Ιδού το μεγαλύτερο (και μοναδικό, ας είναι καλά η πολιτεία) παράσημο της γυναικείας υδατοσφαίρισης στο σύνολό της σε αυτή την απίθανη χώρα που ζούμε.

Ασημένιο το μετάλλιο της εθνικής ομάδας. Μια κακή ημέρα έφερε την ήττα από την Ιταλία, μετά από 11 συνεχόμενες νίκες εναντίον της ''σετεμπέλο''. Και τί έγινε; Η ουσία είναι ότι η Ελλάδα ήταν και πάλι πρωταγωνίστρια. Θυμάστε πολλούς τομείς δράσης μας να επιβραβεύονται με χρυσό μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα, 2 ασημένια σε Πανευρωπαϊκό, ασημένιο μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες και βάθρο world league; Δε νομίζω.

Θυμάστε πολλά αθλήματα να έχουν πανηγυρίσει 4 φορές πρωτάθλημα ευρώπης, 2 σουπερ καπ, 3 len trophy σε συλλογικό επίπεδο; Έχετε κατά νου αθλήτριες/ες με τη συνέπεια, το ήθος και το ανάστημα της Κοζομπόλη, της Μωραϊτίδου, της Λαρά, της Μελιδώνη, της Ασημάκη, της Γερόλυμου, της Ρουμπέση, της Οικονομοπούλου, της Λιόση; Προπονητάρες όπως ο Ιωσηφίδης, η Καμένου, ο Μορφέσης; Ιστορικούς διοικητικούς παράγοντες-ηγέτες όπως ο Διαθεσόπουλος;

Αυτή είναι η ελληνική υδατοσφαίριση. Αυτές είναι οι κυρίες που κρατούν ψηλά, πολύ ψηλά την σημαία του κύρους τους και της προσπάθειάς τους. Δεν λέω της Ελλάδας, διότι το επίσημο κράτος τις έχει φτυσμένες. Θα πω όμως των Ελλήνων που τις αγαπούν και τις αγκαλιάζουν. Και πάλι όμως όχι όλων των Ελλήνων, διότι η νοοτροπία-παιδεία είναι ''φουτμπαλέρικη''. Τα κορίτσια αυτά από μεγάλο βίτσιο δικό τους συνεχίζουν.

Διαβάστε τί μας είπε στον Real Fm η Γερόλυμου: Δεν είχαν πισίνες να προετοιμαστούν, δεν είχαν ρούχα ομάδας να πάρουν μαζί τους, δεν έχουν δουλειά, δεν έχουν πάρει τα πριμ εδώ και 2 χρόνια για 3 συνολικά μετάλλια μεγάλων διοργανώσεων. Γενικώς... ΔΕΝ. Γι' αυτό και η Αγγελική μας αποκάλυψε ότι έχουν αποφασίσει να μην δεχθούν κανέναν «επίσημο» στο αεροδρόμιο. «Θέλουμε μόνο ανθρώπους που μας αγαπάνε και με τον τρόπο τους μας στηρίζουν», είπε κοφτά η Αγγελική. Όλα τα κορίτσια θα συνεχίσουν για το βίτσιο τους. Θα πάνε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου και θα δείξουν σε όλους μας που βγάζει αυτός ο μοναχικός δρόμος. Διότι η Ελλάδα δεν ζει μόνο «ανάμεσα σε αγάλματα και σπασμένες πέτρες», όπως λέει ο Θανάσης Βέγγος στην πιο ανατριχιαστική σκηνή ταινίας του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Αυτή η χώρα έχει πολλούς βιτσιόζους που συνεχίζουν στον τομέα τους να προσφέρουν. Αυτή η χώρα παράγει και πολιτισμό και αθλητισμό και τα πάντα όλα. Το τί προβάλεται και τί στηρίζεται είναι άλλη κουβέντα. Το απόλυτο τίποτα προωθείται. Δεν είμαστε όμως τίποτα. Είμαστε όσα έχουν στην ψυχή τους (και) αυτά τα κορίτσια.

Άρα ελάχιστή σημασία έχει εάν άπόψε εγκλωβιστήκαμε στην τακτική των Ιταλίδων και χάσαμε τον τελικό. Θα κερδίσουμε τον επόμενο. Μπορεί και να μην τον κερδίσουμε. Σίγουρα πάντως θα είμαστε εκεί. Αυτά τα κορίτσια θα συνεχίσουν να μας δείχνουν τον δρόμο για όσο θα αντέχουν τα χέρια, τα πόδια και κυρίως η ψυχάρα τους.

Αυτή η ψυχή που έχει βαρεθεί όλους αυτούς που κάνουν αθλητικά σχέδια της πλάκας και τις απαξιώνουν καθημερινά, αλλά τις αποθεώνουν ευκαιριακά στις επιτυχίες. Γι' αυτό κύριοι που τους... χρωστάτε μην κάνετε το λάθος να πατήσετε το πόδι σας στο αεροδρόμιο. Κι αν το κάνετε, μην διανοηθείτε να πλασάρετε τις μουτσούνες σας σε καμιά φωτογραφία. Βλέπω να... «πέφτει γιαούρτι». Όχι κυριολεκτικώς. Με τον τρόπο τους θα σας το ρίξουν. Στις 16.40 της Κυριακής θα είναι στην φωτογραφία του Ελευθέριος Βενιζέλος ΜΟΝΟ όσοι/ες τις αγαπούν και τις στηρίζουν με τον τρόπο τους. Ακριβώς όπως το είπε η Αγγελικούλα.

«Εσείς, τι κι αν γεμίσατε πληγές, βγήκατε πάλι νικητές»... Από τους πρόποδες της Ελλάδας που τις αγνοεί, κατακτητές των κορυφών του κόσμου.

Εδώ θα είμαστε. Όχι μόνο στις πρωτιές, αλλά και στις ''ταπεινές'' (για τους άλλους) συμμετοχές. Και στις στραβές. Και στα δύσκολα. Κυρίως στα δύσκολα. Τότε που τα φώτα χαμηλώνουν και οι κάμερες αίφνης σταματούν να γράφουν. Τότε που οι πολλοί αναφέρονται στα... ''άλλα σπορ''. Δεν είναι άλλα και δεν είναι σπορ. Αυτός είναι ο αθλητισμός!!!

Πηγή: pamesports.gr

Πόλο LIFE Ελλάδα