Του Γιώργου Βροντάκη
Ο Ρώσος τενίστας θεωρείται... εχθρός του Στέφανου Τσιτσιπά, αλλά έχει μια αξιοζήλευτη ιστορία και την παρουσιάζει το sportdog.gr! Η ανοδική του πορεία από το 2019.
Ο Ντανίιλ Μεντβέντεφ γεννήθηκε στη Μόσχα στις 11 Φεβρουαρίου 1996 και εκεί έζησε και σπούδασε μέχρι τα 18 του χρόνια. Όμως, από μικρός κατάλαβε πως το τένις θα είναι η ζωή του.
Ο πατέρας του, ο Σεργκέι Γιακόβλεβιτς, μηχανικός στο επάγγελμα. Εργάστηκε ως προγραμματιστής συστημάτων. Ενδιαφερόταν για τη μουσική και ασχολήθηκε με ηχογραφήσεις. Ο Σεργκέι Μεντβέντεφ ήταν επιχειρηματίας και είχε πολλά καταστήματα με βίντεο στη Μόσχα. Αργότερα πούλησε τούβλα και άνοιξε μια κατασκευαστική εταιρεία.
Η μητέρα του είναι η Όλγα Βασιλίεβνα, η οποία μετά τη γέννηση των παιδιών της σταμάτησε να δουλεύει για να τα μεγαλώσει. Ο υψηλόσωμος τενίστας έχει δύο μεγαλύτερες αδερφές, την Έλενα και τη Γιούλια.
Από το κολύμπι στο τένις...
Ο Ντανιίλ ως παιδί έπαιζε σκάκι, μουσική, κολύμπι και τένις, ενώ επίσης τον ενδιέφερε να ζωγραφίζει και να παίζει κιθάρα. Σπούδασε στο Φυσικομαθηματικό Λύκειο και από την 9η τάξη μετακόμισε σε άλλο σχολείο, όπου αποφοίτησε ως εξωτερικός μαθητής.
Αργότερα εισήχθη στο Ινστιτούτο Οικονομικών και Στατιστικής ως φοιτητής αλληλογραφίας. Όταν ήταν 6 ετών, η μητέρα του παρατήρησε μια διαφήμιση για ομαδικά μαθήματα τένις στην πισίνα όπου έκανε μαθήματα κολύμβησης. Ο πατέρας του τον ενθάρρυνε να εγγραφεί και έτσι έγινε. Από την ηλικία των 6 ετών είναι με μια ρακέτα στο χέρι και το 2014, μετά από ένα χρόνο σπουδών στο MGIMO, έφυγε με τους γονείς του για τη Γαλλία, όπου σπούδασε στην Ακαδημία Αντίμπ.
Στην νεανική του καριέρα, ο Μεντβέντεφ είχε 109 νίκες και 43 ήττες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, κέρδισε πολλούς διάσημους τενίστες, συμπεριλαμβανομένων των Αλεξάντερ Ζβέρεφ και Οπέλκα.
Η ανοδική πορεία από το 2019
Το 2019 αποδείχθηκε μια σημαντική χρονιά στην καριέρα του Μεντβέντεφ. Τον Φεβρουάριο, έγινε πρωταθλητής του τουρνουά στη Σόφια. Τον Αύγουστο, ο Μεντβέντεφ κέρδισε το τουρνουά Masters στο Σινσινάτι και μετά έφτασε στον τελικό του US Open 2019. Έγινε ο πρώτος Ρώσος από το 2000 που έφτασε στον τελικό του US Open.
Στις 22 Σεπτεμβρίου, ο Μεντβέντεφ έγινε ο πρώτος Ρώσος νικητής του Open της Αγίας Πετρούπολης από το 2004. Έχοντας ξεπεράσει μια μικρή πτώση, ο Ντανιίλ έγινε ο νικητής του Paris Masters τον Νοέμβριο του 2020.
Στο τέλος του μήνα, ο Μεντβέντεφ κέρδισε τους τελικούς του ATP. Έγινε ο πρώτος τενίστας στην ιστορία που κατάφερε να κερδίσει τους 3 καλύτερους παίκτες στον κόσμο στο ATP Final Tournament.
