Ανασφαλής μέχρι αηδίας!

Θεωρώ αδιανόητο για τον ΠΑΟΚ, να προηγηθεί δύο φορές απέναντι σε αυτόν τον Άρη και να μη κερδίσει το παιχνίδι. Αυτό το γεγονός ενοχλεί και σίγουρα προβληματίζει γιατί εμφανίζεται μία ανασφάλεια σε ένα σύνολο που πλέον είναι ποιοτικό.

Πρώτα απ΄ όλα θα πρέπει να ξεχωρίσω τον ΠΑΟΚ του πρώτου ημιχρόνου με τον ΠΑΟΚ του δευτέρου. Επειδή έχω δει δεκάδες παιχνίδια στο Βικελίδης, ήταν το πρώτο που η διαφορά ήταν τόσο μεγάλη μεταξύ των δύο ομάδων, αν εξαιρέσω το 1-3 με το πάρτι του Μίετσελ και της παρέας του που στο ημίωρο τα πάντα είχαν τελειώσει.

Η προσθήκη του Καμαρά, έδινε τη δυνατότητα στον ΠΑΟΚ να εκμεταλλευτεί την καλή του κυκλοφορία και να βγει με παίκτη παραπάνω κυρίως στην αριστερή πλευρά. Αν μάλιστα ο Λίνο ήταν σε υποφερτή μέρα, το σκορ θα έπαιρνε διαστάσεις θριάμβου.

Ο πολύ καλός ΠΑΟΚ του πρώτου ημιχρόνου, έδωσε τη σκυτάλη σε έναν ανασφαλή του δευτέρου. Για έναν λόγο αδιευκρίνιστο, η ομάδα έδωσε την κατοχή της μπάλας στον Άρη δίνοντάς του την ευκαιρία να κινηθεί στα πέριξ της εστίας του Ιτάνζ ναι μεν χωρίς να κάνει φάση, αλλά προσφέροντάς του …επιχειρηματολογία ως προς την πίεση του Βοσκάκη. Βουτιά κόντρα βουτιά, το πέναλτι το πήραν. Όχι πως ήταν, μιλάμε για αστείο σφύριγμα, αλλά θα μπορούσαν να πάρουν το χέρι του Κάτσε απλά δεν θα μέναμε με παίκτη λιγότερο.

Το αστείο της υπόθεσης, είναι πως με παίκτη λιγότερο, ξαναπαίρνουμε τον έλεγχο του αγώνα, δείγμα της αυτοκτονικής τάσης που παρουσιάσαμε από το 46΄μέχρι το 70΄. Και κάπου εκεί, θυμήθηκα έναν φίλο μου που μου έλεγε κάποτε πως οι ομάδες έχουν τον χαρακτήρα του προπονητή τους.

Ο ΠΑΟΚ του Αναστασιάδης ήταν κανονικός τρελός, ο ΠΑΟΚ του Μπόλονι ζαμάν φου, ο ΠΑΟΚ του Σάντος κυνικός μέχρι θανάτου, ο ΠΑΟΚ του Δώνη; Σίγουρα ανασφαλής.

Η ανασφάλεια του Δώνη υπήρχε, αλλά το τελευταίο χρονικό διάστημα αυξήθηκε έντονα μέσα από την σκληρή κριτική, αλλά και την υπόθεση Γκαρσία. Θα αποφύγω να πάρω θέση γιατί ήρθε η ώρα για τη διοίκηση να διοικήσει. Και αν θέλει να βάλει τον ΠΑΟΚ σε τεχνοκρατικά πρότυπα, να απονείμει δικαιοσύνη.

Στη Τούμπα μαζεύτηκαν πολλοί για να ξεφωνίσουν τον Δώνη. Την άκουσε και ο Βρύζας που πληρώνει τη στάση χαμηλών τόνων. Τον ξεφωνίζουν παντού, πολλοί από αυτούς στημένα και από συγκεκριμένα συμφέροντα και αυτός κάνει πως δεν ακούει. Ο ΠΑΟΚ όμως, δεν διοικείται με αυτόν τον τρόπο. Ή θα τον καθαρίσεις και θα εξελιχθεί ή θα αφήσεις το καρκίνωμα που στο τέλος θα φάει εσένα, αλλά το χειρότερο, τον ίδιο.

Ο Άρης δεν ήταν ούτε καλύτερος, ούτε χειρότερος απ΄ ότι τον περίμενα. Μία ομάδα που μέτρησε δύο φάσεις σε όλο το παιχνίδι και ισοφάρισε με ένα ανύπαρκτο πέναλτι. Αλλά με τα υλικά που έχει, αυτό που μπορεί το κάνει.

Σε γενικές γραμμές ήταν ένα καλό παιχνίδι για όσους το παρακολούθησαν, από τα λίγα με τόσο ενδιαφέρον στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Επίσης, θα πρέπει να δώσω συγχαρητήρια στον αποδεκατισμένο Ατρόμητο, αλλά και στον Αλαφούζο για το τουίτ που ανέβασε πριν κάνει το μπλονζόν ο Μπουμσόνγκ. Ζούμε μεγάλες στιγμές, απλά την πληρώνει το καημένο το ελληνικό ποδόσφαιρο.

ΥΓ1: Ρε Μιχαλήτσο άσε τη διαιτησια και κοίτα πώς θα σωθείς. Μας κουράσατε...

ΥΓ2: Χρύσανθε αντιλαμβάνομαι την ανάγκη σου να πείσεις τον μέσο Αριανό πως παλεύεις για το καλό του, αλλά υπάρχει και ένα λειτουργημα που το έχεις ξεφτυλίσει. Σύνελθε...