Με τον Πορτογάλο υπήρχε πρόβλημα διότι εκείνος είχε επιλέξει να παίξει ζώνη και όχι μαν του μαν και η ζώνη είναι μπελαλίδικη και δύσκολη να την εφαρμόσεις. Και με τον Ρότσα υπάρχει πρόβλημα διότι πρέπει να ξαναγίνει η μετάβαση στο μαν του μαν και λείπουν επίσης τα ψηλά κορμιά (σαν τον Μπουμσόνγκ) που μπορούν να κατευθύνουν και τους υπόλοιπους -Τριανταφυλλόπουλος και Βύντρα είναι αθλητικοί και αλματεροί, αλλά όχι ψηλοί. Γενικά σε μια ομάδα όπου δεν υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα που πρέπει να λυθεί, αλλά μια σειρά από προβλήματα που πρέπει να μπουν σε μια γραμμή και να αντιμετωπιστούν με σειρά σπουδαιότητας, λογικό είναι να έχει ο προπονητής αρκετή δουλίτσα να κάνει σε διαφορετικούς τομείς.

Βέβαια είμαι σίγουρος ότι αυτό που πονοκεφαλιάζει τον Ρότσα, δηλαδή η βελτίωση της αμυντικής λειτουργίας, καθόλου δεν πονοκεφαλιάζει τον κόσμο της ομάδας από τη στιγμή που φαίνεται να βρέθηκε γιατρειά στο κομμάτι της δημιουργίας και στο γκολ: μπορεί το 1-0 να είναι η χαρά της τακτικής και η ευτυχία πολλών προπονητών (όχι του Ρότσα ευτυχώς), αλλά στα μάτια του θεατή και του τηλεθεατή τίποτα δεν συγκρίνεται με ένα χορταστικό 3-2 ή 4-3. Γι' αυτό και απολαύσαμε τόσο το ντέρμπι της Κυριακής: διότι είχε τέσσερα γκολ, αρκετές φάσεις, καλό ρυθμό, τρεξίματα μέχρι το 95' και όχι πολλή τακτική, όχι αμυντική προσήλωση και πάγωμα ρυθμού.

Ναι, ο Παναθηναϊκός στη φάση και τη θέση όπου βρίσκεται χρειάζεται πρωτίστως νίκες και βαθμούς για να ανέβει ψηλότερα. Αν όμως οι νίκες έρθουν μέσα από ωραία παιχνίδια, με ωραίο θέαμα, απ' αυτό που σε κάνει να θες να πας και να ξαναπάς στο γήπεδο, τότε τα οφέλη θα είναι πολλαπλά: θα καταφέρει να βελτιώσει τη βαθμολογική του θέση, ενώ ταυτόχρονα θα έχει ξαναβρεί τη χαμένη του αξιοπιστία και θα έχει προσκαλέσει πίσω ξανά εκείνο τον κόσμο που είχε διώξει πριν από λίγο καιρό με τον τρόπο που έπαιζε.

Πηγή: Sportday

Ρότσα Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague SPORTS