Το 2021, ο Μεντβέντεφ έχασε από τον Τζόκοβιτς στον τελικό του Australian Open 2021. Μετά το τουρνουά, ο Ρώσος ανέβηκε για πρώτη φορά στην τρίτη θέση της κατάταξης. Τον Μάρτιο, κέρδισε το τουρνουά της Μασσαλίας και έγινε ο Νο2 του κόσμου.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 στο Τόκιο, ο Μεντβέντεφ αποκλείστηκε στα προημιτελικά μετά την ήττα από τον Ισπανό Πάμπλο Καρένο Μπούστα και στο US Open του 2021, ο Μεντβέντεφ έχασε μόνο ένα σετ καθ' οδόν για τον πρώτο του μεγάλο τίτλο, κερδίζοντας τον Τζόκοβιτς στον τελικό με 3-0. Έτσι, έγινε ο τρίτος Ρώσος τενίστας μετά τον Γεβγένι Καφελνίκοφ και τον Μάρατ Σάφιν που κέρδισε σημαντικό τίτλο στο απλό.
Στα τέλη Σεπτεμβρίου 2021, ο Μεντβέντεφ, ως μέλος της ευρωπαϊκής ομάδας, κέρδισε το Laver Cup.
Ο τελικός με τον Ναδάλ και οι ηλίθιοι φίλαθλοι
Το 2022, στο Australian Open, ο Μεντβέντεφ έπαιξε έναν αξέχαστο τελικό με τον Ναδάλ (6-2, 7-6 (7-5), 4-6, 4-6 5-7 ). Ο Ρώσος πάλεψε για πεντέμισι ώρες με τον Ισπανό, αλλά έχασε. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, το πλήθος άρχισε να υποστηρίζει όλο και πιο δυνατά τον Ναδάλ, κάτι που δεν άρεσε στον Μεντβέντεφ.
Ο Ρώσος αθλητής παραπονέθηκε στον διαιτητή και αποκάλεσε ηλίθιους τους οπαδούς που τον γιούχαραν. Μετά τον τελικό, ο Μεντβέντεφ παρέδωσε έναν δυνατό μονόλογο λέγοντας για ένα αγόρι (τον εαυτό του) σταμάτησε να ονειρεύεται.
Η ιστορία είναι για ένα αγόρι που ονειρευόταν...
«Θα προσπαθήσω να μην αργήσω πολύ. Η ιστορία είναι για ένα αγόρι που ονειρευόταν μεγάλα επιτεύγματα στο τένις. Θέλω να ξεκινήσω με μια ιστορία, ενός μικρού παιδιού που ονειρεύτηκε να πετύχει μεγάλα πράγματα στο τένις. Έπιασα για πρώτη φορά ρακέτα στα 6 μου χρόνια. Μέχρι τα 12 μου, τα χρόνια περνούσαν γρήγορα. Έπαιζα σε κάποια τουρνουά στη Ρωσία και παρακολουθούσα στην τηλεόραση τα Grand Slams, βλέποντας μεγάλα αστέρια να αγωνίζονται και τους φιλάθλους να τους υποστηρίζουν. Ονειρευόμουν κάποια στιγμή να βρεθώ στις θέσεις τους.
Στη συνέχεια ξεκίνησα να παίζω σε μερικά τουρνουά της Tennis Europe, έπαιξα και σε έναν τελικό, όπου αισθάνθηκα πολύ όμορφα, γιατί ήμουν στο κεντρικό court, σε τουρνουά που έγινε στην Τουρκία και στις κερκίδες είχε 1.000-2.000 άτομα. Ήταν πολύ όμορφο συναίσθημα. Όταν είσαι μικρός, ονειρεύεσαι να αγωνιστείς στις μεγαλύτερες αρένες του κόσμου. Στα Juniors Grand Slams, ήταν ακόμη πιο όμορφα, γιατί είχαμε τη δυνατότητα να δούμε από κοντά τους κορυφαίους επαγγελματίες. Ερχόταν κόσμος και μας παρακολουθούσε, χωρίς καν να ξέρει ποιοι είμαστε.
Κάθε φορά, σκεφτόμουν πως θέλω να βρεθώ στα μεγαλύτερα τουρνουά και να παίξω αντίπαλος με τους καλύτερους τενίστες της εποχής. Έχω να θυμάμαι μόνο ωραίες στιγμές από αυτά τα χρόνια. Στη συνέχεια έπαιξα πολλά ITF και πολλά Challengers τουρνουά, προσπαθώντας να αναρριχηθώ στην παγκόσμια κατάταξη για να αγωνιστώ στα μεγαλύτερα τουρνουά της ΑΤΡ. Υπήρξαν στιγμές στην καριέρα μου, που αυτό το παιδί, είχε αμφιβολίες για το αν πρέπει να συνεχίσει να ονειρεύεται.
