Γράφει ο Γιάννης Χωριανόπουλος.

Το είχαν άχτι, όμως. Ενα μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Αυτό, last year. Γιατί πλέον η Ιστορία το έγραψε. Η Ελλάδα το κατέκτησε το μετάλλιο. Και μην βιαστεί κανείς να πει ότι είναι το πρώτο σε μεγάλη διοργάνωση. Το έκτο είναι. Μετά από αυτό στους Ολυμπιακούς, μετά από το περσινό στο Ευρωπαϊκό και μετά τα τρία μετάλλια σε World League.

Το γιατί κατάφεραν αυτά τα κορίτσια να βρίσκονται στον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος- αν εξαιρέσει κανείς τα θέματα τακτικής και προπόνησης- είναι πολύ απλό. Είναι αυτό που είπε η Αντιγόνη Ρουμπέση μια ημέρα πριν τον ημιτελικό με την Ιταλία. Μια ωραία παρέα που κάνει αυτό που της αρέσει. Χωρίς να περιμένει να κονομήσει από τον αθλητισμό. Να παίξει μερικά χρόνια καλά και στη συνέχεια να...αράξει.

Τα κορίτσια της Εθνικής ξέρουν ότι και το χρυσό μετάλλιο να κατακτήσουν πολλά λεφτά δε θα πάρουν και γυρίζοντας στην Αθήνα θα συνεχίσουν να δίνουν την καθημερινή τους «μάχη». Οχι μόνο μέσα στην πισίνα αλλά στη ζωή τους.

Αλλά δεν τις πειράζει. Αυτό που τις νοιάζει είναι ότι θα γυρίσουν στην Αθήνα με ψηλά το κεφάλι, με ένα μετάλλιο στο λαιμό τους, περήφανες.

Και να μη φοβάται κανείς. Θα συνεχίσουν να κάνουν αυτό που τους αρέσει και να χαρίζουν μετάλλια στον ελληνικό αθλητισμό. Να σπάνε και λίγο τη μονοτονία.

Πηγή: sday.gr