Γαμώ το έξυπνο μπάσκετ μας!

Προκρίθηκαν λοιπόν στην τετράδα του Παγκοσμίου Κυπέλλου, που διεξάγεται ερήμην ημών, οι γείτονες, φίλοι και ομόδοξοι Σέρβοι οι οποίοι μάλιστα μας πέταξαν έξω (άρα την πατήσαμε από μια αποδεδειγμένα πλέον καλή ομάδα) και οι άλλοτε πελάτες μας, οι Γάλλοι. Αυτά τα καλά νέα γίνονται ακόμη καλύτερα, εάν διαβαστούν ανάποδα, διότι σε αυτή την εναλλακτική ανάγνωση, εξυπηρετούν και τα απωθημένα που κουβαλάμε ως μπασκετική φυλή: προκρίθηκαν οι Σέρβοι και οι Γάλλοι,  τουθόπερ γυρίζει στο σπίτι του με την ουρά στα σκέλια ο Βαρεζάο που ακόμη τον αναθεματίζουμε για το προ οκταετίας κτύπημα στον Ζήση κι επίσης έμειναν εκτός νυμφώνος οι σιχαμένοι και λαομίσητοι Ισπανοί!

Εντάξει τώρα, ικανοποιήθηκαν τα πάθη και τα απωθημένα μας;

Φαίνεται ίσως ότι βγάζω μια οργή με τα γραφόμενα μου, αλλά εάν όντως εισπράττεται αυτό το συναίσθημα, δεν μπορώ να το καταστείλω: όντως τσατίστηκα πολύ με τον αποκλεισμό της Εθνικής από την οκτάδα και νιώθω την οργή μου να μεγαλώνει διότι ενώ οι δικοί μας έμειναν από νωρίς εκτός νυμφώνος, οι λεγάμενοι προχωρούν πάνω στα δικά μας ίχνη.

Το 'παν ξεκάθαρα κιόλας ο Σάσα Τζόρτζεβιτς και ο Νεμάνια Μπιέλιτσα ότι μας νίκησαν με τη δική μας συνταγή (βάσει της εικόνας που παρουσίασε η Εθνική στη Σεβίλλη), μου ΄κλεισε κιόλας πονηρά το μάτι (σαν να μου 'λεγε, «ευχαριστώ που μας εκπαιδεύατε τόσα χρόνια») χθες το βράδυ ο Μπορίς Ντιό, οπότε εκεί που τα 'χα χύμα, μου 'ρθαν και τσουβαλάτα!

Τι εννοώ; Απλούστατα ενώ εδώ και τόσα χρόνια κοκορευόμασταν (κι ακόμη το ΄χουμε για λάβαρο και το κραδαίνουμε δίκην ρομφαίας) ότι εμείς οι Έλληνες εκφράζουμε το έξυπνο μπάσκετ και όλα τα παρελκόμενα του, τώρα τα λουζόμαστε από τους άλλους!

Ασφαλώς και παίζαμε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο, αυτό το είδος του μπάσκετ: το έξυπνο, το «σκεπτόμενο» (που λέει κι ο Πεδουλάκης, καλή του ώρα στο Καζάν), με τον υψηλό δείκτη νοημοσύνης, με τα πολλά καντάρια τακτικής, με την έντονη προπονητική παρέμβαση και με τους παίκτες οι οποίοι- ως φορείς αυτού του IQ- λειτουργούν μέσα στο γήπεδο ως οιονεί προπονητές!

Έλα όμως που ενώ εμείς επαναπαυθήκαμε στις (εδώ και πέντε χρόνια μαραμένες) δάφνες του... νιονιού μας και μείναμε στάσιμοι, οι αντίπαλοι μας προοδεύουν: ανεξαρτήτως του εάν αντέγραψαν τα δικά μας κόλπα ή εάν εφηύραν δικά τους, σημασία έχει ότι μας άφησαν μετεξεταστέους και είναι πραγματικό πολύ δυσάρεστο να τους ακούς να επικαλούνται το «Greek style of playing»!

Αμ' το άλλο, που είναι και το χειρότερο; Καλά οι Γάλλοι που τους βαράγαμε είκοσι χρόνια στο ψαχνό, καλά και οι Σέρβοι το κόμπλεξ των οποίων είχαμε αποτινάξει μέχρι την αποφράδα 7η Σεπτεμβρίου του 2014, αλλά να μας κάνει πλάκα και ο Σιζέφσκι, ε, αυτό πάει πολύ!

Βεβαίως ο «κόουτς Κ» δεν είχε την παραμικρή όρεξη να μας περιπαίξει, απλώς είδε μπροστά του τον Παναγιώτη Γιαννάκη (μετά τον αγώνα των Αμερικανών με τη Σλοβενία) και θυμήθηκε το σκληρό, αλλά τόσο πολύτιμο μάθημα που του έδωσε η Ελλάδα πριν από οκτώ χρόνια στη Σαϊτάμα. Λογικός ο συνειρμός των παραστάσεων του και ακόμη λογικότερος ο συλλογισμός του, διότι μέχρι εκείνη τη βραδιά που τους κάναμε γιο γιο με τα δέκα επτά, μετρημένα από τον Καρμέλο Αντονι pick n' roll (που έστηνε ο ακατονόμαστος από τον Σιζέφσκι, «number four», κατά κόσμον Θοδωρής Παπαλουκάς) οι ΝΒΑers δεν είχαν καμιά νίκη, αλλά από τότε δεν έχουν καμιά ήττα!

Τη σκαπουλάρησαν στον ημιτελικό του Σίδνεϊ με το άστοχο τρίποντο του οδυρόμενου Γιασικεβίτσιους, αλλά τους ήρθε ο κούκος αηδόνι στο Μουντομπάσκετ του 2002, στο Ολυμπιακό Τουρνουά του 2004 και στο Μουντομπάσκετ του 2006. Έφυγαν πριν την ώρα τους και σαν βρεγμένες (από τη νεροποντή του 101-95) γάτες από τη Σαϊτάμα κι από τότε πήραν αμπάριζα τους πάντες και τα πάντα!

Μ' αυτά και μ' αυτά, μπορούμε τουλάχιστον να χρυσώνουμε το χάπι των αποτυχιών και να παρηγορούμαστε από τα καλά λόγια των... τεθλιμμένων (ευεργετηθέντων) συγγενών και φίλων! Όμως, γαμώ το κέρατο μου, όλοι μας θέλουμε μια Εθνική που δεν θα αρκείται στις ευεργεσίες προς τους άλλους, αλλά θα ξαναγυρίσει στις δικές της επιτυχίες...