Με μια διαφορά. Ότι ο κόσμος έχει κουραστεί πια. Δεν φτάνει, δηλαδή, που δεν βλέπουμε ποδόσφαιρο της προκοπής στο ελληνικό πρωτάθλημα, δεν φτάνει που έχουν φύγει τα περισσότερα από τα μεγάλα ονόματα, δεν φτάνει που δεν πέφτουν πια πολλά λεφτά στις πιο πολλές ομάδες και τόσες ΠΑΕ είναι στα πρόθυρα χρεοκοπίας. Έρχονται και τα σφυρίγματα κάθε λίγο και λιγάκι να δίνουν τη χαριστική βολή.

Και δεν είναι ένα και δυο τα ματς. Σχεδόν κάθε αγωνιστική υπάρχουν περιπτώσεις που το ρόλο του πρωταγωνιστή έχουν οι ρέφερι. Του αρνητικού πρωταγωνιστή…

Εδώ, λοιπόν, δεν συζητάμε τώρα αν κάποιες ομάδες καλύπτουν τις αδυναμίες τους και βρίσκουν άλλοθι πίσω από τις κακές διαιτησίες ή για ανθρώπινα λάθη ή για διαιτητές που δεν έχουν τις ικανότητες να σφυρίξουν Α' Εθνική κ.λπ. Αυτές οι συζητήσεις κρατάνε επίσης χρόνια.

Εδώ λέμε ότι όπως κάποιοι διαιτητές σφυρίζουν φάλτσα, έτσι και τόσοι θεατές σφυρίζουν αδιάφορα. Γυρνάνε την πλάτη στο ποδόσφαιρο. Κόβουν το γήπεδο. Κακό θέαμα, κακές διαιτησίες, παλιά γήπεδα κ.ά. Γιατί ο άλλος να πάει να κόψει εισιτήριο; Γιατί να πληρώσει; Κι έτσι στο τέλος θα μείνουν στα ελληνικά γήπεδα τρεις και ο κούκος...