Πριν πολλά χρόνια, όταν πρωτοχτύπησε τη μπάλα του χάντμπολ στο κλειστό της Κατερίνης, δεν φανταζόταν ότι κάποια μέρα θα γίνει Ολυμπιονίκης, ότι θα κληθεί στη μικτή Κόσμου, ότι θα αναδειχθεί πρώτος σκόρερ στη Μπουντεσλίγκα, ότι θα πίνει τον καφέ του στο κέντρο της πόλης του Μελσούνγκεν και θα βλέπει τα τραμ της πόλης να είναι στολισμένα με τη φωτογραφία του. Όλα αυτά ο Σάββας Καρυπίδης τα κατάφερε. Ένας πραγματικός Κάιζερ για το ελληνικό χάντμπολ.

Στα 35 του εξακολουθεί να ονειρεύεται και κάθε στιγμή δείχνει ότι δεν μπορείς να γίνεις μεγάλος αθλητής, αν πραγματικά δεν αγαπάς αυτό που κάνεις.
Ο εξτρέμ της ΑΕΚ φωτογραφήθηκε για το Sportsfeed.gr και μίλησε για την απόφασή του να αποχωρήσει από την Εθνική ομάδα, για όσα έζησε αυτά τα χρόνια, για την κατάσταση στο χάντμπολ, αλλά και για το μεγάλο του όνειρο…
Μετά από είκοσι χρόνια είπες «αντίο» στις Εθνικές ομάδες; Γιατί τώρα, σε μία περίοδο που υπάρχει μπροστά και η πρόκληση των μπαράζ για το παγκόσμιο του 2015;
Ανακοίνωσα ότι αποχαιρετώ την Εθνική πριν από λίγες μέρες, αλλά την απόφαση αυτή δεν την πήρα τώρα. Το σκεφτόμουν εδώ και καιρό, είχα ενημερώσει τον προπονητή ότι θα αποχωρήσω και βασικά πιστεύω ότι ήταν ο καλύτερος χρόνος για μένα διότι αφήνω την Εθνική ομάδα με κάποια νέα παιδιά, που πρέπει να πάρουν παιχνίδια στα πόδια τους. Χρειάζονται δυνατά ματς, σκληρά, διότι αυτοί οι αθλητές θα βρίσκονται στην Εθνική στο άμεσο μέλλον.

Το πιο σημαντικό παιχνίδι νομίζω ότι ήταν αυτό με την Αίγυπτο, που έκρινε αν θα ήμασταν ή όχι Ολυμπιονίκες. Μετά ήρθε το παγκόσμιο του 2005 που κάναμε τεράστιες επιτυχίες. Ξαφνικά το χαντμπολάκι, που κάποιοι το κορόιδευαν, έγινε χαντμπολάρα. Κερδίσαμε τους Ρώσους, τους Γάλλους, πήραμε ισοπαλία από τους διοργανωτές Τυνήσιους μπροστά σε 17.000 κόσμο. Έχω να θυμάμαι πάρα πολλά…
Θα έλεγα ότι ήταν μία απόφαση χωρίς εγωισμό …

Τίποτα εγωιστικό. Έχει να κάνει με την αγάπη που τρέφω σε αυτό το άθλημα. Σαν Σάββας θεώρησα ότι πρέπει να σταματήσω και να συγκεντρωθώ μόνο στην ομάδα στην οποία θα αγωνίζομαι στα δύο, τρία ή τέσσερα χρόνια μέχρι να σταματήσω το χάντμπολ.
Σε αυτά τα είκοσι χρόνια στις Εθνικές, ποιο είναι το πιο δυνατό συναίσθημα που έζησες;
Έζησα πάρα πολλά. Χαρές και λύπες. Όσον αφορά το αθλητικό κομμάτι η Ολυμπιάδα είναι το μεγαλύτερο όνειρο των αθλητών, ειδικά όταν γίνεται στη χώρα σου. Έζησα αυτό το όνειρο. Το πιο σημαντικό παιχνίδι νομίζω ότι ήταν αυτό με την Αίγυπτο, που έκρινε αν θα ήμασταν ή όχι Ολυμπιονίκες. Μετά ήρθε το παγκόσμιο του 2005 που κάναμε τεράστιες επιτυχίες. Ξαφνικά το χαντμπολάκι, που κάποιοι το κορόιδευαν, έγινε χαντμπολάρα. Κερδίσαμε τους Ρώσους, τους Γάλλους, πήραμε ισοπαλία από τους διοργανωτές Τυνήσιους μπροστά σε 17.000 κόσμο. Έχω να θυμάμαι πάρα πολλά…

