Απουσίες και ατομικά λάθη

Μοιραία, λοιπόν, ο Λεβαδειακός κέρδισε διότι απλώς εκμεταλλεύτηκε τις αδυναμίες του Άρη και διαχειρίστηκε με ρεαλισμό την αριθμητική υπεροπλία μετά το 49ο λεπτό.

Η επιτυχημένη τακτική είναι θέμα εφαρμογής

Ο προπονητής του Άρη επέλεξε σύστημα 4-3-3 με στόχο να διατηρήσει τη συνοχή μεταξύ της μεσοαμυντικής γραμμής και να παρουσιάσει ένα δυσκατάβλητο αμυντικογενές σύνολο. Η τακτική προσέγγιση της αναμέτρησης ήταν θεωρητικά ορθή, αλλά δεν εφαρμόστηκε αποτελεσματικά στην πράξη διότι:

• ο Κανούλας δεν είναι Αγκάνθο: παρά το γκολ που πέτυχε, δε συμμετείχε ενεργά στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, δεν διεκπεραίωσε αποτελεσματικά το ρόλο του target man και απομονώθηκε από τους αμυντικούς του Λεβαδειακού
• ο Γιαννιώτας δεν είναι ώριμος: παρά τις αναμφισβήτητες ατομικές του ικανότητες, δεν «παίζει στο χώρο» αλλά περιμένει τη μπάλα στα πόδια, κάνει κατάχρηση ντρίπλας, «κλείνεται στη γραμμή» και τελικά επιδιώκει να κερδίσει πλάγιο / κόρνερ / φάουλ απειλώντας ελάχιστα στον αντίπαλο τερματοφύλακα
• τα χαφ δε δημιουργούν: επιδεικνύουν πάθος και ανασταλτική διάθεση αλλά δε διαθέτουν ικανότητα «επιθετικής αντίληψης του χώρου», σωστής μεταβίβασης στα 10 μέτρα και έφεση στο «ένας εναντίον ενός»
• ο Καπετάνος δεν «ανεβάζει» την ομάδα: οι έμπειροι ποδοσφαιριστές οφείλουν να «βοηθούν» τους νεαρούς, καλύπτοντας τις αδυναμίες τους. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, ο Κάπε θα έπρεπε να προσφέρει «σιγουριά» στο κέντρο και να προωθεί το παιχνίδι. Αυτό που κάνουν, δηλαδή, οι «αντίστοιχοι έμπειροι του Πανιωνίου»
• ο Παπαζαχαρίας δεν ήταν ψύχραιμος σε 2 φάσεις: στο πρώτο γκολ του Λεβαδειακού έπεσε επιπόλαια στον αντίπαλο ενώ στη λήξη δεν κατάφερε καν να σουτάρει από πλεονεκτική θέση και χωρίς την επιτήρηση αντιπάλου

Ο Παράσχος εκμεταλλεύτηκε τις αδυναμίες του Άρη

Ο έμπειρος προπονητής του Λεβαδειακού επέλεξε ισορροπημένο 4-3-3 προσαρμόζοντας τα τακτικά του ζητούμενα στα μειονεκτήματα του αντιπάλου:

• επιτέθηκε κυρίως από τον άξονα διότι γνώριζε ότι (i) τα ακραία μπακ του Άρη δεν προωθούνται, (ii) το κεντρικό αμυντικό δίδυμο είναι «κακό στο χαμηλό παιχνίδι» και (iii) τα ανασταλτικά χαφ δεν έχουν χημεία μεταξύ τους λόγω σημαντικών απουσιών
• εγκλώβισε τον Γιαννιώτα με προσαρμοσμένη άμυνα: έδωσε εντολή για man-to-man στο χώρο και διπλό μαρκάρισμα όταν γινόταν παραλήπτης της μπάλας με αποτέλεσμα να τον απομονώσει στη γραμμή και να τον οδηγήσει σε αρκετά λάθη
• δε ρίσκαρε μετά το 2-1, παρά την αριθμητική υπεροχή: μετά την αποβολή του Γκέτσιου, ο Παράσχος προτίμησε να διαφυλάξει τα μετόπισθεν, πάγωσε το ρυθμό του αγώνα και δεν έδωσε εντολή για ανέβασμα των γραμμών. Διαχειρίστηκε συντηρητικά το παιχνίδι, δεν κυνήγησε το 3-1 και δικαιώθηκε καθώς απειλήθηκε ελάχιστα από τον νωχελικό επιθετικά Άρη

Σχόλιο: Ο Λεβαδειακός δεν έπαιξε ποδόσφαιρο κυριαρχίας, αλλά επέδειξε αξιομνημόνευτη αποτελεσματικότητα και βούληση να χτυπήσει τα μειονεκτήματα του Άρη. Κατάφερε, επομένως, να κερδίσει χωρίς να αντιμετωπίσει ιδιαίτερα προβλήματα.

Συμπέρασμα

Παρά τις ατομικές αδυναμίες σε επίπεδο εφαρμογής της «τακτικής Πασσιαλή», εντούτοις οι ποδοσφαιριστές του Άρη απέδωσαν στο maximum των δυνατοτήτων τους. Η ελλιπής ποδοσφαιρική παιδεία και οι ανώριμες ενέργειες είναι απόρροια περιορισμένων ατομικών ικανοτήτων και όχι μειωμένης απόδοσης. Ο Άρης δε διαθέτει το ποιοτικότερο roster των τελευταίων ετών, αλλά η ομάδα στελεχώνεται από ποδοσφαιριστές που «παίζουν για τη φανέλα και τον εαυτό τους» ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων. Επομένως, δε μπορεί να κατηγορηθεί κανένας για την ήττα.

Το παιχνίδι τελείωσε ουσιαστικά στο 49ο λεπτό, καθώς είναι αδύνατο για μία ομάδα με τόσες απουσίες να ανταπεξέλθει σε συνθήκες αριθμητικού μειονεκτήματος. Η εξέλιξη του παιχνιδιού διευκόλυνε το έργο του Παράσχου, ο οποίος διαθέτει την εμπειρία να διαχειριστεί τα «δώρα».