«Εσύ που σε κάθε διοργάνωση έγραφες για αυτές διθυράμβους, τι έπαθες και βουβάθηκες;» με ρώτησε και δικαιολογημένα. Λοιπόν , να το γιατί. Και το γράφω σε ανοιχτό γράμμα προς εκείνες που ξέρουν πάντα να κάνουν το καθήκον τους αλλά κανείς στον χώρο γενικά δεν φαίνεται να έχει τη δική τους συνέπεια.

«Αγαπητά κορίτσια και φίλε Γιώργο Μορφέση. Επειδή τελικά όλοι σας θυμόμαστε μόνο στις νίκες και σπάνια στις ήττες, αλλά ποτέ σε όλο τον υπόλοιπο καιρό. Επειδή καλομάθαμε και επειδή μας κάνετε υπερήφανους, κάποιοι που δεν ασχολήθηκαν ποτέ με το σπορ σας , ξαφνικά για λίγες μέρες βρήκαν την ευκαιρία να πάρουν λίγη από την λάμψη σας. Δεν είναι κακό αλλά μοιάζει λίγο ευκαιριακό και συγκυριακό.

Επειδή ο χώρος μας θεωρεί πως βγάζει την υποχρέωση του ψηφίζοντας σας ως καλύτερη ομάδα στα βραβεία του ΠΣΑΤ , καλό είναι να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Δεν ασχοληθήκαμε μαζί σας ξανά από την επιτυχία της Σανγκάης και έπειτα, δεν μπήκε κανείς μας στον κόπο όλο αυτό το διάστημα να κάνει πρώτο θέμα την ταλαιπωρία σας με τα κολυμβητήρια , δεν ασχολήθηκε κανείς με το δίκαιο ερώτημα σου, Γιώργο, αν είναι ωραίο να είναι άνεργος ο τεχνικός της παγκόσμιας πρωταθλήτριας, ενώ την ίδια ώρα τα αγωνιώδη πρωτοσέλιδα για τα ελλείμματα του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ δεν έλειψαν δευτερόλεπτο από την καθημερινότητα μας.

Επειδή ο γραφικός Τσάκας έπιασε (ευλόγως λόγω σωματοδομής) χώρο στις πρώτες σελίδες δεν βρέθηκε αντίστοιχα, πλην τριών μόνο , σε πολλές από τις αυτοαποκαλούμενες αθλητικές εφημερίδες, ούτε μονόστηλο για να γραφτεί η τεράστια διάκριση σου, αγαπητή Αλεξάνδρα Ασημάκη, με την ανάδειξη σου ως κορυφαίας πολίστριας στον κόσμο για το 2011. Και εσυ Αντιγόνη Ρουμπέση που έχεις στη συλλογή σου όλα τα πιθανά μετάλια που μία αθλήτρια απλά θα ονειρευόταν δεν είδες πουθενά όλο αυτό τι διάστημα από τον Ιούλιο μέχρι τώρα να ασχολείται μαζί σου σε αντίθεση με τον Ρούντολφ , τον Κοστάντζο, τον Κάλα και τον κάθε άλλο πικραμένο που απασχολεί τα καλοκαίρια μας με τους πηχυαίους τίτλους, τη στιγμή που διαβάζουμε ξαπλωμένοι σε κάποια παραλία το κάθε τι απίθανο!

Οσο για σένα αγαπητή Σταυρούλα Αντωνάκου, δεν πειράζει που όπως λες πήγατε με περσινές φόρμες στο Αιντχόφεν. Κάποια στιγμή θα καταλάβουν οι χορηγοί που τρέχουν ακόμη και δίνουν διαρκώς νέα ρούχα σε ομάδες που το όνομα τους μέχρι πριν λίγο καιρό «έπαιζε» στα πρωτοσέλιδα για άλλους λόγους, αφού πρωταγωνιστούσαν στις περιβόητες «διπλό ημίχρονο άσος τελικό» ομορφιές του ποδοσφαίρου!

Για αυτό σας λέω, δεν ήθελα να σφετεριστώ ξανά ακόμη μία επιτυχία σας. Ναι, ξέρω δεν είναι λύση και έστω και αυτές τις μέρες που είστε στο προσκήνιο είναι για εσάς οξυγόνο και δύναμη για το επόμενο βήμα. Υπόσχομαι λοιπόν πως τώρα που αυτοτιμωρήθηκα θα επανέλθω και θα κάνω και κάτι ακόμη: θα ψάχνω στις νεκρές περιόδους να δώ τι μπορώ να γράψω για να βοηθήσω και να μην περάσετε ξανά τα μύρια όσα επειδή κανείς σε αυτή την χώρα δεν έμαθε να επιβραβεύει την αυταπάρνηση. Εσείς εν τω μεταξύ συνεχίστε να κάνετε το αυτονόητο , να παλεύετε για το καλύτερο.

Η ψυχή σας είναι χρυσή και ας χάσατε τη πρωτιά. Δεν έχει αντίπαλο πάντως , αυτό είναι σίγουρο. Και με το καλό να φέρετε και ένα μετάλλιο από το Λονδίνο. Να ξέρετε τέλος κάτι: αν όλοι στην Ελλάδα, έκαναν στην καθημερινότητα τους ότι εσείς, θα είχαμε σε αυτή τη χώρα πλεόνασμα.

Πηγή: theinsiders.gr

Εθνική Ελλάδας Πόλο