Τη φετινή χρονιά μια ομάδα είναι αυτή που προσπαθεί να μπει ανάμεσά τους και δεν είναι άλλη από την Ατλέτικο Μαδρίτης, η οποία υπό τις οδηγίες του Ντίεγκο Σιμεόνε δείχνει να έχει αναγεννηθεί. Η Ατλέτικο είναι μια ιστορική ομάδα, η οποία έχει στις τάξεις της 9 πρωταθλήματα Ισπανίας και ισάριθμα κύπελλα, ενώ έχει και 5 Ευρωπαϊκούς τίτλους και συμμετοχές σε τελικούς Ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Όλα αυτά τα χρόνια όμως στην Primera Division έμενε από πολύ νωρίς εκτός στόχων και ήταν ικανοποιημένη μόνο με τη συμμετοχή της στα Ευρωπαϊκά κύπελλα. Τη περσινή σεζόν 2011 – 12 η Ατλέτικο κατάφερε να κερδίσει το Europa League επαναλαμβάνοντας το θρίαμβο του 2010, ενώ και τις δύο χρονιές πανηγύρισε το Super Cup Ευρώπης νικώντας στους τελικούς του Μονακό τις Τσέλσι και Ίντερ αντίστοιχα.

Η φετινή χρονιά

Ο σύλλογος τη φετινή χρονιά φαίνεται πως έχει ρίξει το βάρος στις εγχώριες διοργανώσεις με στόχο να διεκδικήσει και να κερδίσει ένα τίτλο που τόσο πολύ θέλει, αφού ο τελευταίος της τίτλος ήταν το 1996, όπου εκείνη τη χρονιά έκανε ντάμπλ. Η Ατλέτικο το καλοκαίρι που μας πέρασε κράτησε σε μεγάλο ποσοστό το ίδιο ρόστερ χάνοντας ουσιαστικά ένα μόνο παίκτη που είχε πολλές συμμετοχές στην περσινή ομάδα κι αυτός ήταν ο Βραζιλιάνος μεσοεπιθετικός Ντίεγκο, ο οποίος επέστρεψε από το δανεισμό του στην ομάδα της Βόλφσπουργκ. Το μεγάλο πλεονέκτημα της φετινής ομάδας είναι ότι έχει μεγάλη ομοιογένεια, ενώ έκανε και κάποιες πολύ ποιοτικές προσθήκες όπως οι Κάτα Ντίαζ, Εμρέ Μπελέζογλου και Κρίστιαν Ροντρίγκεζ που δίνουν τη δυνατότητα στον προπονητή να έχει πολλές εναλλακτικές επιλογές.

Η βασική ενδεκάδα της Ατλέτικο φέτος

Η φιλοσοφία του Σιμεόνε

Ο Σιμεόνε ανέλαβε την Ατλέτικο τον περασμένο Δεκέμβριο και προσπάθησε αμέσως να περάσει τη φιλοσοφία που είχε και ως ποδοσφαιριστής, δηλαδή τη συνεχή προσπάθεια, την προσήλωση στη τακτική και στο στόχο και έκανε τους αθλητές του να βάλουν το εγώ κάτω από το εμείς. Από το ξεκίνημά του ως σήμερα εμπιστεύεται το σύστημα 4–2–3–1 με ορισμένες αλλαγές κυρίως σε Ευρωπαϊκά παιχνίδια, όπου κάνει και rotation για να ξεκουράζει κάποιους ποδοσφαιριστές. Ο Σιμεόνε στα πρώτα του παιχνίδια όπως είναι φυσικό έψαξε αρκετά να βρει τους κατάλληλους έντεκα και έκανε αρκετές αλλαγές, μόλις όμως τους βρήκε προχώρησε με αυτούς. Στη θέση του τερματοφύλακα είχε τον Κουρτουά, δεξί μπακ ήταν ο Χουάφραν και αριστερό ο Φιλίπε, δύο κεντρικοί αμυντικοί ήταν οι Γκοντίν και Μιράντα. Στο χώρο της μεσαίας γραμμής έπαιζαν ως αμυντικά χαφ οι Γκάμπι και Σουάρεζ με τον Ντιέγκο μπροστά τους σε ελεύθερο ρόλο, δεξί χαφ ήταν ο Αντριάν και αριστερό ο Τουράν με το Φαλκάο να παίζει στην κορυφή της επίθεσης.