Το παιχνίδι με την Τσεχία, που θα έκρινε αν θα πηγαίναμε στα ημιτελικά του παγκοσμίου του 2005 το θυμάσαι σαν μια χαμένη ευκαιρία;
Είναι ένα ματς που με στιγμάτισε. Είχαμε τελειώσει από δυνάμεις και επιπλέον δεν είχαμε την εμπειρία να διαχειριστούμε αυτό το παιχνίδι, που με νίκη θα μας έστελνε στις τέσσερις καλύτερες ομάδες του πλανήτη. Απειρία και ψυχολογική πίεση μας στέρησαν εκείνο το ματς, είχαμε στρεσαριστεί. Γι’ αυτούς του λόγους είχαμε κάνει τότε ένα τόσο άσχημο παιχνίδι.
Όλα αυτά τα χρόνια συνεργάστηκες με αρκετούς προπονητές στις Εθνικές ομάδες. Ο Σέφερτ ήταν ο κορυφαίος;
Όλοι οι προπονητές μου έδωσαν και κάτι, ο καθένας με τη δική του φιλοσοφία. Ένας αθλητής χτίζει τις βάσεις του σε πολύ μικρή ηλικία. Είχα την ευτυχία να ξεκινήσω το χάντμπολ στην Κατερίνη με τον Σωκράτη Σκούφα. Ένας απίστευτος προπονητής που του χρωστάω πάρα πολλά, όπως χρωστάω και στον Λευτέρη Ελευθεριάδη. Στην Εθνική ομάδα, πριν τους Ολυμπιακούς της Αθήνας, ο Σέφερτ έφερε τη δική του φιλοσοφία, το σκανδιναβικό μοντέλο. Μάθαμε πολλά από αυτόν…

Στη σημερινή δύσκολη περίοδο, πώς μπορεί η Εθνική ομάδα να ανθίσει;
Το βέβαιο είναι ότι οι μεγάλοι σε ηλικία παίκτες σιγά σιγά θα σταματήσουν. Μακάρι να τους δώσει ο Θεός υγεία και να αντέξουν άλλα δέκα χρόνια. Για μένα η Εθνική ομάδα θα πρέπει να έχει ένα υλικό, να αποτελείται από 18-20 παίκτες, που θα δουλεύουν εντατικά. Θα πρέπει να γίνονται κλιμάκια και μία ή δύο φορές την εβδομάδα να πραγματοποιούνται προπονήσεις. Με πολλή δουλειά και δεμένη ομάδα, πιστεύω ότι θα έρθουν και πάλι επιτυχίες. Δεν έχουμε το τέλειο υλικό, σε σχέση με τη δική μου φουρνιά που ήταν απίστευτη, υπάρχουν όμως πολλοί καλοί νεαροί παίκτες που δίπλα μας και με τους προπονητές τους μπορούν να μάθουν πολλά. Εγώ έχω την καλή διάθεση και το τόνισα πριν φύγω, να βοηθήσω την Εθνική από οποιοδήποτε πόστο μου ζητηθεί. Θα είμαι δίπλα τους και μακάρι να τους δώσω κάποια πράγματα από αυτά που έμαθα παίζοντας δέκα χρόνια στο εξωτερικό.

Γυρίζοντας φέτος στην Ελλάδα μετά από τόσα χρόνια στο εξωτερικό, βρήκες το χάντμπολ σε καλύτερη ή σε χειρότερη κατάσταση;
Αν εξαιρέσουμε την ΑΕΚ και τον Διομήδη που δουλεύει κάπως επαγγελματικά, τα πράγματα είναι χειρότερα. Την ευθύνη την έχουμε όλοι, κάναμε όλοι πολλά λάθη.Είναι στο χέρι μας, όμως, να αλλάξουμε τις λανθασμένες αποφάσεις. Αν υπάρξει θέληση μπορεί να γίνει κάτι θετικό.
Βρισκόμαστε σε ένα σημείο σχεδόν μηδενικό με την περικοπή των επιχορηγήσεων; Πιστεύεις ότι ήρθε ώρα να αναλάβουν δράση τα σωματεία για να έρθει μία καλύτερη μέρα;