Θυμάμαι μια. Έχασα έναν δύσκολο αγώνα στο Roland Garros. Στην ηλικία μου ήμουν στο Top5 των παικτών εκείνη την περίοδο. Θυμάμαι να χάνω από τον Μπέντζαμιν Μπόντζι και αν δεν κάνω λάθος υπήρχε ένας Ρώσος δημοσιογράφος στο δωμάτιο. Σκέφτηκα: ‘Αλήθεια ; Είναι Grand Slam’. Του μιλούσα για πέντε λεπτά, γιατί μου αρέσει να μιλάω με τους δημοσιογράφους.
Θυμάμαι και μια άλλη ήττα από τον Πιέρ Ουγκ Ερμπέρ στο Roland Garros, ενώ ήμουν πάνω με 0-2 sets. Έπαιξε εκπληκτικά. Ήμουν κοντά στο Top10 και στην ηλικία μου ήμουν Top3, κάτω από τον Ζβέρεφ, ίσως και τον Ντομινίκ (Τιμ), που είναι λίγο μεγαλύτερος. Πήγα για συνέντευξη και ήμουν απογοητευμένος, απαντούσα συνέχεια μονολεκτικά. Το παιδί τότε αμφέβαλλε για το αν πρέπει να συνεχίσει να κάνει μεγάλα όνειρα.
Δεν θα εξηγήσω το γιατί, αλλά και σήμερα ήταν μια τέτοια στιγμή, που το παιδί σταμάτησε να κάνει μεγάλα όνειρα. Στον αγώνα μου, κατάλαβα γιατί θα συνεχίσω να παίζω τένις. Από εδώ και πέρα θα παίζω για τον εαυτό μου, για την οικογένειά μου, για να παρέχω στην οικογένειά μου και στους ανθρώπους που με εμπιστεύονται, φυσικά και για όλους τους Ρώσους, γιατί νιώθω την υποστήριξή τους. Αν έχουμε κάποιο τουρνουά στη Μόσχα, ακόμα και αν είναι hard court και είναι πριν το Roland Garros ή το Wimbledon, θα προτιμήσω να πάω σε αυτό και να χάσω το Grand Slam. Το παιδί σταμάτησε να ονειρεύεται και παίζει πλέον για τον εαυτό του. Αυτή είναι η ιστορία μου, σας ευχαριστώ που την ακούσατε.
Δεν θέλω να μιλήσω για τον κόσμο. Θα αναφέρω μόνο ένα παράδειγμα. Πριν σερβίρει ο Ράφα σε ένα σημείο στο 5ο set, κάποιος ακούστηκε να φωνάζει ‘Πάμε Ντανίλ’. Και τότε ξαφνικά 1.000 άνθρωποι αποδοκίμασαν. Είναι απογοητευτικό και δείχνει ασέβεια.
Όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, θα ήταν μεγάλη έκπληξη αν ο Ράφα δεν πάλευε σε έναν τελικό Grand Slam. Αλλά ο τρόπος που διαχειρίστηκε το παιχνίδι σε όλα αυτά τα sets, στις δύσκολες στιγμές και ενώ προσπαθεί να γράψει ιστορία, ήταν απίστευτος.
Είμαι σίγουρος πως παρόλο που θα προσπαθούσε να μην το σκέφτεται (το 21ο), θα περνούσε από το μυαλό του όταν έχανε. Έχω τεράστιο σεβασμό που με κέρδισε, γιατί έκανα το καλύτερο που μπορούσα. Έπαιξε απίστευτα. Ανέβασε το επίπεδό του μετά το 2ο set και στο 5ο set ήταν απίστευτος. Δεν είχε παίξει για έξι μήνες και μου είπε μετά τον αγώνα ότι δεν είχε προπονηθεί τόσο. Δεν μετανιώνω σε κάτι γι’ αυτό τον αγώνα, θα συνεχίσω να κάνω το καλύτερο που μπορώ, θα δουλέψω ακόμα πιο σκληρά και θέλω μια μέρα να είμαι πρωταθλητής αυτών των μεγάλων τουρνουά. Δεν είμαι τόσο απογοητευμένος για την ήττα ή για το τένις που έπαιξα σήμερα.», είπε τότε προφανώς απογοητευμένος από τους θεατές.
