Κι όσον αφορά την κουβέντα για την εξωαγωνιστική παρουσία και τα προβλήματα που αυτή προκαλεί, η απάντηση δίνεται από την απλή σκέψη πως πάντα κάνουμε αυτά που μας επιτρέπει το περιβάλλον μας.
Οι έντονες διαφωνίες για τον Κώστα Κατσουράνη δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Τον συνοδεύουν από τότε που επέστρεψε στην Ελλάδα. Στην εκπομπή που έκανα στο ραδιόφωνο ο Κατσουράνης ήταν ένα από τα θέματα που έμοιαζαν καταδικασμένα να μην φεύγουν ποτέ από την επικαιρότητα.
Όταν σκόραρε ή έδινε κάποια ασίστ, ήταν δεδομένο πως θα βγουν στον αέρα ακροατές για να τον αποθεώσουν και να ζητήσουν τον λόγο απ’αυτούς που τον κράζουν. Όταν ο Κατσουράνης δεν είχε καλή απόδοση, έβγαιναν οι πολέμιοι για να κράξουν τους "υποστηρικτές" και να πουν "μα δεν βλέπετε πως περπατάει, μια τρύπα είναι, που φαίνεται μόνο όταν σκοράρει". Ατέλειωτο ταξίδι, πήγαινε-έλα, από παικταράς-ηγέτης σε συνταξιούχος-περιπατητής, και πάλι πίσω.
Και τα δύο
Σ' αυτήν την διαμάχη η στάση μου κάθε φορά ήταν ίδια: κακώς τσακώνεστε. Η διαμάχη σας δεν έχει νόημα, γιατί ψάχνετε να βρείτε ποιος έχει δίκιο, ενώ έχετε και οι δύο. Καταλάβετε πως μπορούν και τα δύο να συμβαίνουν ταυτόχρονα.
Ναι, ο Κατσουράνης μπορεί να είναι ο παίκτης με την ικανότητα στην πρώτη πάσα που θα ξεδιπλώσει την επίθεση και θα βοηθήσει στην γρήγορη κυκλοφορία, αυτός που θα σημαδέψει σωστά την κίνηση ενός συμπαίκτη του για να τον βγάλει σε θέση για γκολ και αυτός που όταν θα βρεθεί στην περιοχή μπορεί να εκτελέσει με ακρίβεια που παραπέμπει σε φορ. Ισχύει.
Ναι, ακόμα κι όταν ήταν πιο νέος, ο Κατσουράνης πάντα έπαιζε κάθετα το γήπεδο, δεν φημιζόταν για τις καλύψεις στο πλάι. Όταν η ηλικία του αφαίρεσε σιγά-σιγά τρεξίματα κι αντοχές, άρχισε να δημιουργεί προβλήματα στον χώρο του κέντρου, να αφήνει κενά, να αναγκάζει τους συμπαίκτες του να τρέχουν και γι’αυτόν. Ισχύει.
Καμία από τις δύο προσεγγίσεις δεν ήταν λανθασμένη. Λανθασμένη ήταν η πεποίθηση πως ισχύει μία από τις δύο, ενώ η πραγματικότητα ήταν πως αμφότερες είχαν τη δική τους βάση. Όπως συνήθιζα να λέω τότε στις εκπομπές, αν κάποιος ασπάζεται μόνο μία από τις δύο απόψεις, τότε λέει ψέμματα και είναι προκατειλημμένος. Η αντικειμενική ματιά όφειλε να δίνει δίκιο και στις δύο προσεγγίσεις, όχι να διαλέγει μία απ’αυτές.
Στόπερ
Όμως, δεν ισχύει το ίδιο με την τωρινή συζήτηση για τον Κατσουράνη. Τώρα που τον απέκτησε ο ΠΑΟΚ, μου μοιάζει σωστή μόνο μια εκ των δύο εκδοχών που δείχνουν να διαμορφώνονται: στο "μέσος ή στόπερ" η σωστή απάντηση δεν είναι πως και τα δύο θα αποδώσουν το ίδιο.
Πριν καν έρθει η ώρα για την μεταγγραφή στον ΠΑΟΚ, του θέμα του 32χρονου και του Δικεφάλου ήταν πάντα παρόν στην κουβέντα της SUPER BALL. Όσες φορές το έθιγαν ακροατές και το συζητούσαμε με τον Κώστα Πετρωτό, η σκέψη μου ήταν πάντα η ίδια: "καλή κίνηση, αν χρησιμοποιηθεί ως στόπερ".
Λύση
Ούτως ή άλλως ο Δικέφαλος έχει πρόβλημα στο κέντρο της άμυνας. Κουμάλο και Βιβιάν δεν έχουν πείσει κανέναν, ο Κατσικάς μοιάζει ως κάποιος που αξίζει να στηριχθεί και να πάρει χρόνο, αλλά λείπει η σιγουριά κι η καθοδήγηση. Κάθε άμυνα χρειάζεται αυτόν που θα δώσει τέλος στις συζητήσεις, αυτόν που ακόμα κι όταν κάνει ένα λάθος δεν θα δίνει αφορμές για γκρίνια. Έναν Μέλμπεργκ, έναν Κοντρέρας, έναν Χένρικσεν, έναν Γκαμάρα, κτλ.