Ο κινητήριος μοχλός είναι η ομοσπονδία, αλλά και τα σωματεία μπορούν να ανεβάσουν τον πήχη του αθλήματος.
Φέτος στην ΑΕΚ έγινε μία πολύ σοβαρή επένδυση, πρωτοφανής σε οικονομικό επίπεδο για το ελληνικό χάντμπολ. Το ίδιο το άθλημα στην Ελλάδα, όπως είναι χτισμένο, μπορεί να υποστηρίξει μία τέτοια επένδυση;
Στην ΑΕΚ μπήκαν πάρα πολλά λεφτά, ένα μπάτζετ που είναι πρωτάκουστο. Μόνο ο Φίλιππος παλιότερα είχε κάνει επένδυση σχεδόν τέτοιου μεγέθους. Είναι τιμή και για εμένα και για τους συμπαίκτες μου στην ΑΕΚ που μπήκε ο κ. Λαζόπουλος και επένδυσε τόσα χρήματα σε ένα τμήμα, που παράλληλα είναι και το αγαπημένο των φίλων του συλλόγου καθώς φέρνει τίτλους. Από εκεί και πέρα, δεν μπορούν όλες οι ομάδες να υποστηρίξουν το οικονομικό μέγεθος που έβαλε ο κ. Λαζόπουλος. Υπάρχει μία τεράστια διαφορά. Πρέπει να βρεθούν άνθρωποι που πραγματικά αγαπάνε το άθλημα ώστε σιγά σιγά να ανέβει ο ανταγωνισμός και το επίπεδο, μαζί με κινήσεις διαφήμισης του χάντμπολ.
Είσαι υπέρ του να μπουν και άλλοι μεγάλοι σύλλογοι όπως ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός στο χάντμπολ;

Το πιστεύω πάρα πολύ αυτό. Σήμερα υπάρχει η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ, που φέρνουν κόσμο στο χάντμπολ και παράλληλα έχουν μεγάλη δυναμική και δεξαμενή φιλάθλων πίσω τους. Όσο καλύτερο promotion γίνει τόσος περισσότερος κόσμος μπορεί να έρθει στο άθλημα. Στην ΑΕΚ βλέπω ότι υπάρχει μεγάλος σεβασμός για το χάντμπολ. Αν μπουν ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός τα πράγματα θα γίνουν πάρα πολύ καλύτερα.
Έχεις ζήσεις άπειρες καταστάσεις στην καριέρα σου. Εξακολουθείς να κάνεις χαντμπολικά όνειρα;
Αυτό που ονειρεύομαι είναι… να παίζω χάντμπολ. Το αγαπώ, είναι ένα κομμάτι της ζωής μου. Όσο θα είμαι δυνατός θα το κάνω. Ένα από τα όνειρά μου είναι να πάρω κάποιους νεαρούς παίκτες και να τους μάθω όλα αυτά που έμαθα εγώ. Από τον Αρχέλαο μέχρι και το εξωτερικό. Παραστάσεις που δεν είχε κανένας Έλληνας προπονητής, όταν εγώ ήμουν νεαρός. Θα είναι πολύ κρίμα όλα αυτά που έχω μάθει εγώ, αλλά και όλα τα παιδιά που παίζουν στο εξωτερικό να μην τα προσφέρουμε. Στην ΑΕΚ προσπαθώ να το κάνω αυτό, αφοσιώνομαι στα νέα παιδιά και προσπαθώ να τους δείξω κάποια πράγματα. Μοιάζουν με σφουγγάρια που κρατούν αυτά που τους δίνω. Πολύ χαίρομαι με αυτό.

Αλήθεια, από το χώρο του ελληνικού χάντμπολ σου ζητούν να μοιραστείς την εμπειρία σου, να δώσεις τεχνογνωσία; Να σε ρωτήσουν τι δεν γίνεται καλά στο ελληνικό χάντμπολ σε σχέση με όσα καλά γίνονται π.χ. στη Γερμανία; Ακόμη και προπονητές να σε ρωτήσουν πέντε πράγματα;
Όχι. Δεν έχει γίνει κάποια τέτοια συζήτηση. Κάλο θα είναι το ελληνικό χάντμπολ να μην διώξει όλους αυτούς τους αθλητές που έπαιξαν έξω και μπορούν να προσφέρουν πράγματα στο άθλημα. Θα είναι κρίμα…

Άλλα Σπόρ ΑΕΚ SPORTS