Η παραμονή του Ελβετού τενίστα στην κορυφή της διεθνούς σκηνής για τόσα χρόνια, επιβεβαιώνει ότι το όνομα του θα γραφτεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία του αθλήματος.

Ήταν το έβδομο τρόπαιο για τον Φέντερερ στο συγκεκριμένο τουρνουά και αποδεικνύει τη μεγάλη αξία και ποιότητα του. Παρακολουθήσαμε με προσοχή τη συγκλονιστική αναμέτρηση στον τελικό του Λονδίνου και θαυμάσαμε την ψυχραιμία του Φέντερερ, ακόμη και εκεί που νόμιζες ότι τον είχε "πάρει από κάτω". Αντίθετα ο Μάρει εκνευριζόταν όταν δεν του έβγαινε μια μπαλιά ή μια απόκρουση. Εκεί ήταν η διαφορά τους.

Ο πραγματικά μεγάλος αθλητής έχει τη δύναμη να τιθασεύσει τα νεύρα του και με αυτοκυριαρχία να επιστρατεύσει κάθε ικμάδα της δύναμης του. Να ανακαλέσει κάθε βοήθεια που ανάγεται στην τεχνική και με εξυπνάδα να εκμεταλλευτεί τις αδυναμίες του αντιπάλου.

Ο Φέντερερ απέδειξε παρά την παρουσία του Ναδάλ, του Τζιόκοβιτς, του Μάρει, καταπληκτικών αθλητών, που όλοι θέλουν να τον ξεπεράσουν, καταφέρνει και μένει στον αφρό. Αντέχει στην αντεπίθεση των νεώτερων και με όπλο την πείρα και τη σοφία του αναρριχάται και πάλι στην πρώτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης.

Αυτό όμως δεν είναι το παν. Το σημαντικό είναι πως αν και κάποιοι αμφισβήτησαν την "μπογιά" του πριν από δύο χρόνια αυτός επανήλθε δριμύτερος και ακόμη καλύτερος. Το παιχνίδι του γίνεται ολοένα και πιο ώριμο και η συμπεριφορά του στους αγωνιστικούς χώρους αποδεικνύει πως πρόκειται για έναν τζέντλεμαν. Κι αυτό φαίνεται περισσότερο όταν χάνει. Αλλά κι όταν κερδίζει, αποδίδει σεβασμό στον ηττημένο, κάτι που τον έχει κάνει αγαπητό σε αντιπάλους και φιλάθλους.

Πηγή: pamesports.gr