Κανείς στόπερ δεν είναι αλάνθαστος, όπως και κανείς επιθετικός δεν τα βάζει όλα. Το θέμα είναι να έχεις κάποιον που ένα τσαφ στην άμυνα δεν αρκεί για να βγάλει τους ακροατές στα ραδιόφωνα και ένα χαμένο τετ-α-τετ δεν αρκεί για να τον πουν χασογκόλη.
Μπενφίκα
Υποθέτω πως πολλοί αναρωτιέστε αν ο Κατσουράνης μπορεί να παίξει στόπερ. Καταρχάς, δεν θα είναι αγωνιστικό πείραμα η μετατόπισή του στην άμυνα. Υπάρχει η λανθασμένη αντίληψη πως ο Κατσουράνης έχει παίξει στόπερ μόνο σε κάποιες περιπτώσεις με την Εθνική επί Ρεχάγκελ και όποτε υπήρχε ανάγκη για κάτι τέτοιο στον Παναθηναϊκό. Λανθασμένη γιατί ο 32χρονος αγωνίστηκε ως στόπερ στην 2η χρονιά του στην Μπενφίκα το 2008, όταν οι 15 από τις 27 εμφανίσεις του στο πορτογαλικό πρωτάθλημα ήταν στην άμυνα.
Ο ΠΑΟΚ τον χρειάζεται στην άμυνα κι έχω την αίσθηση πως αν παίξει στο κέντρο, θα βρεθεί πάλι στο επίκεντρο των ίδιων συζητήσεων που περιγράψαμε στην αρχή του κειμένου. Δεν αμφιβάλω πως έχει πράγματα να δώσει ως μέσος, αλλά μοιάζει σχεδόν σίγουρο πως θα δημιουργήσει και προβλήματα, σε μια μεσαία γραμμή που παίρνει σίγουρα τρεξίματα μόνο από τον Κάτσε. Ο τρόπος παιχνιδιού του Κατσουράνη σίγουρα μπορεί να κάνει τον ΠΑΟΚ να κινεί την μπάλα πιο γρήγορα και να του δώσει και γκολ, αλλά νομίζω πως ο Δικέφαλος θα ήταν καλύτερα να βρει άλλον μέσο που θα τον ανεβάσει επίπεδο στον χώρο έξω από την περιοχή.
Θετικός
Δεν γνωρίζω τι σκέφτεται ο ίδιος ο παίκτης για το ζήτημα. Θυμάμαι, όμως, πολύ καλά την άποψη που είχε εκφράσει πριν από δυόμιση χρόνια, όταν τον είχαμε ρωτήσει στον αέρα του ραδιοφώνου, μετά τον νικηφόρο τελικό του Κυπέλλου κόντρα στον Άρη το 2010. Σ' εκείνο τον αγώνα ο Κατσουράνης είχε αγωνιστεί ως στόπερ και μ’αυτό ως αφορμή είχε ερωτηθεί για την προοπτική να παγιωθεί ως αμυντικός στα επόμενα χρόνια κι αν μια τέτοια κίνηση θα επιμηκύνει κι άλλο την καριέρα του.
Τότε η απάντησή του ήταν απολύτως θετική: "Έχω παίξει αρκετές φορές σ’αυτήν την θέση και ο ρόλος του αμυντικού μου ταιριάζει, γιατί βλέπω το γήπεδο και μπορώ να κατευθύνω τους συμπαίκτες μου." Θεωρώ πως ο Κατσουράνης θα έπρεπε ήδη να έχει γυρίσει στην άμυνα τα τελευταία χρόνια του στον Παναθηναϊκό, αλλά δεν έχει νόημα να κοιτάμε προς τα πίσω.
Διαχείριση
Η ματιά στο τώρα λέει πως από τον στόπερ Κατσουράνη ο ΠΑΟΚ μπορεί να καρπωθεί όλα του τα "μπορώ" και ταυτόχρονα να μην χρεωθεί τα "δεν μπορώ". Κι όσον αφορά την κουβέντα για την εξωαγωνιστική παρουσία και τα προβλήματα που αυτή προκαλεί, η απάντηση δίνεται από την απλή σκέψη πως πάντα κάνουμε αυτά που μας επιτρέπει το περιβάλλον μας.
Δεν τον θυμάμαι προβληματικό τον Κατσουράνη επί Τεν Κάτε, τον θυμάμαι ως ηγέτη, που με τα γκολ και τις ασίστ ήταν εκ των πρωταγωνιστών του νταμπλ. Οι συνθήκες άλλαξαν, όχι ο παίκτης. Το μπαλάκι είναι στον ΠΑΟΚ, στον Δώνη και τον Σαββίδη. Ξέρουν τι ποδοσφαιριστή απέκτησαν, στο δικό τους χέρι είναι να τον διαχειριστούν με τρόπο που θα κάνει επιτυχημένη την επιλογή τους.
Ο ίδιος ο παίκτης μου μοιάζει πολύ εγωιστής για να συμπεριφερθεί σαν συνταξιούχος που κολλάει ένσημα.
Πηγή: contra.gr