εθνική να παρουσιάστηκε κατώτερη των περιστάσεων στο ΠΙΟ κρίσιμο ματς που είχε να δώσει στο Μουντομπάσκετ αλλά το χειρότερο δεν είναι αυτό όσον αφορά το συγκεκριμένο ματς. Το χειρότερο είναι ότι από ένα σημείο και μετά πέταξε λευκή πετσέτα παραδομένη άνευ όρων στους γεμάτους αυτοπεποίθηση Σέρβους...

Εν κατακλείδι... Η Εθνική ομάδα απέδειξε ότι μπορούσε να κάνει το κάτι παραπάνω. Προσδοκία που ανέπτυξε με τον τρόπο με τον οποίο έπαιζε σε κάθε ματς, με τον τρόπο που γέμιζε «σιγουριά» τον απλό φίλαθλο. Κάπως έτσι κέρδισε ξανά τον Έλληνα φίλαθλο. Κάπως έτσι μπήκαν και οι βάσεις για τη συνέχεια όπου με μερικές διορθωτικές κινήσεις, αυτή η ομάδα είναι ικανή για να πρωταγωνιστήσει. Προς το παρόν υπάρχει αποτέλεσμα. Και είναι η αποτυχία. Μια αποτυχία για την οποία, ούτε χαίρεται κανείς, αλλά ούτε και χαμογελάει... Έστω και αν υπήρξαν πολλά θετικά...

ΥΓ: Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά από τα προημιτελικά αποκλείστηκαν όλες οι ομάδες του ομίλου μας... Άραγε λέει κάτι αυτό;

ΥΓ2: Καλά να πάθουν οι Αυστραλοί που αποκλείστηκαν. Αυτά παθαίνει όποιος... διαλέγει. Πόσω μάλλον στα προημιτελικά λες και είχαν προκριθεί!! Ούτε καν στους «16».

ΥΓ3: Πάω κόντρα στο... ρεύμα των τελευταίων ημερών και ποντάρω σε Team USA για το χρυσό!

Πηγή: sentragoal.gr

MUNDOBASKET 2014 Εθνική Ελλάδας