Τον Φεβρουάριο του 2022, ο Μεντβέντεφ βρέθηκε στην κορυφή της κατάταξης του ATP για πρώτη φορά στην καριέρα του. Αυτή τη θέση κράτησε μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου μετά το US Open.
Άλλος άνθρωπος εκτός κορτ
Ο Μεντβέντεφ συμπεριφέρεται ήρεμα στην καθημερινή ζωή, σε αντίθεση με το τένις. Κατά τη διάρκεια των αγώνων, ο Ντανίιλ Μεντβέντεφ μπορεί να βρίζει στους οπαδούς, να τους δείχνει άσεμνες χειρονομίες, να σπάει ρακέτες, να χτυπά τον πύργο με τον διαιτητή και να κλωτσάει τον χειριστή της κάμερας. Ο Ρώσος τενίστας πήγαινε σε ψυχολόγο και έχει μεγάλες πνευματικές δυνατότητες και μαθαίνει να ελέγχει τα συναισθήματά του. Οι εκρήξεις θυμού εμφανίζονται πλέον όλο και λιγότερο συχνά, ενώ εκτός κορτ είναι πολύ ήρεμος.
Από τον Σεπτέμβριο του 2018, ο Μεντβέντεφ είναι παντρεμένος με την απόφοιτο του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας, Ντάρια Τσερνίσκοβα. Στις 14 Οκτωβρίου, ο ίδιος και η σύζυγός του ανακοίνωσαν τη γέννηση της κόρης τους Αλίκης.
Ο Ρώσος τενίστας είναι οπαδός της ποδοσφαιρικής ομάδας Μπάγερν Μονάχου και του αρέσει να παίζει παιχνίδια σε κονσόλες και υπολογιστές. Αποκάλυψε ότι η πρώτη του αγαπημένη ομάδα ήταν η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, αλλά δεν έπαιζε στο Τσάμπιονς Λιγκ και δεν είχε τις επιτυχίες των Βαυαρών.
Δεν πήγε φαντάρος
Ο Μεντβέντεφ έχει χαρακτηριστεί ως «ακατάλληλος» για υποχρεωτική στρατιωτική θητεία στις Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις λόγω μικροπροβλημάτων υγείας λόγω του πρόωρου τοκετού του στους 8 μήνες και μάλιστα είχε σκεφτεί να αγωνίζεται με τη σημαία του Καζακστάν.
Η κόντρα με τον Στέφανο Τσιτσιπά
Τον Μάρτιο του 2018, στο Μαϊάμι, στην πρώτη τους συνάντηση σε Τour, ο Στέφανος Τσιτσιπάς και ο Ντανίιλ Μεντβέντεφ είχαν μια κόντρα αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα τους για τον 1ο γύρο της Masters διοργάνωσης.
Στο τέλος του αγώνα, ο Στέφανος Τσιτσιπάς φέρεται να τον έβρισε στα ρωσικά στον δρόμο προς την καρέκλα με αποτέλεσμα να ακολουθήσει η έκρηξη του Ρώσου: «Καλύτερα να σκάσεις. Στέφανε, θέλεις να με κοιτάξεις και να μιλήσεις; Πας στην τουαλέτα για πέντε λεπτά, μετά χτυπάς net και δεν ζητάς συγγνώμη και νομίζεις ότι είσαι καλό παιδί; Κοίταξέ με, κοίταξέ με!».
Ο διαιτητής προσπάθησε να τον ηρεμήσει, αλλά εκείνος συνέχισε: «Αυτός το άρχισε. Αυτός το άρχισε. Είπε σκατορώσε, νομίζεις ότι αυτό είναι φυσιολογικό; Δεν ξέρει πώς να τσακώνεται. Είναι ένα μικρό παιδί που δεν ξέρει να τσακώνεται. Αν δεν λέει τίποτα, δεν έχω πρόβλημα μαζί του. Αλλά όταν λέει κάτι και θέλει να τσακωθούμε, πρέπει να το κάνει. Και αυτός ούτε που με κοιτάει».
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις