Εάν γυρίσεις τον χρόνο πίσω, θα δεις ότι οι εξαιρέσεις στον κανόνα της ηλίθιας αυτής ελληνικής νοοτροπίας δεν ξεπερνούν τα τελευταία 20 χρόνια τις πέντε, άντε δέκα. Αυτά τα παιδιά, που παρά το γεγονός ότι έχασαν στον τελικό από τους καλύτερους σαν ομάδα Ισπανούς, σημείωσαν μία πολύ μεγάλη επιτυχία για το ελληνικό ποδόσφαιρο και για τον ίδιο τους τον εαυτό.

Αλλά η νοοτροπία των Ελλήνων παραγόντων δεν πρόκειται να αλλάξει, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Η νοοτροπία τους και η σκέψη τους θα είναι μόνιμα στην επιλογή ποδοσφαιριστών από το εξωτερικό της ποιότητας και της ακτινοβολίας του Πίου.

Κι όμως αυτά τα παιδιά, μηδενός εξαιρουμένου, μπορούν κάλλιστα να παίξουν σε οποιαδήποτε ομάδα της Ελλάδας και στις περισσότερες ομάδες της Ευρώπης. Αρκεί να τους δώσουμε την ευκαιρία και να τους δείξουμε εμπιστοσύνη. Δεν κατάλαβα γιατί να τρέχουν οι ομάδες να επιλέγουν και να πληρώνουν ποδοσφαιριστές σαν τον Επσταϊν, τον Μπανγκουρά, τον Μπαρνς, τον Τόχα, τον Κάλβο, τον Κουίνσι, τον Σιμάο, τον Ορμπάιθ και τον Κάρολ.

Μπορεί ο πιτσιρικάς που σκόραρε χθες να αργήσει να παίξει, διότι δεν είναι ακόμη Μπενζεμά και Ιγκουαΐν, αλλά παίζει στη Ρεάλ που είναι Ρεάλ. Ο Ολυμπιακός όμως, ο ΠΑΟΚ, ο Αρης, ο Παναθηναϊκός, γιατί να τους βάλουν να παίξουν... Γιατί να τρέχει και να ψάχνει η ΑΕΚ παίκτες; Με λίγα παιχνίδια ο Μπουγαΐδης δεν θα μασάει από κανέναν στην Ελλάδα και ο Γιαννιώτας θα κάνει κουδούνι τον οιονδήποτε αμυντικό και ο Σταφυλίδης σε έναν χρόνο ίσως δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τον Μπέιλ. Μπράβο στον Κώστα Τσάνα και σε αυτά τα παιδιά. Χίλια μπράβο.

Πηγή: Goal

Εθνική Νέων Ποδόσφαιρο SPORTS