Έχοντας αυτή την ομάδα ο Σιμεόνε συνδύαζε τη δύναμη και την αντοχή με τη ταχύτητα και τη τεχνική, υπήρχε μια ισορροπία σε όλες τις γραμμές κι αυτό φαινόταν ξεκάθαρα στον αγωνιστικό χώρο. Ο προπονητής με αυτό το σύστημα είχε καταφέρει να έχει ισχυρό άξονα με το τετράγωνο των δύο στόπερ και των δύο αμυντικών χαφ και από εκεί και μετά είχε ταχύτητα τόσο με τα 2 μπακ, όσο και με 2 τα εξτρέμ, ενώ ο Ντιέγκο του εξασφάλιζε το απρόβλεπτο με τις καταστάσεις που μπορούσε να δημιουργήσει ως ελεύθερος πίσω από το Φαλκάο, ο οποίος Φαλκάο μπορούσε να κάνει γκολ την παραμικρή ευκαιρία που θα του παρουσιαζόταν. Η περσινή Ατλέτικο ήταν μια ομάδα, η οποία μπορούσε να επιτεθεί με πολλούς τρόπους και να βγάζει ποδοσφαιριστές που μπορούν να σκοράρουν από τις πίσω ζώνες κι αυτό την έκανε πολύ επικίνδυνη, ενώ όταν έχανε την μπάλα προσπαθούσε να την κερδίσει στο ίδιο σημείο για να κάνει αμέσως επίθεση. Σημείο αναφοράς στο παιχνίδι της ήταν ο Φαλκάο που μπορούσε να κάνει γκολ με οποιοδήποτε τρόπο, είτε σουτάροντας με αριστερό ή δεξί πόδι, είτε με κεφαλιά, ενώ είναι και αρκετά γρήγορος και δυνατός και οι συμπαίκτες του μπορούσαν να του κάνουν πάσες στον κενό χώρο και να βγεί σε τετ – α - τετ.

Τη φετινή χρονιά ο Σιμεόνε έκανε στη αρχή κάποιες δοκιμές με σύστημα 3–5–2 χωρίς όμως να μείνει ιδιαίτερα ικανοποιημένος και επανέφερε την περσινή συνταγή, έτσι δεν άλλαξε κάτι ιδιαίτερα και είναι χαρακτηριστικό πως και στην ενδεκάδα υπάρχει μια αλλαγή σε σχέση με πέρσι και αυτή έχει να κάνει με την είσοδο του Γκαρσία σε ρόλο ελεύθερου πίσω από το Φαλκάο στη θέση του Ντιέγκο που αποχώρησε. Στο πρωτάθλημα ο Αργεντινός τεχνικός αποφεύγει τις αλλαγές παρά μόνο αν υπάρχει τραυματισμός ή τιμωρία και κάνει rotation μόνο σε Ευρωπαϊκά παιχνίδια όπου αλλάζει αρκετές φορές και το σύστημα του παίζοντας με 4–4–2 ή με 4–3–2–1, θέλοντας έτσι να ξεκουράσει βασικούς ποδοσφαιριστές, αλλά και να είναι προετοιμασμένος για ανάγκες που μπορεί να προκύψουν κατά τη διάρκεια της χρονιάς.

Το rotation του Σιμεόνε σε διάταξη 4-4-2

Συμπέρασμα

Το μεγάλο στοίχημα για τον Ντιέγκο Σιμεόνε φέτος είναι να μπορέσει να διατηρήσει την ομάδα του στις ψηλές θέσεις της βαθμολογίας – βρίσκεται στη δεύτερη θέση - και να <<κυνηγήσει>> όσο μπορεί την Μπαρτσελόνα για να κατακτήσει το πρωτάθλημα και να αναγκάσει τους οπαδούς της ομάδας να βγουν να πανηγυρίσουν στην πλατεία της Κυβέλης στη Μαδρίτη.

Ατλέτικο Μαδρίτης Ποδόσφαιρο SPORTS