Η δικαίωση του "Γίγαντα", που κυνηγούσε ζώα στην προπόνηση

Μέχρι σήμερα, κανένας άλλος αθλητής στην Ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων δεν είχε καταφέρει να κατακτήσει χρυσό μετάλλιο, στο αγώνισμά του σε πέντε συνεχόμενες διοργανώσεις. Οι Καρλ Λιούις, Μάικλ Φελπς, Άλφρεντ Όρτερ και Κέιτι Λεντέτσκι είχαν φτάσει μέχρι το τέσσερα. Ενώ ο Λόπες, κοιτάει πλέον όλους αυτούς τους μύθους από ψηλά έχοντας κερδίσει το χρυσό στο Πεκίνο (’08), το Λονδίνο (’12), το Ρίο ντε Ζανέιρο (’16), το Τόκιο (’21), τώρα και στο Παρίσι.

Γεννημένος στο χωριό Εντρόνκε ντε Εραντούρα, γνωστό και ως «Little Miami», στα βόρεια της Κούβας, ο Μιχαϊν ήδη από τα 10 του είχε ένα σωματότυπο που «τρόμαζε» τα υπόλοιπα παιδάκια γι’ αυτό και έκτοτε τον συνοδεύει το παρατσούκλι «El Terible», ο τρομακτικός. Με τα χρόνια εξελίχθηκε σε «Γίγαντα της Εραντούρα», αλλά και «Ηρακλή της Κούβας», κυρίως σ’ ένα θηρίο 196 εκατοστών ύψους και 132 κιλών βάρους που τον εκτόξευσε στο Πάνθεων του μεγαλύτερου παλαιστή όλων των εποχών, στην κατηγορία του ξεπερνώντας τη φήμη και του θρυλικού, Ρώσου Αλεξάντρ Καρέλιν, τρεις φορές χρυσού και μία αργυρού σε τέσσερις Ολυμπιακούς Αγώνες.

Τέσσερις φορές σημαιοφόρος της Κούβας (μία περισσότερη από τον Τεόφιλο Στίβενσον), σε Αθήνα, Πεκίνο, Λονδίνο, φέτος και στο Παρίσι ο Λόπες έφτυσε κυριολεκτικά αίμα για να φτάσει μέχρι την κορυφή, έχοντας πρώτα περάσει μία παιδική ηλικία μες στη φτώχεια, χωρίς κανένα αγαθό, πόσο μάλλον τροφή. Του άρεσε όμως η πάλη και, για καλή του τύχη μία μέρα τον παρατήρησε εντελώς τυχαία ο Ραούλ Τρουχίγιο, μετέπειτα ιστορικός του προπονητής προτείνοντάς του να συνεργαστούν.

Παρόλο το φτωχικό του εξοπλισμό, και με μοναδικό τρόπο ανάπτυξης της ταχύτητας το ατελείωτο κυνήγι σε κότες, αλλά και γάτες ο Λόπες έγραψε το ίδιο τη δική του Ιστορία κατακτώντας σταδιακά, 5 φορές το παγκόσμιο πρωτάθλημα,  3 το παγκόσμιο κύπελλο, 5  τους Παναμερικανικούς Αγώνες, 2 τους Αγώνες της Κεντρικής Αμερικής και Καραϊβικής, 9 το Παναμερικανικό Πρωτάθλημα με κερασάκι στην τούρτα το 5ο του χρυσό και συνεχόμενο ολυμπιακό μετάλλιο.

Στον τελικό του μαγευτικού «Champ de Mars», και τελευταίο παιχνίδι μίας εξωπραγματικής καριέρας, μ’ ένα αήττητο 16 ετών και μόνο μία ήττα σε 22 παιχνίδια Ολυμπιακών Αγώνων,  ο Λόπες βρήκε απέναντί του έναν 36χρονο παλιό του φίλο και συμπαίκτη. Τον Κουβανό, αλλά πλέον πολιτογραφημένο Χιλιανό, Γιασμάνι Ακόστα Φερνάντες τον οποίο, ύστερα από το ξύλο της… αρκούδας και δεκάδες, απαγορευμένες λαβές αγκάλιασε συγκινημένος. Και μιμούμενος την κλασική κίνηση της απόσυρσης, έβγαλε τα παπούτσια του, τα φίλησε και φώναξε «No mas», φτάνει. Το καλύτερο τέλος που θα άρμοζε στον the greatest, τον μεγαλύτερο όλων.