Η σημαία στον ιστό της

Από το 1996 είναι ταυτισμένος με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ελληνικού βόλεϊ, με τις σημαντικότερες κορυφές του τόσο με την φανέλα του Ολυμπιακού όσο και με την φανέλα της εθνικής ομάδας. Η θέση του πασαδόρου είναι αυτός. Μετά από μια τετραετή περιήγηση στο παγωμένο Μπελογκόρι και την πανέμορφη Σύρο ο Κουρνέτας επιστρέφει στον Ολυμπιακό για να γράψει τους τίτλους τέλους σε μια μεγάλη καριέρα, που θα μπορούσε να είναι ακόμα μεγαλύτερη. Η σημαία επιστρέφει στον ιστό της όχι για να κολλήσει τα τελευταία ένσημα, αλλά για να δώσει τις τελευταίες μεγάλες παραστάσεις και να προσθέσει στην τροπαιοθήκη μερικές ακόμη κούπες. Το σημαντικότερο, για να μεταλαμπαδεύσει την τεχνογνωσία και τις εικόνες του στους νεότερους.

Είναι μεγάλο γεγονός η επιστροφή του Βασίλη στο σπίτι του. Ενδεχομένως (στο μέτρο που αυτό αφορούσε στον Ολυμπιακό) δεν θα έπρεπε να έχει φύγει ποτέ. Πολύ περισσότερο με τον άθλιο τρόπο που έφυγε, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία της μηνυματικής επιστήμης. Στα σίγουρα ο Κουρνέτας θα μπορούσε να έχει διαπρέψει στο εξωτερικό. Δεν το επέλεξε, παρά για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα στην απομόνωση της Ρωσίας. Έβαλε άλλες προτεραιότητες στη ζωή και (εδώ που τα λέμε) πολύ καλά έκανε. Το χαμόγελο του Φίλιππου δεν συγκρίνεται με κανένα χαμόγελο αθλητικής επιτυχίας, που άλλωστε δεν του έλειψε.

Φόρεσε πρώτη φορά τη φανέλα του Ολυμπιακού (μετά την φανέλα της Φιλίας) την χρονιά που έπιασα για πρώτη φορά μικρόφωνο σε γήπεδο βόλεϊ, το 1996. Έκτοτε συναντιόμασταν σχεδόν κάθε εβδομάδα σε κάποιο γήπεδο. Έχω να θυμηθώ μόνο καλά για τον Βασίλη σε όλες τις εκφάνσεις της αθλητικής του σταδιοδρομίας, αλλά δεν είναι ώρα για θύμησες. Δεν έβαλε τελεία. Ούτε παύλα. Μπήκε απλώς στην τελική ευθεία της διαδρομής του με τον τρόπο που πρέπει, στον τόπο που πρέπει. Κουρνέτας και Ολυμπιακός είναι έννοιες ταυτισμένες στη συνείδηση του κόσμου και δεν θα αρκούσε ένας εγκληματικός προ τετραετίας χειρισμός να σπάσει οριστικά αυτόν τον ισχυρό δεσμό.

Ο Κουρνέτας είναι τεράστιο κεφάλαιο για το ελληνικό βόλεϊ. Απορώ που αυτές τις ημέρες δεν είναι στην προετοιμασία της εθνικής ομάδας για τα προκριματικά ευρωπαϊκού και παγκόσμιου πρωταθλήματος. Είτε για να δείχνει το δρόμο, είτε για να παίζει. Εγώ θα προτιμούσα το δεύτερο , αλλά και ως leader της θέσης θα είχε να προσφέρει πολλά. Πρόβλημα που αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο μετά τους τραυματισμούς του Προύσαλη και του Φιλίποφ ,που έστειλαν στη θέση του πασαδόρου τον Κοκκινάκη, έστω και για λίγο. Γκαντεμιά θα πείτε. Ναι, σύμφωνοι, αλλά ο Κουρνέτας έπρεπε να είναι εκεί. Δεν με απασχολεί ποιος έχει την ευθύνη, ποιος επέλεξε να μην είναι στην εθνική ομάδα. Είτε ο ίδιος, είτε οι προπονητές έχουν κάνει λάθος. Σε μια περίοδο που το ελληνικό βόλεϊ χρειάζεται όσο τίποτα τη συστράτευση, οι κορυφαίοι πρέπει να είναι κοντά στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Και πρέπει να αξιοποιηθούν όταν αποφασίσουν να εγκαταλείψουν την ενεργό δράση.

Υ.Γ: Το βόλεϊ έβαλε πρώτο το instant replay στους αγώνες του Λιγκ Καπ και θωράκισε τη χρήση του με κανόνες που απέδωσαν με τον καλύτερο τρόπο. Το μπάσκετ –αν και θα μπορούσε να το έχει κάνει πολύ νωρίτερα- αποφάσισε χθες να το χρησιμοποιήσει στα πλέι-οφ του πρωταθλήματος. Χωρίς ακόμα να είναι σαφές το πως θα χρησιμοποιηθεί από τους διαιτητές. Θα είναι μόνο για θέματα χρόνου στο τελευταίο δίλεπτο των αγώνων; Θα αφορά και στις φάσεις γραμμών ή ταμπλώ; Θα αξιοποιηθεί σε όλες τις οριακές φάσεις; Ποιες κάμερες θα βλέπουν οι διαιτητές; Πόσες φορές θα μπορούν να καταφύγουν στην τηλεοπτική εικόνα; Ποιοι θα βλέπουν μαζί τους τις επαναλήψεις; Θα βλέπουν τα τηλεοπτικά ριπλέι μαζί με τους τηλεθεατές; Θα μπορούν να παγώνουν την εικόνα μόνοι εκεί που οι ίδιοι κρίνουν; Με δεδομένο ότι η ΕΡΤ έχει την τεχνογνωσία , την εμπειρία και το πλέον εξειδικευμένο προσωπικό , το instant replay μπορεί να πετύχει. Αρκεί να μπουν σαφείς κανόνες σε ότι αφορά τη χρήση του και να μην περιοριστεί στο χρονόμετρο που είναι και το πιο επίφοβο στοιχείο ακόμα και με τη βοήθεια της τηλεοπτικής εικόνας. Βλέπετε τα γήπεδά μας δεν πληρούν τις τεχνικές προϋποθέσεις άμεσης σύνδεσης του χρονομέτρου με τα OB VAN της τηλεόρασης χωρίς τη μεσολάβηση κάποιας κάμερας που σημαδεύει το ηλεκτρονικό ταμπλό και σπανίως μένει στη θέση της από την αρχή ως το τέλος. Και δεν είναι μόνο αυτό. Θυμηθείτε το χάος που έχει κατά καιρούς δημιουργηθεί με τα χρονόμετρα στο ΣΕΦ. Άντε να δούμε...

Πηγή: pamesports.gr